Kagib Weteninhethart

    Lieflijkheid, warmte, weldadigheid. Innerlijke rust, tederheid, doorstromen mijn hart. Geen verlangen. Geen verwarring. Een knop in mij is opengesprongen. Er komt langzaam een Liefdeuitstralende bloem tot bloei. Het leven is gevuld met innigheid, diepte, wezenlijkheid. Vertrokken naar de kern, het Wezen van mijn leven. Een innige verstrengeling met dierbare lotgenoten. Elkaar energie gevend zaaien we het Liefdeuitstralende zaad, waaruit eens, wonderschone bloemen zullen ontspringen. Vol Liefde zullen we elkaar omhelzen. We zullen dansen, op de tonen, die binnenin opwellen. Onze Liefde zal steeds meer zaden tot ontwikkeling brengen. Steeds meer harten zullen zich vullen met Liefde. Ogen zullen zich openen voor het Wezen van het leven. Uit verwarring en vertwijfeling ontstond Liefde. Liefde voor de wereld. Liefde voor de mensen. Openen van harten. Planten van zaden. Licht, warmte, voor het openspringen van zaden. Doorbreken van verstarring. Zonnestralen kweken vo

Het draait om de Liefde. De Liefde die niet van deze wereld is. De wereld van het denken is van de dualiteit. Van alle spelletjes waar we ons mee bezig houden, en waarmee we t elkaar vaak zo moeilijk maken. Waarin we verstrikt raken, in angst en afweer, en de jamaars, en als dit, en hij heeft dat, en waarom dit. Vragen zonder antwoorden. Het denken houdt ons zozeer bezig dat we vergeten te leven. Vergeten wat leven is. Wat genieten is. Wat Zijn is. Wat Zijn in Liefde is. Die Liefde die niet aan dat spel meedoet, maar wel het spel omvat met begrip, met compassie, met mededogen. De ander laat zijn die hij/zij is, en waar nodig heel duidelijk en helder is, zonder oordeel. Het hart is het zwijgen opgelegd, de kern van het hart, de stilte in het hart. Het Weten in het hart. Waar we waarlijk rust zouden kunnen vinden, waarlijk veiligheid en vervulling in het hart. Thuiskomen in het hart. Waar alle antwoorden liggen. Zo eenvoudig, in alle eenvoud. Als we will

Heeft de ziel niets meer waaraan zij zich vastklemt, dan is zij bereid in te gaan in het evenbeeld-van-God-zijn. Dat betekent: 'als een niets tot het Niets gaan - tot het boven alles zijnde niet-zijn van de goddelijke natuur, waarin niemand kan ingaan, tenzij hij alles heeft afgelegd. Ach, hoezeer sluiten zij de geheime toegang voor de ziel tot God voor zichzelf af, die zo gemakkelijk blijven stilstaan bij de zintuiglijke dingen! Het lijkt moeilijk te begrijpen, dat er niets zo verborgens in Hem zou zijn, dat voor de ziel onbereikbaar zou zijn? Let nu goed op! De kracht van alle dingen berust op hun wezen. Nu bezit de ziel een vermogen, de dingen te herkennen - in haar hoogste zielenkracht: maar dan stort zij zich geheel en al in hun wezen. En terwijl zij daarmede van alle dingen bevrijdt wordt, wordt voor haar al het verbergende en verhullende van het wezen Gods weggenomen. Aldus wordt zij in staat gesteld het Al-vermogende van Zijn Mysterie in zich op te nemen. Meester Eckhart

De bevrijding ervaren wij als een in de ziel opwaken van het goddelijke licht - een onmetelijk licht, dat de nevelen der onwetendheid in een ogenblik verdrijft en schemering doet wijken voor klaarheid. Dit Licht, dat ons een zekerheid, een troost en een kracht is, komt nimmer van buitenaf, maar altijd van binnenuit. Waaraan wordt nu de opgang van dit innerlijke licht herkend? Ziet! Uw hart gevoelt zich soms op bijzondere wijze aangeraakt en afgewend van de wereld. Hoe zou dit anders kunnen geschieden dan door het instralen van dit licht. Het is zo lieflijk en verrukkelijk, dat alles u verdriet, wat niet God of Godes is. Het trekt u tot God, en ge wordt menige goede maning gewaar en toch weet ge niet vanwaar zij tot u komt. En hoe meer gij u leegmaakt, des te meer verlichting en inzicht uw deel wordt. Van dit licht in het diepst van de ziel krijgt de mens besef, wanneer hij zich naar God keert. Meteen verschijnt in hem een schitterend licht, en geeft hem te kennen wat hij te doen en te

Erkennen heeft verbinding met Weten. Dat wat je werkelijk erkent als Waarheid, Weet je, en Ben je met je hele Wezen. Dat is een geworden met je Bewustzijn. Dat kan niemand meer van je afpakken. Dat is je ademen geworden. dat is je Leven. Dat is het Leven. Het erkennen is onverwoestbaar. Je hoeft het niet te verdedigen. Je voelt je in het anders beleven door andere mensen niet aangevallen. Het is gewoon zo. Het is vlees en bloed. Je zult daarom zelf ook nooit meer aanvallen. Je leeft wat je Bent. Daarom maakt erkennen alles mogelijk. Alles wat nodig is. Geen dualiteit. De Kracht is één. Het brengt de Hemel op aarde door jou heen. In jouw bewustzijn. Het heeft niet met denken te maken. Het heeft niet te maken met emoties, met voor en afkeur. Het is. Het is leeg het is vol. Het is vervuld, vol-ledig. Je luistert met dat wat je erkent hebt, met dat wat een geworden is met jouw bewustzijn. Geen kleuring, puur dat wat is. Je raakt niet verblindt door t beeldenspel van da

Het is een der vele paradoxen van het innerlijke leven, dat wij onszelf vinden op hetzelfde ogenblik dat wij ophouden onszelf te zijn Zover de mens zichzelf verloochent en één wordt met God, zover is hij meer God dan schepsel. Wanneer hij geheel en al van zijn zelf is bevrijd en hij niemand meer behoort dan God, is hij waarlijk het zelfde wat God van nature is, en God kent voor zichzelf generlei verschil tussen Hem en die mens. Doordat het deel zich aan het geheel overgeeft, wordt het zelf tot het geheel, in de zin van: "Ik leef, doch niet ik, maar God leeft in mij" - omdat, wanneer het Zelf ondergaat, God opstaat en de leiding overneemt. Houdt ieder verschil daarmee op? Zeer zeker niet. De geest verliest daarmee haar verschijning, maar niet haar wezen. Zo ongeveer als wanneer men bloed giet in een doorzichtig glas. Het glas verliest wel zijn doorzichtigheid, maar niet zijn wezen. Toch heeft enkel de essentie van de Godheid de geest uit haar Zelf tot zich opgetrokken en haar