Kagib Weteninhethart

Mij wordt vaker gezegd jij denkt wel omdat je van alles om je heen ziet en zo, en naar mij kunt luisteren. Pas nog zo'n gesprek gehad. Zeker dat feitelijke geheugen is geïntegreerd in het Bewustzijn. Zo kan ik woorden verstaan, luisteren, zie ik dingen. Maar daar is uiteindelijk geen enkele extra gedachte voor nodig. Deze informatie kan zuiver blijven als het niet belast wordt met zoals Osho het noemt het psychologische geheugen. Dat er allerlei verbindingen gemaakt worden met bepaalde informatie. Dat informatie beladen is geladen is met pijnlijke herinneringen met emoties. Vrij van het psychologische geheugen kun je zien wat is, wat nu is. Maar dit kan bijna niemand omdat dat verleden door het heden heen speelt. Inkleuringen, invullingen vanuit eigen achtergrond en beleven. Van realiteit, de zuivere realiteit is dan totaal geen sprake meer. Het ego is ermee aan de haal gegaan, waar dan ook aanrakingspunten zijn met dat ego. Bv er is iets gebeurd, je bent daardoor b...

Je hebt om vergankelijke liefde geroepen, ik heb je vergankelijke liefde gebracht. Want ik ben niet op aarde gebleven om te nemen: ik ben gebleven om te geven - ieder wat hij verlangt. Alleen weten de mensen niet wat hun ziel verlangt. Als ze het wisten, waren zij ziende. Jij hebt in de salon der illusies van de wereld naar nieuwe ogen verlangd om de dingen van de wereld in een nieuw licht te zien. Herinner je, je niet dat ik gezegd heb dat je eerst je oude ogen uit je hoofd moest huilen voordat je nieuwe kon krijgen? Jij hebt verlangd naar kennis - ik heb je het dagboek van een van de mijnen gegeven, die hier in dit huis geleefd heeft toen zijn lichaam nog vergankelijk was. Eva heeft naar onvergankelijke liefde verlangd: die heb ik haar gegeven - en die zal ik om harentwille ook aan jou geven. Vergankelijke liefde is een spookachtige liefde. Waar ik op aarde een liefde zie ontluiken die boven de liefde tussen spookgestalten uitgroeit, daar spreid ik mijn handen als beschut...

Wees op je hoede. Alleen de weegschaal waarin je, je bewustzijn legt, wijst je aan wanneer je verschijningen kunt vertrouwen. Hoe meer het ontwaakt is, hoe verder ze ten gunste van jou zal doorslaan. Als een leidsman, een helper of een broeder uit de geestelijke wereld zich aan je zichtbaar wil maken, dan moet hij dat kunnen zonder je bewustzijn uit te buiten. Je mag, evenals de ongelovige Thomas, je hand in zijn zijde leggen. Het verlangen van de sterfelijke mens de gestalten er bovenaardsen te aanschouwen, is als een kreet die ook de fantomen uit de onderwereld wekt, omdat zulk een verlangen niet zuiver is; omdat het hebzucht is, in plaats van verlangen; omdat het in de een of andere vorm wil 'nemen' in plaats van te roepen: 'leer mij te geven'. Gustav Meyrink

Er is natuurlijk een groot verschil tussen weten en Weten. Wat je Weet dat ben je, kun je natuurlijk ook niet ontkennen. Dat leef je, dat adem je in en uit, dat is je hele wezen. Maar dan nog kun je elk nieuw moment als nieuw indrinken, alsof je als t ware nog niets weet. Dat je echt puur de ander toelaat, binnenlaat, tot je laat spreken, of het andere, iets wat je leest. En dan kan er van daaruit, vanuit je Bewustzijn een beweging komen, heel natuurlijk in wat je Bent, van waaruit je leeft. Of je bent geraakt, er komt beweging, nieuw inzicht, eventueel confrontatie. Dat alles anders is geworden dan hoe je eerst het leven zag en beleefde. Dat kan alleen maar gebeuren als je de ander als je het leven echt toelaat, echt tot je laat spreken, tot in je diepste wezen. Dat je, je hart voor alles en iedereen open houdt. Zo belangrijk dat je trouw blijft aan je eigen waarheid, je eigen beleven. Maar dus niet gesloten hierin, open voor al die andere waarheden al dat andere beleve...

De sleutel tot de heerschappij over de innerlijke natuur is verroest, al sinds de zondvloed. Deze sleutel is: wakker zijn. Wakker zijn is alles. De mens is nergens zo vast van overtuigd als van het feit dat hij wakker is, maar in werkelijkheid is hij gevangen in een web dat hij zelf gesponnen heeft uit slaap en droom. Hoe ondoordringbaarder dit web, hoe machtiger de slaap hem overheerst. De slapers: Zij die er in verstrikt zijn, zijn de slapers, die door het leven gaan als vee naar de slachtbank, afgestompt, onverschillig en zonder gedachten. De dromers: De dromers onder zien, door de mazen heen, een getraliede wereld. Zij zien slechts misleidende fragmenten, handelen daarnaar en weten niet dat deze beelden slechts zinloze brokstukken zijn van een machtig geheel. Deze dromers zijn niet zoals je misschien denkt, de fantasten en dichters - het zijn de ijverigen, de vlijtigen, de rustelozen der aarde, de door de waan van het doen verteerden. Ze lijken op lelijke, nijvere kever...

Wakker zijn is alles! Wees wakker bij alles wat je doet! Geloof niet dat je al wakker bent. Nee, je slaapt en droomt. Ga stevig op je benen staan, verzamel al je krachten en dwing jezelf één ogenblik tot het door je hele lichaam heen tintelende gevoel: NU ben ik wakker! Als het je lukt dat te ervaren, dan besef je ook terstond dat, in vergelijking daarmee, de toestand waarin je je zoeven nog bevond, er slechts een was van verdoving en slaapdronkenheid. Dat is de eerste, aarzelende schrede op de lange, lange weg die van knechtschap tot almacht voert. Ga op deze wijze voorwaarts van ontwaken tot ontwaken. Er bestaat geen enkele kwellende gedachte die je daarmee niet zou kunnen uitbannen. De gedachte blijft achter en kan niet meer in je oprijzen; je strekt je boven haar uit, zoals de kruin van een boom uitgroeit boven de dorre takken. Smart valt van je af als het dorre loof, als je eenmaal zover bent dat dit wakker-zijn ook bezit neemt van je lichaam. Gustav Meyrink