Kagib Weteninhethart

Uiteindelijk is er nog maar een verlangen. Het verlangen weer waarlijk Thuis te komen. Dat Thuis ligt binnenin en van daaruit zul je overal thuis zijn. Meestal gaat hier heel veel aan vooraf voordat dit verlangen werkelijk wakker wordt, dat dit nog maar het enige verlangen is. Het is niet het verlangen van het ego. Het is de roep van het Eeuwige dat je hoort. Je enige verlangen wordt dan om hier weer mee te versmelten en alles te laten verdwijnen wat ertussenin staat. Dit proces heeft gevolgen, maakt heel veel wakker, maakt zichtbaar alles wat eerst verborgen was. Dit is het reinmaken van het hart. Het hart zuiveren van zoveel waardoor uiteindelijk God zich mag openbaren door het hart heen, in diepste Wezen. Dat God, het Goddelijke zich vrij mag/kan uitdrukken. En eigenlijk is dit niks, en daardoor alles. Het is helemaal leeg en daardoor vervuld. Vanuit het niets, vanuit die leegte, als alles stil geworden is, verstild is, gaat de Stroom verder, de verandering, de transformatie. Want d

Barmhartig zijn.... Het is eigenlijk een woord waar de werkelijke betekenis van verloren is geraakt, eigenlijk een verouderd woord. Erbarmen hebben, mededogen, compassie. Die barmhartigheid kan van binnenuit vrijkomen naar de medemens na een weg van ontsluiering, ontmaskering, vrijmaking, van alle beelden die je over de mens had. Daardoor kan waarlijk mededogen, Liefde vrijkomen voor die mens. Gewoon in dat wat ze zijn, zonder dat ze er iets voor hoeven te doen. Eigenlijk kan God zich dan door ons heen uitdrukken, tot uitdrukking komen, omdat wij verdwenen zijn, en God puur erbarmen, mededogen is. En daarin is een gelukzaligheid, God te mogen ervaren binnenin. Gewoon gelukkig zijn, zonder reden, gewoon omdat er mededogen is, gewoon omdat je liefhebt, gewoon omdat er Liefde is. Hoe kan hierin dan nog wrok of hardheid tevoorschijn komen? Je bent Heel, vervuld van dat Goddelijke, het mannelijke en vrouwelijke in balans. Zonder dat je er iets speciaal voor hoeft te doen, stroomt het erbarm