Kagib Weteninhethart

Onderdrukken werkt niet. Het gaat om aandacht. Als t ware je gedachten proeven, voelen wat de betekenis is. Wat is de wortel van die gedachte, waar komt die uit voort? Wat wekt die gedachte in jou op eventuele emotie, opwinding. Waar is die gedachte mee verbonden? Dat is de poortwachter zijn. Aanwezig zijn bij alles in aandacht zijn bij alles wat door je heen gaat. Zo kun je je gedachten ontmaskeren, neutraliseren, zonder onderdrukking. Je doorziet, ziet voor wat ze zijn. Als je het Licht erop laat schijnen, je bewustzijn. het is een zicht krijgen op wat de betekenis is van die gedachten, waar ze vandaan komen. Al die stemmetjes uit t verleden, zien voor wat ze zijn, stemmetjes uit t verleden. Je ouders, opvoeding, cultuur etc. Zoveel bovenop je gekomen. Maar wat is hierin Waarheid? Nu is nu en nu mag alles anders zijn. Waar komt die bitterheid vandaan, die ontevredenheid? Stemmetjes uit t verleden, maar waarin zijn ze in dit nu nog levensvatbaar? Ontmasker ze, zet ze in het Licht

Liefde is natuurlijk. Je hoeft er niets voor te doen. Onvrede verstoort deze natuurlijkheid, maar vroeg of laat keert het weer terug naar deze vrede. Rust het weer in de Liefde. Daarom is Liefde Waarheid, en geen relatief begrip waar een selectieve groep naar streeft. Liefde verspilt geen energie en is onuitputtelijk. De Liefde is niet van deze wereld. De wijsheid, wordt gedragen door deze Liefde. Dan is het een levend Weten. Daarom is het een natuurlijke zaak dat ieder op weg is naar deze Liefde. Deze Liefde is de enige zin en betekenis van het leven op aarde. Liefde is harmonie. Harmonie met het Al. Met Alles. Alles eindigt in de Liefde. Vanuit innerlijke vrede, vanuit Liefde is alles vrij. Zijn alle daden vrij. Is elke Hartsopwelling in harmonie. In harmonie met het Al. Met Alles. Vanuit de Liefde zullen we uiteindelijk weer een waar medeSchepper kunnen zijn. Kagib

Word ons niet voorgehouden dat we maar kippetjes zijn, terwijl de adelaar met zo'n onvoorstelbare mogelijkheden, de gouden adelaar in onszelf verborgen zit? Soms ontpoppen zich dan individuen die, die adelaar in zich vrijmaken. Dan ontstaat daar meestal een heel grote afstand mee, of we zijn er doodsbang voor, want die adelaars zetten alles op zijn kop wat de kippetjes dachten dat de realiteit was. De kippetjes willen in eerste instantie ook helemaal niet anders, dus ze gaan vechten om kippetje te blijven, en de kop gaat r af van die adelaar, is t geen kip zonder kop maar een adelaar zonder kop hihihi Maakt die adelaar niet uit die slaat zijn vleugels weer uit als hij van deze wereld is weggegaan. Er zijn er ook veel die denken dat ze adelaar zijn. Maar ja die adelaar is niet van binnenuit gegroeid, das n soort van jasje dat vroeg of laat uitgetrokken moet worden. De adelaar komt eigenlijk vrij als alle jasjes uit zijn. ;) De echte adelaar, die maakt geen ophef van zichzelf

lieve jij,   Wil hierbij delen hoe ik sta tov deze tijd. Er hebben hierin bij mij grote innerlijke veranderingen plaatsgevonden die eerder zich versterken dan afzwakken.  Het begon rond eind 2012 toen die echte grote verandering zou komen. Er gebeurde toen niets wat voor mij een fikse omschakeling was. Het was voor mij als het ware de finale van meer dan de helft van mijn leven waarin ik het beleven had dat die grote verandering zou komen, idee van eindtijd en zo. Heb het hier in het verleden al uitgebreider over gehad. Toen er dus niets gebeurde kon ik dit niet vatten, kon niet meer de draad oppakken. Hoe kan dit, altijd op mijn intuïtie vertrouwt en nu klopte die ineens niet?   Toen is er ingegrepen, in de nacht, de volgende dag was alles anders.  Alles mbt dit thema was geneutraliseerd, weg, helemaal weg. Maar ik merkte daarna dat er nog meer weg gevallen was, eigenlijk alles wat te maken heeft met tijd de tijd vastgezet hebben in rituelen en gewoonten. Bv verjaardage

Bestaande geschriften zijn een goede mogelijkheid om jouw ware Bron op te wekken. Maar als die eenmaal opgewekt is, dan gaat het erom dat je jouw waarheid gaat leven. Gaat leven uit jouw Bron, in het Nu! In het Eeuwige Nu. Je weet niet wat er komen gaat. Maar in verbinding met jouw Bron, kan er niets mis gaan. Oude waarheden zijn mooi. Maar het gaat erom dat je deze waarheden opnieuw in jezelf ont-dekt. Levend maakt. Misschien is de vorm wel veranderd. Misschien zijn er wel nieuwe mogelijkheden. Daarom is het ook niet de bedoeling dat we blijven steken in het verleden. De Waarheid moet blijven groeien In diepte, in grootsheid. De Waarheid is tijdloos, universeel, maar het gaat erom dat we steeds meer van deze Waarheid kunnen bevatten. Dat er steeds meer sluiers weggenomen worden. Eindeloos zal dit proces doorgaan, tot we weer samen zullen smelten met de Waarheid. Kagib

Een groot dood dier dreef de rivier af. Er zat een stel gieren op, die stukken van het  kadaver af rukten; ze hielden de andere gieren op een afstand tot ze verzadigd waren en vlogen dan pas weg. De andere zaten te wachten in de bomen en op de oevers, of bleven hoog in de lucht rondzweven. De zon was net op en de dauw lag nog in zware droppels op het gras. De groene velden aan de overkant van de rivier waren nevelig en de stemmen van de landarbeiders droegen heel helder over het water. Het was een heerlijke morgen, alles was fris en nieuw. Een jong aapje speelde dicht bij zijn moeder tussen de takken. Hij rende een tak langs, sprong op een volgende en rende dan weer terug, of ging vlak bij de moeder op en neer springen. Haar verveelden al die bokkesprongen en ze kwam naar beneden en klom in een andere boom. Toen ze omlaag begon te klimmen rende het jong achter haar aan en klemde zich aan haar vast, waarbij het op haar rug klauterde of zich onder haar heen en weer slingerde. Het ha

Dwars door alles heen wat we doen en zeggen spreekt God. Het spreekt als Geweten en Weten. Als we willen weten willen luisteren dan kan hierin veel gezien en ervaren worden. Een ruimte hiervoor scheppen voor deze Stem is zo belangrijk. Dat kan dus bijna alleen als je aanwezig bent in het nu, voelt/ervaart wat nu is, nu in je omgaat, wat nu speelt, zijn spel speelt door jou heen. Alle beladenheid, geladenheid alle emoties, verkramping. Wat is hier aan de hand, wat wil dit zeggen....... God spreekt altijd, het Licht is altijd aanwezig in de duisternis die jij gemaakt hebt. Als je naar t Licht wil luisteren zal alles oplossen in dit Licht. Het is hierin heel belangrijk dat je puur bent, geen schijn, geen toneelspel maar puur zijn wat je bent. Laten zien wat in je is zonder houding zonder jezelf beter voor te spiegelen. Eigenlijk bij jezelf blijven, bij jouw pure waarheid en beleven van dit moment. Hoe dit ook is, wat er ook in je omgaat, welk spel daar ook gespeeld wordt. Als je bij

Hoe diep kan Inspiratie raken? hoever kan het reiken? Wat kan omvat worden? Waar is de inspiratie speculatie, een nieuw beeld, theorie puttend uit bepaalde boeken en wat uiteindelijk voor de Waarheid gaat zitten? Waar is de Inspiratie een direkte uitdrukking, een direkt putten uit de Waarheid die tijdloos is? Waar is de borreling een opengaan van de Poort der Waarheid en waar een nieuwe zinsbegoocheling? De energie wordt steeds hoger, gaat sneller, en dat het aan ons ligt welke energie we kunnen bevatten, omvatten, indrinken. Naarmate wij zelf ons energiepeil omhoog brengen kunnen we ook meer omvatten, meer begrijpen, meer verbinding maken met de levende Bron. Met oefeningen krik je ook de energie op, maar dat doe je met je persoonlijkheid, waardoor je met je persoonlijkheid in die energie zit. Maar die ben je dan nog niet, die kan nog van je afgepakt worden. Daarnaast maak je door oefeningen, meditatie/yoga etc. je eigen energievelden wakker. Uiteindelijk kun je alleen maar ruimte sch

Oprechtheid, jezelf zijn, is een heel grote kracht. Juist in een wereld waar maar weinig mensen zichzelf durven zijn. Het is een paradox. Mensen met een masker zijn bang voor echte mensen, en uiteindelijk toch weer blij dat deze echte mens duidelijk laat zien waar hij/zij voor staat. Diep van binnen willen zij ook zichzelf kunnen zijn. Hun gevoel tonen, hun ware ik. Maar zij durven dit niet, en beschermen zichzelf achter dit masker. Het kan natuurlijk ook voorkomen dat zij denken dat ze dit masker zijn. Door oprechtheid van iemand anders, worden ze even wakker geschud. Ze realiseren zich even, dat ze ook nog iets anders dan dit masker zijn. Eerst krijg je de tegenreactie. De reactie vanuit de maskerrol. Maar ook hun ware ik kwam in beroering, wat later mogelijk zijn uitwerking krijgt in positieve respons. Begrijp dat mensen blij zijn dat je je zelf bent. Ook al laten ze dit niet altijd zien. Voor je mening uitkomen, kan hard aankomen. Maar als je intentie goed is, dan is er geen proble

Juist als je jezelf heel, heel diep opent voor God om maar zo te zeggen kun je jezelf heel diep openen voor alles en iedereen om je heen. Dan kun je die Liefde voelen die jou draagt. Dan mag er een ervaren komen hoe wijs hoe volmaakt alles is. En zo in die Verbinding kan dan waarlijk die Liefde vrijkomen voor alles en iedereen om je heen. Dat is dan ook niet meer jouw liefde maar de Liefde die je vrijgemaakt hebt. Die Liefde is uiteindelijk in iedereen. Hoemeer je vervuld bent in die Liefde, kun je waarlijk de ander liefhebben omdat t niet meer vanuit gemis voortkomt. In dat proces betekent t tuurlijk niet dat je daarin menselijke genegenheid en warmte opzij moet schuiven. Juist belangrijk dat je dit ook toe kunt laten, kwetsbaar kunt zijn, je durft te openen hiervoor, hierin geraakt kan worden. Maar hoemeer dat Andere je vervuld hoemeer de behoefte wegvalt vanuit gemis die verbinding te maken. Meer en meer wordt t een waarlijk geven om die ander een overstromen zonder verlangen ie

Het, de ware Goddelijke Wil staat boven alles. Het is uiteindelijk de grootste Kracht en mogelijkheid. Als Het iets Wil zal Het gebeuren. Geen enkele kracht kan of wil hier iets tegenin brengen. Zij zijn onderdanig aan Het. Tijdelijk kunnen we met onze persoonlijkheidswil, onze ego-wil, en zelfs met occulte oefeningen iets teweeg brengen, iets opbouwen. Maar daarachter staat steeds Het. En vroeg of laat zal, wat door de persoonlijkheidswil of de hogere zelf wil is opgebouwd, afbrokkelen, gespleten raken, wegvallen, verdwijnen. En Het blijft over. Het doet, zonder dat de persoonlijkheidswil er iets extra in hoeft te doen. De persoonlijkheid, de mens die in harmonie is, hoeft geen persoonlijke wil te gebruiken. Het zal hem dragen. Het zal alles teweeg brengen wat nodig is, wat vruchtbaar is. En dan kan Het bergen verzetten, wonderen teweeg brengen. Steeds als dit functioneel is, binnen dat wat nodig is. Als de persoonlijkheid zich helemaal aan Het heeft toevertrouwd, zichzelf overgegev

Langs het kanaal was weinig bedrijvigheid; zwaarbeladen pramen voeren op en neer; hun driehoekige witte zeilen tekenden zich scherp af tegen de blauwe hemel en de donkere palmen. Het was een heerlijke, vredige, zorgeloze avond en het water was heel kalm. De weerspiegeling van de palmen en de mangobomen was zo helder en scherp, dat je nauwelijks kon onderscheiden wat werkelijkheid en wat spiegelbeeld was. De ondergaande zon maakte het water doorzichtig, beschenen als het werd door de avondgloed. Tussen de spiegelende beelden werd de avondster zichtbaar. Niets in het water bewoog, en de enkele voorbij komende dorpsbewoners, die meestal zo luid en lang aan de praat waren, zwegen nu. Zelfs het gefluister van de bladeren was niet meer hoorbaar. Uit het weiland naderde een van de dieren; het dronk wat en verdween weer even stil als het gekomen was. De stilte beheerste het land en leek alles te omvatten. Lawaai houdt ooit op, maar stilte is indringend en kent geen einde. Tegen lawaai ku

Na enkele dagen kwam een rood met zwarte eekhoorn, toen hij eenmaal aan ons gewend was, naderbij en ging op de vensterbank zitten om min of meer knorrige geluidjes te maken. Hij wilde kennelijk nootjes. Waarschijnlijk hadden alle bezoekers van dit gebied hem nootjes gevoerd, maar nu waren er niet veel toeristen meer, en hij moest nodig een wintervoorraad aanleggen. Het was een vrolijke, bedrijvige eekhoorn, altijd klaar om te verzamelen wat hij maar kon voor de vele maanden van kou en sneeuw, die op komst waren. Hij huisde in een holle boom, die vermoedelijk al jarenlang dood was. Zodra hij een nootje te pakken had, rende hij over het veld naar de hoge stam, raasde luidruchtig omhoog, onder het uiten van dreigende, agressieve geluidjes, verween in een gat en suisde dan weer zo snel langs de stam omlaag dat je dacht dat hij zou vallen; maar dat gebeurde nooit. Op een ochtend namen we er de tijd voor hem een hele zak nootjes te voeren; hij werd heel vertrouwelijk en kwam zelfs in d

Het begint met zoekt en je zult vinden. Maar ja wat zoek je en wat vindt je dan? Zolang je zoekt zul je Het eigenlijk niet vinden. En toch is t een onderdeel van de weg die je niet over kunt slaan. Je zoekt van alles in van alles, bezeten van, van alles in deze zoektocht. En meestal ga je dan voorbij aan waar je Het kunt vinden. In jezelf. Als je dan uiteindelijk uitgeput bent van deze zoektocht dan komen de mogelijkheden. Dan kan de overgave komen, het alles overgeven. Het met lege handen staan. Het vanuit je hele wezen kunnen zeggen, ik geef me over, niet mijn wil geschiede maar Uw wil. En dan kan het antwoord komen, mag uiteindelijk de vervulling komen, al is dit dan nog slechts het begin van een nieuwe fase. Echt bij jezelf zijn. Echt in aandacht zijn, in het nu zijn, open en ontvankelijk. Aanwezig zijn. Voelen wat is. Dan kan het antwoord in jezelf gegeven worden op alle vragen die je hebt. Dan kan waarlijk het Bewustzijn gaan spreken over alles wat is, wat speelt, wat in je

Zonneschijn. Lief kind. beginnend leven. Lichte krulletjes, dansend in de wind. Verwondering. Een vreugdedansje. Op naar de muziek. Hooggetild. balancerend op twee sterke schouders. Ouder-kind. Kind-ouder. Een in de beweging. Een in de vreugde. Vreugdestromen. Mensen kijken elkaar aan met een blijde lach. Grote mens, kleine mens, er is geen verschil meer. Het leven is een spel. Een vreugdespel. Een kleurenspel. Een fantasiespel. Samen op gaan in het leven. Een geestelijke omarming. He lieve vrouw, he lieve man, he lief kind. Ik hou van jullie hoor. Het leven is een feest. Vertedering. Ik word warm van binnen. Alle moeheid valt weg. Doorstroomd met een prille kracht. Vernieuwing. Een eeuwig moment. Verleden en toekomst vallen weg. Slechts nu bestaat nog. Twee bengelende beentjes. Een schaterlach. Wapperende handjes. Vader een speelobject. Een klimpaal, een doorgeefluik, een tunneltje. Klein zijn. Voorovergebogen. Afdalen. Alle zorgen zijn vergeten. Opgelost in de zonneschijn. Opgelost i

Door het leven gaan, door te leven. Alles is goed, niets is verkeerd, niets is slecht, van alles proeven. Alles heeft betekenis, wil je iets zeggen. Op dit moment maak jij jouw leven, en niemand anders. Jij mag zijn wie je bent. Niemand heeft iets over jou te zeggen. Kan jou iets opleggen. Je bent vrij! Je mag wel luisteren, met een open gemoed. Luisteren naar het Leven. Naar wat dit Leven je wil vertellen. Kijk eens naar je leven. Wat zie je? Wat betekent leven voor jou? Wie en wat heb je om je heen verzameld? Wat hebben ze jou, heeft dit jou, te vertellen? Wat trekt je aan? Wat stoot je af? Wat maakt je gelukkig? Wat maakt je verdrietig? Wat maakt je boos? Welke muziek vindt je mooi? Welke hobbies heb je? Wat voor boeken lees je? Wat trekt je in die boeken? Welke films vindt je mooi? Waarom? Durf op al deze vragen een eerlijk antwoord te geven. Weet dat jij dit allemaal bent. Dit is jouw unieke zijn van dit moment. Niet meer, niet minder. Boven alles, ben die je bent! S

Wat is dat, ik? Het is niks. Een woordje. Het is maar wat je onder t ik verstaat, wat je eraan verbindt. Ontleen je er waarde aan, moet je er iets mee? Er is een groot verschil tussen ego en persoonlijkheid. De persoonlijkheid kan de Christuskracht uiteindelijk doorlaten, de persoonlijkheid uitgezuiverd van het ego. Je volgt nog slechts, de Stroom van binnenuit. Uiteindelijk is er een basis waarin het vervuld is, maar de Weg gaat altijd door in verdere ontvouwing, verdieping, verruiming. Maar je ego hoef er niks meer mee, die is verdwenen. Uiteindelijk ben je niets,  ben je alles.  Alles mag van je gemaakt worden, dat maakt voor wie je Bent niets uit, want dat Weet je Zelf. Daarin spreekt het Weten, waar nodig het Geweten. Daarom ben je uiteindelijk ook vrij in die Verbinding. Wat andere mensen ook over je zeggen. Je neemt verantwoordelijkheid voor je Bewustzijn, je Essentie, niet meer niet minder. Uiteindelijk ben je dan vol-ledig, dus leeg van je ikje van het ego en verv

Man en vrouw zijn gelijk. Er is niet werkelijk een verschil, wij maken het verschil. Beiden hebben dezelfde mogelijkheden, maar men krijgt niet dezelfde mogelijkheden. Het mannelijke en vrouwelijke deel, leven beiden, in man en vrouw. Maar de man mag meestal alleen het mannelijke ontwikkelen, en de vrouw het vrouwelijke. Daarom lopen in deze wereld heel veel halve mensen rond. Als we weer heel zouden worden. Het mannelijke en vrouwelijke in harmonie. Dan zouden man en vrouw in harmonie leven, en van daaruit heel de wereld. Het Goddelijke is niet half. Het Goddelijke is heel. Het openbaart zich door het vrouwelijke, de intuitie, ware Inspiratie. En drukt zich uit door het mannelijke. Wordt hiermee de oorzaak van onze huidige problemen niet heel duidelijk? Vrouwen hebben niet de macht in de wereld. Zij hebben niet de verantwoordelijke positie's, of zij ontkennen hun vrouwelijke kant. Daarom heeft het Goddelijke geen macht in deze wereld. De man denkt alleen over wat gedaan moet worde

Met grote stappen ging een jongen voorbij, die zong onder het lopen. Hij glimlachte tegen elke voorbijganger, je zag aan hem dat hij veel vrienden had. Hij was armelijk gekleed, had een smoezelige lap om zijn hoofd geslagen, maar zijn gezicht straalde en hij had levendige ogen. Met zijn lange, snelle stappen haalde hij een dikke man in die een pet droeg. De dikke man, het hoofd omlaag, had een waggelende gang en tobde kennelijk over al zijn zorgen. Hij hoorde het zingen van de jongen niet, hij wierp zelfs geen zijdelingse blik op hem. Met flinke stappen ging de jongen verder, het grote hek door, langs het mooie park; toen nam hij de brug over de rivier en volgde een bocht van de weg in de richting van de zee, waar zich een paar kameraden bij hem voegden; terwijl het steeds donkerder werd, begonnen ze samen te zingen. De schijnwerpers van een auto verlichtten even hun gezichten en in hun ogen zag je een diepe, ongekende vreugde. Inmiddels was het hard gaan regenen en alles was drui

Conditionering, zo'n belangrijk aspect in het totale leven. Iedereen is weer in/tot iets anders geconditioneerd vastgezet, gevormd. Dat wat vastgezet gevormd is wil niet zo makkelijk weer loslaten, oplossen, zich weer omzetten, veranderen, tot iets anders komen, verruimen, verdiepen. Dat is t ego, conditionering, houden wat is, vasthouden aan wat is, hetzelfde blijven, het houden bij wat veilig is wat gekend wordt. De rest is onzeker en houdt t ego t liefste van zich af, houden we ver van ons vandaan. Wil dit veranderen, is voorwaarde, stilstaan bij onszelf, aandacht, aanwezig zijn. Durven  doorlicht te worden. Durven te zien waardoor we geconditioneerd zijn. Durven ons ego in het Licht te zetten, te doorlichten, het te laten belichten. Durven ons te laten inlichten wat t Licht hierin zegt, het Geweten, het Weten in het hart. Voorwaarde daarvoor is openheid, een open hart. Dat het leven echt binnen mag komen, mag raken, wat dan ook geraakt kan worden. Dat is het Andere, wat

Het Oertype is je ware Essentie. Van daaruit zou het ware ontvouwingsproces kunnen plaatsvinden. Maar bijna iedereen heeft deze Verbinding verloren waardoor ze steeds de corrigerende werking hiervan ondervinden. Want dit oertype is uiteindelijk ook de Oerkracht en alles wat niet met deze Kracht in harmonie is wordt gecorrigeerd. Als je wel met dit Oertype samenwerkt dan ben je in harmonie met de Kracht die boven alles staat. Dan kunnen er wonderen gebeuren, en kan je niets meer in de weg staan op het aardse vlak. Het gaat er dus in het leven om, de afstemming te vinden met je Oertype. Als hier nog niet echt verbinding gemaakt mee kan worden fungeert de Broederschap als een soort bemiddelaar van deze Kracht. Dus eerst ga je onder leiding van de Broederschap, Wezens die de weg al tot het einde gegaan zijn, maar als je er klaar voor bent dan neemt jouw Oertype het over, jouw Essentie. Dan kun je gaan van heerlijkheid tot heerlijkheid, van Kracht tot Kracht. Het bijzondere is ook dat elk O

Bij een kaars is er geen verlangen laat mij langer branden als hij bijna opgebrand is. Hij wordt ontstoken en weer uitgeblazen. De kaars geeft zich helemaal over aan het lot. Het heeft hierin geen voor of afkeur. Het maakt haar niet uit of ze mag branden of uitgeblazen wordt. En als de kaars dan helemaal opgebrand is, dan dooft de vlam zonder verzet, zonder strijd, uit. Het heeft zijn leven gegeven zonder hechting. Zo zou ons leven uiteindelijk kunnen zijn. Dat we er zijn voor iedereen. Dat er de mogelijkheid is dat we gebruikt worden in onze mogelijkheden. Maar dat hierin geen belangen zijn, geen verlangen, geen hechting, geen verwachtingen. Het gewoon trouw zijn aan wat zich in het moment wil ontvouwen. Dan kan men een waar dienaar zijn voor de mensheid en voor het Leven. Zoals de kaars, dat het zo zal zijn dat als we uiteindelijk opgebrand zijn en uit dit bestaansveld zullen verdwijnen. Dat het dan zelfs niet meer uit maakt waar we terecht zullen komen. Dat de betekenis hiervan zelf

We zeggen wel dat we volwassen worden maar eigenlijk komt er bijna niemand tot volledige wasdom. Eigenlijk blijven we geschonden, gekwetste kinderen met een jasje aan van nu ben ik groot en sterk. Nu weet ik het nu ben ik het. Nu moet ik staande blijven in deze grote wereld en mag geen kind meer zijn. Maar t gekwetste het verwonde, geschonden kind zal hier altijd doorheen stralen, zich uitspreken in alles. Totdat het gezien wordt en geheeld mag worden, het verleden. Wie kan er gewoon Zijn, gewoon leven, dat het  zo goed is, gewoon genieten van dat je leeft. Dat verliezen we, die onbevangenheid die ontvankelijkheid die ruimte voor het totale leven. Dit alles is ingekapseld door zoveel dat er in het verleden niet mocht zijn, waardoor je afgesplitst raakte van je pure kind zijn. Dat er laagjes overheen kwamen en meer en meer de verbinding verloor met puurheid. En omdat iedereen zo is, omdat we niet anders weten dan dat t zo is gaat het door........ totdat............ het niet meer

Als er een waarlijk niet-zijn, niet-doen is, dan is er de mogelijkheid om Het door jou heen te laten doen, waardoor Het door je heen kan handelen, zich openbaar maken. Als jij aan de kant gaat staan. Als alles neutraal gemaakt is, leegemaakt is. Als er geen hartstochten meer zijn, grote voor of afkeuren. Gewoon doen, niet-doen. Doen wat het moment wil zonder voor of afkeur. Gewoon de Stroom volgen. Dan kan Het zich door jou heen openbaren. Als dan eens het ware Scheppen mogelijk zal zijn, dan kan hierin niets fout gaan. Als er grote verantwoordelijkheden zijn in de zin van gevolgen van handelen die een grote uitwerking hebben. Dan zal daarin ook het juiste gebeuren omdat er geen voor of afkeur meer is. Geen hechting, persoonlijke betrokkenheid. Daardoor kan juist werkelijk gehandeld worden. Dan is alles goed, Vrijheid in handelen. Dan kan God door ons heen handelen. Dan zijn we weer een geworden met het Goddelijke Plan dat zich wil ontvouwen. Kagib

De hemel hing vol laaghangende wolken en het was een warme dag, ook al speelde er een briesje door de bladeren. In de verte rommelde zacht de donder en een regenbuitje verdreef het stof van de weg. De papegaaien vlogen grillig heen en weer, krijsend zo hard als ze maar konden; een grote adelaar zat op de allerhoogste tak van een boom zijn veren glad te strijken, met een wakend oog op al wat zich onder hem afspeelde. Op een andere tak zat een aapje en van een veilige afstand hielden ze elkaar in het oog. Nu voegde zich een kraai bij het gezelschap. De adelaar zat even doodstil, na zijn ochtendtoilet, en vloog toen weg. Op de mensen na was de dag volkomen nieuw, niets was gelijk aan gisteren. De bomen en de papegaaien waren niet wat ze gisteren geweest waren; het gras en de struiken ademden een volkomen andere sfeer. De herinnering aan gisteren verduistert de dag van vandaag alleen maar en alle vergelijken belemmert de waarneming. Wat waren die rode en gele bloemen stralend mooi!

De Droom omvatten. De Droom oppakken. Het omvatten. Omvatten dat wat is. Het grijpen wat voor het grijpen ligt. Wat klaar ligt voor iedereen. Iedereen die kan. Dan kan het klare gezicht getoond worden. Het ware gezicht van de wereld, van het leven. De schoonheid en het Weten. Als er ruimte, innerlijke ruimte geschapen is, dan kan Het omvat worden. Het Leven vibreert en de vibratie gaat steeds sneller. En hoe sneller de vibratie gaat hoe meer omvat kan worden van het Zijn. Het Zijn in dit leven, van alles wat aanwezig is in dit leven. Dan kan de Waarheid geopenbaard worden. Alles bestaat uit krachten. Welke kracht kan jou bekoren? Welke kracht neemt jou te pakken? Kapselt jou in, zet je gevangen. Verblindt je, verdooft je oren? Welke kracht gaat met jou op de loop? Kagib

Heel zijn. Helemaal zijn. Heel zijn. Helemaal Zijn. Voldaan zijn. Het is voldaan. In jezelf voldoende zijn. Voldoen. Het doen in het niet-doen. Vol-ledig zijn. Helemaal ledig zijn. Vervuld zijn. Vervuld zijn van het Zijn. En toch....... Het nooit af zijn. Het altijd in verandering zijn. Een afgestemd zijn op de Stem. Luisteren. Luisteren. Zonder woorden zijn. Gewoon gaan. Verstaan. Gedragen door het bestaan. Een glimlach zijn. Kagib

De baby had de hele nacht liggen huilen en de arme moeder had haar best gedaan hem te sussen. Ze zong liedjes voor hem, beknorde hem, knuffelde hem en wiegde hem; maar niets hielp. Waarschijnlijk had de baby doorkomende tandjes; het was een afmattende nacht voor het hele gezin. Maar nu werd de zonsopgang zichtbaar boven de donkere bomen en eindelijk kwam de baby tot rust. Er hing een ongewone stilte, terwijl de hemel lichter en lichter werd. Dode takken tekenden zich kaal en spichtig tegen de hemel af; ergens riep een kind, er blafte een hond, een vrachtwagen ratelde voorbij en een nieuwe dag was begonnen. Nu kwam ook de moeder naar buiten, met de zorgvuldig in doeken gewikkelde baby in haar armen en nam de weg langs het dorp, waar ze op de bus zou wachten. Vermoedelijk ging ze met hem naar de dokter. Ze zag er moe en aftetobd uit na die slapeloze nacht, maar het kind was nu vast in slaap. Algauw rees de zon boven de boomtoppen en de dauw fonkelde op het groene gras. In de verte

De langgerekte bocht van het strand lag er nagenoeg verlaten bij. Een paar vissers waren tussen de rijzige palmen onderweg naar huis, naar hun dorp. Onder het lopen sponnen ze garen, waarvoor ze het katoen op hun naakte dijen rolden en daarna op de klos wonden; het garen dat ze maakten was dun, maar sterk. Een paar van de mannen liepen met een zekere lichte gratie, anderen sloften vermoeid. Ze waren slecht gevoed en mager en donkerbruin verbrand door de zon. Er kwam een jongen voorbij, zingend en vrolijk, flink stappend; de branding rolde het strand op. Een stevige bries stond er niet, maar er was toch sterke zeegang, met een donderende golfslag. De bijna volle maan rees juist uit het groeblauwe water op en de branding smolt wit weg tegen het gele zand. Door onze ijdelheid raken we afgestompt, door ervaring en kennis binden we ons, en het water des levens vloeit onze deur voorbij. Om met die jongen mee te kunnen zingen, om met die vissers mee te kunnen sloffen, om garen op je dij

Het is eigenlijk een beetje dubbel, je kunt t niet doen, en toch kun je t doen. :p Uiteindelijk wil je niets anders dan het doen, dan die ene weg gaan van binnenuit. Verantwoordelijkheid nemend voor je leven, alles wat daarin op je pad komt met een open en ontvankelijk hart. Uiteindelijk wil je niet anders dan in aandacht zijn, en wordt t heel natuurlijk en vanzelfsprekend. Maar als t er tussenin zit, ja dan kan t ego je nog wel s te pakken nemen, je ketenen. Dat je, je verliest in t leven, dat je de Verbinding verliest, geen aandacht meer hebt, dat je niet wil kijken in jezelf, het zelf wil doen. Dan kan t goed zijn jezelf tussendoor terug te roepen, ho stop, terug naar mezelf, terug in de Verbinding. Wat gebeurd er nu werkelijk en wat is de betekenis hiervan? Je kunt niet twee paden gaan, maar ja je kunt ook niks onderdrukken, want dan wordt t ook schijn. Maar je kunt wel de intentie hebben om in die aandacht te zijn, om die verantwoordelijkheid te nemen, om open en ontvank

BLOEMEN IN DE REGEN. GLINSTEREND, GLOEIEND. TRANEN OMLAAG DRUPPELEND, HERFST, VAL, GROENE CREATIE, VERANDEREND IN ROOD, GEEL, DE AARDE BEDEKKEND, OPLOSSEND TOT EENWORDING. TRANSMISSIE. VOEDSEL VOOR DE KETEN VAN LEVEN. VOORTDURENDE VERANDERING. SPINNEWEB, JOU EN MIJ VANGEND. DE SPIN KOMT TOTDAT WE VRIJ ZIJN EN DE VLINDER WORDEN, RUSTEND OP DE BLOEMEN IN DE REGEN. Kagib

De Stroom gaat verder. Poort na poort opent zich. Nu is het de poort van mededogen, die zich geopend heeft. Het Weten is niet van zoveel belang meer. Het gaat er nu slechts om, om er te zijn voor de ander met een open, een ontvankelijk hart. Een waarlijk dienstbaar zijn zonder belang, verlangen, zonder verwachting. Slechts er zijn. Er zijn met een hart vol mededogen. Hierin ontwaakt de Liefde, in een leeg zijn. In dit er zijn, word ik gevuld, vervuld met Liefde voor de ander, het Andere. De poort die open gemaakt is, heeft verbinding met het zien, het voelen, dat diep binnenin iedereen die Bron van Liefde, van Schoonheid is. Dat wat hiervan afwijkt, is eigenlijk niet meer van belang. Er is slechts Liefde, mededogen. Weer een stap vooruit, achterlatend de overbelichting van het onvolmaakte, de belichting van de schijn, de onwaarheid, het masker, de muur. Het is niet meer van belang. Het mededogen stijgt hier bovenuit. De Liefde lost dit alles op. De wijsheid, het weten, is van geen enke

Ja, het allerkleinste in eerste instantie meest kwetsbare kan tot de grootste Kracht uitgroeien, als we hieraan de ruimte geven. Maar dat gaat niet zomaar. Dat betekent heel heel veel onkruid wieden. Wat dat betreft, alweer heel lang geleden, op een reis in Frankrijk, een vredestocht. Toen waren we de plantjes aan t verzorgen, aan t wieden, moesten we ook t onkruid eruit halen. Er werd gezegd hoe t plantje eruit zag, het plantje werd getoond. En echt bijna alles moest eruit getrokken worden, en een heel klein kwetsbaar plantje bleef over. Zo wordt t wel letterlijk heel aards en tastbaar gemaakt de betekenis van het leven. Zoveel onkruid dat er is, zoveel dat voor dat kwetsbare plantje is komen te zitten. Een wirwar van gedachten en emoties en beelden en verlangens en angsten noem t maar op, waardoor we geleefd worden. Dat steeds weer uitschiet, steeds weer mogelijkheden ziet om zich kenbaar te maken, zolang er aanrakingspunten zijn. Je kunt dat natuurlijk niet met geweld eruit

Instorten. Omlaag storten. Neergeslagen. Schichtige blikken. Wegkruipen. Elke beweging, elk woord, gooit me omver. Angst om te leven. Angst om te sterven. Verlamd, opgesloten. Afgesloten voor de buitenwereld. Gevangen in de duisternis. Machteloosheid. gevangen in een draaikolk. Een draaikolk van negatieve gedachten. Dan........ Hysterie. Een kopje slaat te pletter tegen de muur. Een oerschreeuw breekt naar buiten. Krachteloos zak ik in elkaar, over geleverd aan terneerdrukkende gevoelens. Mezelf niets voelend. Nog minder dan een pluisje meegevoerd door de wind. Ik ben van mijn eigen voetstuk gestoten. Ik wist het allemaal. Niets kon meer fout gaan. Iets zat er scheef. Maar ik liet dit niet tot me doordringen. Niemand sprak me meer aan. Voortdurend gespannen sfeer. Hun probleem, niet het mijne. Ik was losgekomen van de aarde. Stroomde mee met mijn vreugdestroom, maar zag de andere stromingen niet meer. Ik was alles. Onaanraakbaar. Niets kon me meer kapot maken. Nu ben ik niets. Me

Regens hadden het stof en de hitte van vele maanden weggespoeld, de bladeren aan de bomen glansden stofvrij en jonge blaadjes begonnen voor de dag te komen. Heel de nacht was de lucht vervuld van het sonore gekwaak van de kikkers; even rustten ze en dan begonnen ze weer. de rivier stroomde snel door haar bedding en de lucht was mild. De regenperiode was nog allerminst voorbij. Donkere wolken stapelden zich op aan de hemel en verborgen de zon. Zowel de aarde als het geboomte, ja heel de natuur leek in afwachting van een nieuw reinigingsbad. Het bruin van de weg was nu donker en kinderen speelden in de plasen; ze bakten modderkoekjes of bouwden forten en huizen met muren eromheen. Na maanden van hitte hing er een sfeer van vreugde; de aarde werd geleidelijk weer met een waas van groen gras bedekt. Alles vernieuwde zich. Kennis werkt conditionerend. Kennis biedt geen vrijheid. Je weet dan misschien hoe je een vliegtuig moet bouwen om in een paar uur naar het andere eind van de were

Inleiding We leven in de tijd van de onbeperkte mogelijkheden. De technische, wetenschappelijke ontwikkeling snelt vooruit. En we zijn zo blij. Meer en meer kunnen we het leven inrichten zoals we het zelf willen. Aan de lopende band worden er apparaten uitgevonden waardoor het leven steeds aangenamer wordt. Hartstikke goed toch? Jazeker, maar deze ontwikkelingen beginnen steeds meer gevolgen te krijgen in de keuzes die we maken. Keuzes over leven en dood. Hoever kunnen we hierin gaan? de genetica Het manipuleren met genen. Het spelen met genen. Het spelen met leven? Het keuzes maken in dit leven. Keuzes maken, selecteren van de informatie die in onszelf opgeslagen ligt. Voor God spelen? Keuzes hebben gevolgen. Wordt hierbij de grote vraag niet van belang: Wat is de zin van het leven? Iedereen heeft hier een eigen antwoord op. Dit is natuurlijk goed. Maar zoals ik al zei, onze antwoorden krijgen steeds grotere gevolgen. Op dit moment lijkt de zingeving toch vooral te liggen in goed gel

Het is goed om alle religies te proberen begrijpen. Maar je moet jezelf er niet aan vast ketenen. Je kunt tonen waar je in gelooft, wat je van binnen voelt. Maar je hoeft je tot geen enkele religie te bekeren. Ieder gaat een pad. Maar alles wat dogmatisch is, is geen Waarheid. Je kunt ze wel respecteren. Uiteindelijk zullen we allemaal een zijn in de Geest. De Geest die niet van deze wereld is. Niet gemaakt door de mens. De Geest kan niet geketend worden door leefregels. De Geest is Vrij. De Geest maakt mensen Vrij. De religies hebben niets met de Geest te maken. Zij vertellen wat moet gebeuren. Zij vertellen dat ze weten. Zij vertellen dat de andere dwazen, de verdwaalden zijn. Zij maken de mens meestal niet Vrij, maar ketenen hen aan hun systeem. Meestal geven ze geen begrip over je zelf. Gewoon de regels volgen. Niet het Hart. Niet je gevoel volgen. Niet jezelf zijn. Alleen zijn, wat het boek wil dat je bent. Religie zal nooit eenheid brengen. Eenheid kan alleen van binnenuit groeie

Wat is dat die glimp van andere zijde? Is t van een andere zijde of alle zijden, is t onzijdig. ;) Is t iets of niets of alles of leeg of vol? Voel je r dr van alles bij extase opwinding, zie je van alles? Of is t toch iets anders heel leeg heel vol heel rijk. Wat is dat nou, wat is Het nou? Is t het dat nou, niks? En toch ja t is dus niet in woorden te beschrijven, het is licht het is helder het is stil het is blij. Zeker geen opwinding. Maar totaal vervullend, alles vervullend, een ware gegronde vrede hierin vinden. Voor t ego is t niks, maar voor de Essentie is t n thuiskomen. Is niet alles vluchtig? En vluchten we hier niet voor weg, in t vervluchtigen, ons verliezen in zoveel. En gaan we daardoor niet juist voorbij aan dat waar we alles in kunnen vinden, zullen vinden in onszelf? Zolang we niet die uiteindelijke Verbinding maken zal t leven lijden blijven en vergankelijk zijn, gevangen in de tijd, geen oog voor geen beleven aan de Eeuwigheid. Die andere dimensie

Zittend op een bankje. Een glimlach op mijn gezicht. Innerlijke vreugde, doorstraalt mijn wezen. Een bladerwezen wuift naar mij. Mijn innerlijk stroomt mee, met de in en uitademing van de Kosmos. Een levend organisme. Ik hou mijn adem in, betovert door een engelachtig, teder, wit, zweefwezentje. Er hoeft niets meer. Ik word gevoed door grootse boomwezens. Door zachte, tere, kleine, blaadjes. Door de mooiste melodieen. Door verrukking, ontroering. Door energiestromen van Liefde, vreugde, kracht. Ik word stil van binnen. Laat het Goddelijke Liefdewezen door me heenwerken, op me inwerken, door me heenstromen. Een wisselstroming. Opname van Liefde, vreugde, kracht, en dit weer uitstralen. Fluisterstemmen. Zachte lachjes van broeder wind. de bomen spreken hun eigen taal...... in stilte. Kagib

Het was vroeg in de ochtend en de vogels, in hun blijdschap, maakten enorm veel lawaai. De zon reikte pas tot de boomtoppen en de diepe schaduwen werden nog niet gebroken door plekjes licht. Een lang, smal spoor door de dauw gaf aan dat daar pas een slang het gazon moest zijn overgestoken. De hemel had nog zijn volle kleur, waartegen zich machtige witte wolken opeenstapelden. Opeens werd het geluid van de vogels onderbroken, om dan te veranderen in sterkere kreten van alarm en woede nu er een kat naderde en onder een struik ging liggen. Een grote havik had zojuist een zwart-witte vogel gevangen en rukte daaraan met zijn scherpe, kromme snavel. Wild en begerig omklemde hij zijn prooi en nam een dreigende houding aan bij de nadering van twee of drie kraaien. De havik had smalle, zwarte spleetogen met een gele pupil; ze hielden zonder knipperen zowel de kraaien als ons in de gaten. Is het niet juist goed in de war gebracht te worden? Tenslotte beginnen we pas op dingen te letten en

Een meisje staat stilletjes aan de waterkant. Haar oogjes stralen. Op haar mond een glimlach. Tussen haar en de natuur een intens band. Plotseling knipoogt een witte duif naar haar. Maar er was niemand die het zag. Haar armpje gaat omhoog, zwaait met haar handje. De duif lost op, in de dotten van wolken. Ze had er weer een vriendje bij. Kagib

Beelden. Eindeloos beelden. Een beeld van jou over mij. Wat zie je in mij? Wat zie je? Zie je mij? Wat hoor je? Waar ben je? Beelden. Eindeloos beelden. Verloren in elkaars beelden. Duizenden werelden. Wat zie je? Wat je wil zien? Wat je behoort te zien? Wat je geleerd is te zien? Beelden. Eindeloos beelden. Wat zien we? Zien we elkaar? Zien we onszelf? Zien we het verleden? Zien we ons verlangen? Zien we wat we willen zien? Wat we behoren te zien? Wanneer gaan onze ogen open. Wanneer durven we te gaan inzien? Dat wat is. Dat wat de ander is. Werkelijk. Met een open hart. Met de onbevangenheid van een kind. Het beeld lost op, en de werkelijkheid wordt zichtbaar. Zonder ver of in beelding. Kagib

Het mag misschien een eye-opener zijn, we hebben gedachten minimaal nodig in het dagelijks leven, mini minimaal. En toch zit bijna iedereen er helemaal vol van. Maar als ze verdwijnen, verdwijn jij niet dan blijft juist het pure Bewustzijn over dat Ziet dat Weet. Jouw Essentie. En als je de toeschouwer hebt kun je zien wat voor rare fratsen die gedachten allemaal uithalen. Ze spelen spelletjes met je, zetten je vast, spelen met je ego, groot, klein, goed, slecht, allerlei stemmetjes die er spreken. Maar dat ben jij niet dat is jouw verleden. Daar spreekt het verleden doorheen van je opvoeding cultuur religie noem maar op. Dit wil niet verdwijnen. Maar als je t toelaat, vol intense aandacht bent voor al die gedachtespelletjes dan kun je ze ontmaskeren, zien voor wat ze zijn. En zo mogen ze misschien in dit Licht van inzicht oplossen. Daar zijn ze dus ook doodsbang voor, die aandacht, waardoor ze je steeds vooruit laten jagen in zoveel dat gedaan moet worden wat belangrijk lijkt

Een woord is een verankering van een zielsinhoud. Een woord kan leeg zijn, dood zijn, vol haat, agressie, minachting. Maar een woord kan ook vol zijn, gevuld met wezenlijkheid, diepte, essentie, innige Liefde. Deze woorden zijn gevuld met de diepste Liefde die ik uit mijn wezen kan putten. Ik geef je hierbij alle Kracht die ik in me heb. Alle vertrouwen in de Oerkracht die alles tot uitdrukking brengt wat mooi is, wat Liefde is, wat harmonie is, schoonheid, verbondenheid. Blijf vertrouwen op deze Oerkracht. Wat er ook met je gebeurd. Wat mensen je ook aan doen. In wat voor diep dal je ook zit. Zolang je verbinding houdt met de Oerkracht is alles wat gebeurd goed. Al wordt je ziel verscheurd door het diepste verdriet. Al voel je jezelf door alles en iedereen verlaten. Al bevindt je jezelf in een situatie waar je verwacht nooit meer uit te komen. De Oerkracht is en blijft daar. In jou. Zal je nooit verlaten. Geef alles wat je in je hebt. Geef je vreugde in het leven. Geef je gevoel voor

Zonder merkbaar te bewegen klom het vliegtuig waarin we zaten onafgebroken. Nu strekte zich onder ons een machtige wolkenzee uit, de ene verblindend witte welving na de andere, zover het oog reikte. Zo stevig en dik als die wolkenlaag eruitzag, nodigde ze uit tot een wandeling. Terwijl we in een wijde cirkel steeds hoger stegen, openden zich af en toe een gat in het verblindende schuim, dan zag je heel diep onder je de groene aarde. Boven ons was de wolkeloze winterhemel, teerblauw en onmetelijk. Een massieve bergketen van sneeuwtoppen strekte zich uit van noord naar zuid en schitterde in de stralende zon. De bergen reikten tot een hoogte van meer dan vierduizend meter, maar we zweefden er al boven en we klommen nog steeds. Het was een ons vertrouwde reeks van toppen, onaantastbaar vredig en bedrieglijk dichtbij. In het noorden lagen de hoogste toppen; maar wij snelden, nu we de vereiste hoogte van zevenduizend meter hadden bereikt in zuidelijke richting. Zonder uw vrouw zou u a