Kagib Weteninhethart

Bewustzijn is bewustzijn. Liefde is Liefde. Overal waar dit vrij mag/kan komen zal dit een zelfde gedaante hebben. Een zelfde uitdrukkingskracht, een zelfde sfeer. Uiteindelijk onpersoonlijk, maar overal waar t een wat meer persoonlijke sfeer nodig heeft zal ook dit zichtbaar worden. In dit Bewustzijn zijn we één, zullen we weer één zijn, daar komt het op neer. Een in Liefde. Een in het Weten. Alomvattend, alles bevattend, de ware verbondenheid, het ware verbonden Zijn. Geen afgescheidenheid, geen eilandjes. Een grote zee van bewustzijn, van Liefde, dat zullen we uiteindelijk Zijn. Bewustzijn kan zo'n kracht hebben, is niet van t denken, al kan t denken je soms naar dat punt toebrengen. Het is energie die alles weg kan branden, door het Licht van het inzicht. Als je het wil toelaten. Aandacht is voorwaarde, intense aandacht. Dat is de Vlam, in het moment totaal het leven toelaten, binnen laten. Zonder er iets tussenin te zetten, het helemaal door je heen laten gaan, totaal,...

Wil je de Liefde ervaren dan zul je open moeten staan, en dit betekent kwetsbaar zijn. Als je gepantserd bent tegen zoveel in het leven, dan kan de mens je misschien niet meer raken maar ook de Liefde kan je niet meer bereiken, niet meer beroeren. Vele subtiliteiten van t leven gaan verloren. Diepe ontroering, zoveel gevoelsnuances. Je raakt dan helemaal geïsoleerd van de levensstroom, eigenlijk van het Leven, van de Liefde. Het Leven kan je niet meer inlichten. Sommige mensen, of misschien wel heel veel, leven, overleven zo, de rest van hun leven. Alles veilig gesteld, verscholen achter hun pantser van eigenwilligheid, eigen weten, eigen kunnen. Het hart gesloten, en het Leven is verdwenen. Maar daardoor zul je ook nooit jezelf waarlijk vervuld voelen, gewoon in Zijn. Altijd een stuk van onrust, altijd afhankelijk, altijd jezelf moeten beschermen, angst. Allerlei vijanden die je schijnbaar belagen, aanvallen, verdedigen, dingen moeten doen. Voorwaarde voor ontvankelijkheid voo...