Kagib Weteninhethart

De dood, het leven. Het Eeuwige leven, de Eeuwige verandering van sterven en opstanding, tot de uiteindelijke Opstanding. Het heeft zo'n belangrijke plek in ons leven he. We krijgen er allemaal mee te maken, de dood. Eerst van mensen meer en minder dierbaar, om ons heen en dan onze eigen dood. En toch liggen er steeds juist de grootste mogelijkheden bij het sterven. Het sterven van onszelf en ook het sterven van mensen om ons heen. Dat laatste moment, die laatste momenten, daar gaat t uiteindelijk toch om, de vrucht van ons leven? Wat laten we dan zien, hoe gaan we ermee om, wat wordt er wakker, wat wordt er zichtbaar. Verzet, angst, strijd, of overgave, verstilling, een diepe Liefde die ervaarbaar wordt. Alle schijn ontmaskert, al had je nog zo'n hoge positie, zoveel geld, aan t eind moet je alleen gaan, en de rest blijft achter. Hoe je gaat, hoe je overgaat daarmee heb je de grootste impact op mensen om je heen. Wat je dan achterlaat, de indruk, de herinnering. Uiteinde...

Het komt erop neer door alles kun je bevangen, gevangen raken, kan je afhankelijk maken. Maar als je er gewoon van kunt genieten, van dat wat is, dan is er niks mis. Als dat Andere in je wakker geworden is, en vrij in je door kan stromen, dan geniet je gewoon van alles. Dan geniet je van dat je leeft. Meer is dan eigenlijk niet meer nodig. Gewoon Zijn. Dit geeft werkelijk vervulling aan alles als het binnenin vervuld is. De rest wordt dan zo vluchtig. Je kunt er wel intens van genieten, van al die mooie momenten die je gegeven worden, maar t vervliegt weer en kan uiteindelijk niks toevoegen aan dat Zijn. Het gewoon Zijn, het licht zijn, blijmoedig zijn. Je kunt er dan in ieder geval vrij van genieten, je zit er niet aan vast. Je ontvangt het, laat het door je heen stromen en laat t weer los. Dit kan uiteindelijk alles zijn, ook mensen, hoe dierbaar ze ook zijn. Er treden weer veranderingen op en je stroomt weer verder. Geen angst om iets kwijt te raken, want je hebt alles. O...