Kagib Weteninhethart

Zijn we daar niet n heel leven mee bezig, als je die intentie hebt, om echt vrij te worden? Maar ja, alles is meegenomen. Elk stapje, elk stukje meer ruimte, alles waarin de Essentie meer vrij kan komen. Het zou de bedoeling moeten/mogen zijn om nog wel op de aarde te zijn maar niet meer van de aarde. Dan zijn we vrij. Dan leven we vanuit onze Essentie. Maar we leven bijna altijd andersom. We zijn van de wereld. De wereld heeft bezit van ons genomen. We worden geleefd door zo ontzettend veel, zijn daar vol van, vullen van daaruit ons leven in. Dit is wat normaal is, zegt men. Maar is dit wel normaal? Ieder mag natuurlijk doen wat hij/zij wil. We zijn nu eenmaal zo geprogrammeerd. We weten niet anders, het is met de paplepel ingegoten. En dat is weer t mooie van Essentie, die heeft daar dus ook echt alle, alle begrip voor. Maar toch Weet de Essentie ook dat zo nooit het ware geluk gevonden kan worden. Diep binnenin Weet jij dat ook, maar er iets mee gaan doen is nog n an

Is dat niet de kern van de val uit het paradijs? We zijn t buiten gaan zoeken, terwijl alles binnenin is te vinden en daar de vervulling ligt. Vanuit die val geven we nog steeds het leven vorm met alle gevolgen van dien. De val in de dualiteit. De val van t denken? Want is t niet juist het denken wat ons uit die vervulling haalt, alle denkbeelden? Het denken dat altijd ergens anders is, vooruit, achteruit. Het denken dat nooit tevreden is, het denken dat t altijd buiten zoekt, het denken dat angstig maakt, dat invult hoe de ander is, hoe het leven is. Denken, denken, denken. Het denken kan niet Zijn. Het denken kan niet in alle eenvoud Zijn. Het denken is nooit vervuld. Het denken brengt scheiding, conflict, versplintering. Het denken veroorzaakt eenzaamheid, och was ik maar daar, was ik maar bij haar, bij hem etc. We hebben ons Zelf niet gevonden en daardoor zal nooit de ware vervulling komen, hoe we ook zoeken buiten ons zelf. Terug in het paradijs betekent, we

We denken dat we een meer zijn. Maar we zijn een oceaan diep binnenin, al houden we vast dat we n meer zijn. En dat meer droogt uit als t geen nieuwe voeding krijgt. Dus we hebben meer en meer nodig om ons meer in stand te houden. En dat meer moeten we ook nog verdedigen want anderen willen ook meer van jouw meer, want hun meer willen ze ook in stand houden. En de ene heeft een groter meer, en vind zich dan geweldig. Maar ja dan komt weer angst om de hoek kijken, moet hij dat meer dus weer verdedigen. Voor anderen is t ook heel verleidelijk dat meer aan te vallen, zo opgeblazen. En andere meertjes zijn heel klein, voelen zich ook heel klein en drogen meer en meer uit. Ze verpieteren helemaal, hebben moeite zich in stand te houden. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ondertussen zijn we dus die grote oceaan. Maar ja als we vasthouden aan dat meer zullen we nooit die oceaan kunnen ervaren. Nooit gevuld, vervuld zijn, altijd afhankelijk. Binnenin is die Eeuwige Levende verv

Zo vaak willen we het zelf doen, de boel onder controle houden. In deze eigenwilligheid geven we geen mogelijkheid aan dat wat uiteindelijk boven onze verwachting de vervulling zou zijn en de oplossing voor alles. Daardoor zijn we verkrampt, houden we vast aan zoveel. Durven we ons niet te laten zien. Moeten we groot en sterk zijn, vechten om te overleven. Dan kan de ander, mag de ander niet gewoon zijn maar wordt ingepast in hokjes. Etiketten erop geplakt waar men zich niet aan kan ontworstelen, wat men ook doet. Jammer he. En met z'n allen houden we dit in stand. Bevestigen elkaar in deze illusies. Vechten vanuit deze illusies en beelden. We maken afscheidingen, clubjes, dat zijn de goeie, en dat zijn de kwaaie. We voelen ons beter, voelen ons zo veilig in het oordeel, de bevooroordeling van en over elkaar. En het Leven, de Essentie, laat ons doen, laat ons, ons spel spelen. Totdat we er geen zin meer in hebben, of t leven ons zo vaak om de oren geslagen heeft, da

Je kunt ja zeggen tegen een nee, volledig. Dan is t de Ja-stroom. Dan ga je er helemaal voor. Geen ja-maars, geen weerstanden. Een volledig jezelf hierin geven, aan overgeven. Misschien zeg je wel nee, maar de ander voelt ja, of je hart zegt ja, de Stroom zegt ja, dan vecht je tegen de Stroom. Dan raak je verkrampt, gespleten, of als je maar lang genoeg volhoudt heb je er helemaal geen voeling meer mee en sterft er een deel van je af. De Ja-stroom betekent ja-zeggen tegen het leven. Dit betekent ook ja zeggen, toelaten, doorvoelen, waar je nee zegt en van waaruit je nee zegt, Daar weer helemaal ja tegen zeggen. Dat je hier inzicht en begrip in wil krijgen, want iets onderdrukken is ook niet de Ja-stroom maar is de nee-stroom. En andersom natuurlijk, dat je ja zegt maar je innerlijk eigenlijk nee zegt. Dan is t een vals ja, gaat t tegen de Ja-stroom in. Dan wordt t schijnspel, weer gespletenheid, verliezen van je ware Kracht. Niet volledig meer kunnen gaan voor wat je doet, omdat

Leven naar het oorspronkelijke Antwoord. Leef jij naar jouw oorspronkelijke Antwoord? Jij Weet dit. Als ik jou vraag, ben je op dit moment in volledige harmonie met jouw Levensessentie, jouw Ziel? Antwoord je, luister je, beantwoord je aan je Ziel aan je Essentie? In je handelen? in je keuzes? in je relaties? in je werk? Dan krijg je antwoord. Dan Weet je het antwoord. Dan voel je het antwoord. Dan kan het ikje eventueel nog sputteren, maar dan kijk je door t sputteren heen naar het oorspronkelijke antwoord. Het ikje kan nog onzeker zijn, twijfelen, maar dieper binnenin Weet je. Jij Weet het, maar het is aan jou of je wil luisteren, of je wil antwoorden. Het is jouw ver-antwoorde-lijkheid. Als je eenmaal de Verbinding gemaakt hebt, de Zielestem gehoord hebt, je Essentie ervaren hebt, dan kun je er niet meer omheen. Dan zal het blijven spreken in alles wat je doet, in het pad dat je gaat. Daarin ligt juist ook je Vrijheid omdat je dan onafhankelijk bent van de buitenwereld

Er zijn bepaalde natuurwetten. We kunnen daar heel lang tegenin gaan maar vroeg of laat zal het zich corrigeren. Is het niet in dit leven, dan in een ander leven. Uiteindelijk zullen we toch oogsten wat we gezaaid hebben. Dit is zonder oordeel. Gewoon een stuk energie dat we wakker gemaakt hebben en weer terug krijgen. Aan de oppervlakte lijkt t misschien wel dat mensen zo gelukkig zijn in hun misstappen. In stappen zetten ten koste van mensen, van zoveel. In machtsmisbruik, in geweld, fysiek, psychisch. Maar er is altijd een deel wat huilt, een deel wat geen geluk hierin vindt, dat schreeuwt, luister naar mij. Dat uitreikt voor liefde, dat naar heling verlangt. Nooit zal er zo een volledige gelukservaring zijn. Er zal altijd gespletenheid zijn, of bv groot wantrouwen, angst, paranoia, afhankelijkheid. Of bv het niet kunnen slapen omdat nachtmerries je achtervolgen. Dus vroeg of laat zal er een stuk van bezinning komen, berouw. Het huidige leven niet meer volgehouden kunnen worde

Het zonder beelden zijn. Meestromen in het Eeuwige moment dat zich voegt in dat wat in dat moment, en dat moment alleen, nodig is. Een ander moment misschien weer iets anders. Geen inbeelding, geen bevooroordeling, geen vastzetten vastgezet hebben, maar echt meestromen met dat moment. En hoe vaak vindt dit plaats? Echt elkaar zien/voelen/ervaren, geen enkel beeld ertussen? Dat zijn de meest kostbare momenten in het leven, waarin je elkaar zoveel kunt geven. Dan ben je eigenlijk één Wezen, één Ziel en kunt elkaar hierin aanvullen, verrijken, inspireren, bekrachtigen. Wat maar nodig is. In communicatie. Wanneer is er niet sprake van vastgezette beelden? Is t slechts een gevecht tussen beelden. Een schimmenspel, maar werkelijk leven zit er niet in. Het leven bevroren in dat beeld. Alles wat daarna komt kleeft zich eraan vast, bevestigd t beeld. Of er moet gevochten worden om t beeld overeind te houden, het moet verdedigd worden. Op deze manier zullen we nooit tot elkaar komen.

Is het niet zo dat bijna iedereen in eerste instantie de waarde probeert te vinden in iets buiten zichzelf, in wat je doet? En is dat niet uiteindelijk de grootste valstrik waardoor we onszelf verliezen, onze Essentie? En alles in het leven bekrachtigd dit dat hierin de waarde gevonden moet worden. De cultuur, de religie, waar ook ter wereld. Totdat we misschien tot bezinning mogen komen. Dat die waarde binnenin ligt. Dat wat werkelijk waardevol is, de grootste schat. In het puur, eerlijk, oprecht jezelf zijn. Durven voelen wat nu is, zonder je schuldig te voelen. Dit door je heen laten gaan, zonder verdringing. Kwetsbaar durven zijn, kwetsbaar mogen zijn. Niet groot hoeven zijn, niet sterk hoeven zijn, niet alles hoeven weten. Maar gewoon jezelf zijn. En in dit puur jezelf zijn, het vrijkomen van alle patronen, alles wat bovenop je gelegd is. Daarin liggen de mogelijkheden. Dan mag je in dit open zijn, meer en meer ervaren dat er iets in je is, dat er iets is in iedere

Steeds komt hetzelfde thema in steeds weer andere bewoordingen terug. Je kunt het niet doen. Wat dit ook is. Het draait om bewustzijn. Het bewustzijn. Het toelaten van het bewustzijn, hoe het spreekt, kan de verandering bewerkstelligen. Zo mag er inzicht komen en begrip. Over jouw leven, de betekenis van het leven. Ondergronden/achtergronden van waaruit we leven. Waarom dingen gebeuren, waarom we dingen doen, waarom het leven is zoals het is. Waarom de wereld is zoals die is. Dit heeft niets met het verstand te maken. Het komt vrij en hoe meer t vrij mag/kan komen hoemeer je waarlijk vrij mag zijn en mag staan in het leven. Het leven zal meer en meer waarlijk een vrij, bevrijdend Spel mogen worden vanuit een innerlijk beleven en Zijn. Je zit niet meer vast. Aan niets of niemand. Afhankelijkheid verdwijnt. Je stroomt mee met de Stroom en die Stroom, het Bewustzijn vervult je binnenin. Alles wat overbodig is valt weg door waarlijk inzicht, door waarlijk begrip. Het verdw

Begrip. Geen begrip vanuit een leefregel, een norm, een waarde. Vanuit liefdadigheid, vanuit iets erbovenop gelegd, maar waarlijk van binnenuit. Een doorleefd begrip waardoor het gevecht voorbij is. Het vechten tegen, het jezelf moeten bewijzen. Een waarlijk omvatten vanuit bewustzijn, vanuit Liefde, heel onpersoonlijk. Want het Bewustzijn omvat alles en iedereen met waarlijk begrip. Het Ziet, Weet, van waaruit we doen. En daar ligt de uitdaging dat het Bewustzijn meer en meer ruimte in ons krijgt. Dat meer en meer waarlijk alles en iedereen omvat wordt met begrip. Dan maakt het niet meer uit of de ander jou begrijpt maar jij begrijpt de ander. De ander kun je dan laten zijn wie hij/zij is, als een vanzelfsprekendheid. Hoemeer dit waarlijke begrip ruimte mag krijgen in de wereld hoemeer er waarlijk vrede en harmonie mag komen. Deze energie is niet gespleten, niet van de dualiteit. Het kan niet aangetast worden, hoeft niet te vechten, is heel helder, en doet wat nodig is. Het

Als je de durf hebt gehad om jezelf open te stellen, kom je in een nieuwe dynamiek. Dan kun je ook echt de verbinding, en van daaruit de voeling en leiding ervaren, van het Leven. Van de Stroom, waaraan je jezelf dan misschien meer en meer kunt/durft over te geven. Eigenlijk kom je dan meer en meer tot leven, wordt je echt levend. De starheid verdwijnt. Je gaat stromen, meestromen. En dan kun je in een positieve spiraal terecht komen, waarin het Leven je keer op keer bekrachtigt dat t goed is om open te zijn. Al doet dit soms pijn, kan het confronterend zijn. Maar meer en meer voel je echt het leven in jezelf, durf je jezelf over te geven aan dat Leven. Waar t je ook heen brengt. Naarmate je de blokkades opruimt die de Stroom tegenhouden, de maskers afdoet, de muren omlaag haalt, zul je meer en meer genieten van gewoon er Zijn. Dat je leeft, blij om niets. Dit is het Licht in jezelf. Dan kan het leven een dans worden, een vreugdedans. Je omarmt dan alles wat op je pad komt. Je d

Als je werkelijk om jezelf geeft, kun je waarlijk een ander iets geven omdat er geen verlangen op zit, bewust of onbewust, om iets terug te ontvangen. Het is niet vanuit gemis dat je dan iets geeft, of vanuit een gevoel van verplichting. Er zit geen angst meer op om iets te verliezen, want wat kun je verliezen als je alles hebt, als je Bent? Het geluk, de vervulling zul je nooit buiten jezelf krijgen, maar alleen in jezelf. Als je het daar wezenlijk gevonden hebt zal het alles vervullen buiten jezelf. De voorwaarde hiervoor is, als dit ooit mag/kan gebeuren, is openstaan voor jezelf. Voor wat binnenin is, wat daar leeft, wat er in je omgaat. Je verlangens, je angsten, je beleven, alles wat daar maar leeft. Dit toelaten, dit ontvangen, dit door je heen laten gaan. Dan mag en kan t zijn werk doen, en mag er bevrijding en heling komen. Als je de durf hebt om open en kwetsbaar te zijn, kun je ook echt de ander ontvangen. Dan hoef je geen afweermechanismen te vertonen, kun je de and

Er zijn zoveel visies over voeding/opvoeding bij kinderen. Maar bewustzijn is het allerbelangrijkste. Elk moment is weer nieuw. Elk moment vraagt weer iets anders. De uitdaging ligt erin om afgestemd te blijven op dat Eeuwige moment. Hoe elk nieuw moment het bewustzijn spreekt. Dit niet alleen bij opvoeding van kinderen, maar bij alles. Alles wat er op ons pad komt. Wat zich ook bv ontwikkelt in de maatschappij, de technische ontwikkeling. Meer en meer mogelijkheden. Meer en meer kunnen ingrijpen in het leven. Meer en meer dat de techniek ons leven bepaald. Niks is goed of slecht, alles is wat het is. De uitdaging ligt in dat bewustzijn. Het Waarheidsorgaan in onszelf. Dat Weet wat elk moment nodig is, wat gevraagd wordt, wat in dat moment past. Het antwoord dat in dat moment past. Geen verschuilen achter verboden en regels, waarden en normen. Wat het ook is, er is altijd een antwoord in onszelf wat het juiste antwoord is. Daar voeling mee houden en krijgen. Niks vastzetten in

Je hoort wel s mensen die zeggen, je moet me maar nemen zoals ik ben. Als t daarbij blijft verandert er natuurlijk niks. Dan blijf je blind en doof voor wat het leven je wil zeggen. Maar als je jezelf als werkmateriaal ziet, dan wordt t al heel anders. Dan kan t leven een avontuur worden, een ont-dekkingstocht. Gewoon onder ogen zien wat is, wat in je is, wat daar leeft. Wat wakker wordt door het leven om je heen. Wat dit ook is. Niet alleen de mooie verheven gevoelens, maar zonder schuldgevoel of oordeel ook de minder mooie gevoelens. Je woede, je verwijt, je verzet, je angst, je twijfel, je vooroordelen, je verdriet. Alles wat maar in jezelf zit, wat het spel door je heen speelt. Dit is het materiaal, jouw materiaal om mee te werken. Om naar te kijken. Om te proeven, te doorvoelen. Wat het wil zeggen, wat het je wil zeggen. Hier je Bewustzijn op laten schijnen. Niets is slecht, niemand is slecht. Alles en iedereen is materiaal tot zien, tot inzien, tot begrip. Hoe jij

Is uiteindelijk niet alles angst wat ons tegenhoudt om Vrij te zijn? Is uiteindelijk het ego niet hetzelfde als angst? En waar t ego verdwenen is komt de Liefde vrij? Waar zijn we bang voor? Waarom? Wat kan werkelijk van ons afgepakt worden? Ons lichaam? Onze waarde? Zolang er op wat voor manier dan ook afhankelijkheid is van iets van buiten zal er angst zijn. Afhankelijkheid van materie, van mensen, van geld, van bezittingen, van een bepaalde presentatie. Hoe mensen je zien, of ze je wel of niet zien wel of niet gezien wordt. Zolang zal er angst zijn. En zolang je bang bent om iets verkeerd te doen, iets verkeerd te zeggen, helemaal gefixeerd bent op wat andere mensen van jou zeggen. Zolang zal er angst zijn. Maar binnenin is iets wat totaal niet gevoelig is voor angst. Dat wat is, wat er altijd is. Wat niemand van je af kan pakken, niemand kleiner kan maken maar ook niet groter. Het is wat het is. Dat wat uiteindelijk werkelijk Liefde is. Dat wat werkelijk Vrijh

Het heeft uiteindelijk allemaal met elkaar verband. Omdat we vast willen houden aan van alles en nog wat, kunnen we nooit echt vriendjes worden met iedereen. Zullen we altijd afhankelijk blijven van bekrachtiging van beeldjes, van ideeën, van gedachten, instemming krijgen etc. etc. Je gaat in gevecht met andere die andere beeldjes hebben. Je moet je verdedigen, gaat aanvallen, tegen alle vormen, ideeën. Je legt de schuld bij t verleden, je ouders, je opvoeding. Zij hebben van alles gedaan en daarom is je leven nu zo ellendig. Maar zitten we niet allemaal in hetzelfde schuitje? Zaten je ouders ook niet verstrikt in allerlei beelden, zo moest het en niet anders. Dat waar ze aan moesten beantwoorden? En zo zitten we aan elkaar vast in de dans van liefde en haat om t maar heel algemeen te stellen. Ik hou van jou, want..... je bevestigd mijn beelden, mijn ideeën, mijn idealen, mijn emoties. Ik haat je want je ontkracht mijn beelden, je ziet me niet, je oordeelt over me....etc.

Er is een Oeressentie die er was voor de val. Dat wat niet in de tijd gevallen is zou je ook kunnen zeggen. Maar ja, wij zijn wel gevallen in de tijd, en daar de weg kwijtgeraakt. Maar die Oeressentie staat buiten de tijd, en heeft uiteindelijk de touwtjes in handen van alles wat binnen de tijd plaatsvindt, de dualiteit. De dualiteit speelt haar eigen spel. Het wil eigenlijk dat spel door blijven spelen wat zelfs verbinding heeft met heel grote krachten, heel grote wezens. Die kunnen je ook weer misleiden, waar je maar gevoelig voor bent. Ze kunnen ook bv via channeling zich openbaren. Maar de Oeressentie spreekt zich ook uit, maar is een heel stille Stem. Het is aan jou of je wil luisteren, waar je verlangens liggen. Wil jij blijven, of wil je verdwijnen, daar komt t op neer. Wil je vol blijven van jezelf, of leeggemaakt worden, verstillen. Alles, maar dan ook alles overgeven. Niets meer weten, niets meer kunnen. Dan kan de Essentie in jou gaan spreken, en het omzettingsp

Zoveel dat zich achter gesloten deuren afspeelt. Door de situatie, door dat wat gebeurd is zijn er gesloten harten ontstaan waardoor niemand er vanaf weet. Wie nog in vertrouwen te nemen, alles zo kwetsbaar, teveel pijn om nog toe te kunnen laten. Er is teveel gebeurd. Voor jou die dit leest, realiteit? Meestal komen we niet zomaar op het spirituele pad. Meestal gaat er heel veel aan vooraf. Diepe wonden die geslagen zijn, zoveel pijn. En daardoor zo verwrongen dat leven geworden, een overleven. Zoveel dat opgesloten is geraakt. De onbevangenheid, het gewoon zijn, het gewoon mogen zijn die we zijn. Open het leven, de ander ontvangen. Er is vaak teveel gebeurd. Er is moed voor nodig het open te maken, beetje bij beetje. Niet teveel want dan wordt t overstelpend. Dan verdrink je erin. En ondertussen draait de aardbol gewoon door. Ondertussen doet iedereen net alsof ze heel gelukkig zijn. De massamedia doet hier hard aan mee om dit beeld hoog te houden. En waarschijnlijk zijn

Actie wekt reactie op. Al bedoel je t nog zo goed. Als er oordeel, verzet in zit word dit opgepikt, wordt van daaruit gereageerd. Eigenlijk geeft dat de duisternis kracht. Dan kan t reageren, zich verzetten, aanvallen. Dan wordt t n spel van macht, aanval en verdediging en zit je helemaal verstrikt in de dualiteit. Maar als er waarlijk begrip gegroeid is van binnenuit, werkelijk Liefde, dan omvat dit ook de duisternis met begrip, en ook dit wordt gevoeld. De ander voelt dat hij/zij zichzelf mag zijn. En als je dan deelt, deel je ook echt vanuit respect en gelijkwaardigheid voor die ander en de ander voelt zich niet aangevallen. Alles is energie. Het is het idee van de splinter en de balk. Als jij niet de balk uit je eigen oog gehaald hebt hoe kan je dan de splinter uit het oog van de ander halen? Dus uiteindelijk gaat t erom dat jij, in interactie, jezelf vrijmaakt van die balk. Je vrijmaakt van jouw innerlijke duisternis, jouw beelden, jouw angsten, jouw vooroordelen, jouw

Dat is het unieke van deze tijd, vooral de tijd sinds de jaren 50 De nieuwe fase die in de jaren 50/60 ingegaan is. Echt gaan leven, met alles erop en eraan. Niet volgens uiterlijke gebruiken/rituelen/groepsnormen/religieuze waarden en normen. Maar zelf die grootse ont-dekkingstocht van t leven aangaan met alles erop en eraan. Alles beleven door je heen laten gaan. Wat er ook is, en het zo vrij kunnen maken. Niets is slecht, alles is mogelijkheid en kans als je verantwoordelijkheid neemt voor dat leven. Als je ziet dat t leven je een spiegel aanbiedt waar je in kunt kijken. Kunt kijken naar alles wat die spiegel in je wakker maakt, en hierdoor inzicht en begrip kunt krijgen. De enig zekere Binding, Verbinding is de Christus in jezelf, Tao, de Bron, de Essentie en alles wat hier verbinding mee heeft. Die kan je leiden/inspireren van binnenuit. Heeft geen oordeel over jou, over niemand. Ziet helder wat is, wie jij bent wat je nodig hebt. Het brengt je wat nodig is om te zien, d