Kagib Weteninhethart

Na een lange kindertijd werd ik als het ware wakker in deze wereld. Een om me heen kijken, en ervaren, jeetje wat n wereld, al die pijn, ellende, oorlogen. Een dieper binnenin voelen er is iets anders, maar hier zie ik t niet, en ik Weet zelf ook nog niet wat dan dat andere is. Ik omschreef t toen wel al met liefde, maar dat had zeker nog geen verbinding met wat ik nu Liefde noem. Daarvoor moest ik nog n hele weg gaan, door allerlei stadia. Die stadia heb ik al vaker beschreven. Je kunt t natuurlijk niet forceren. Na mijn pubertijd ging ik echt nog niet t spirituele pad op, had ik t antwoord op mijn vragen. Het was lang nog een vechten tegen, tegen van alles en nog wat. De wereld op mijn schouders, en de wereld was slecht. Ik wist t antwoord wel, n betere wereld, geen onrecht meer, geen oorlog meer, geen wapens meer. Maar ik wist t antwoord dus helemaal niet. Het antwoord lag in mezelf, maar daar zocht ik t in eerste instantie niet. Omdat ik t daar niet zocht ging ik hieraan bijna ten

De Liefde is niet alleen lief. De Liefde kan een intens louterend Vuur zijn wat heel erg kan confronteren. Als je dit proces toelaat zal het je ook bevrijden, waarlijk vrijmaken. Als er vijanden zijn, dan liggen daar kansen. Waarom is die ander een vijand, die persoon wil je iets zeggen? De Liefde zal hierin spreken over wat is, maar durf je dit toe te laten? Uiteindelijk kan er in verbinding met die Liefde een innerlijk begrip komen waardoor alle vijanden verdwijnen. Waardoor alle haat verdwijnt omdat er ook geen liefde meer is. Geen dualistische liefde. Want dualistische liefde betekent afhankelijkheid en van daaruit vaak strijd, afweer, vechten, jaloezie. Dat heeft niets met Liefde te maken. De Liefde legt open, maakt alles zichtbaar wat zichtbaar wil worden. De enige intentie van de Liefde is om alles te laten versmelten met deze Liefde. Geen schijn, geen troebel water. Alles zal helder gemaakt worden, gezuiverd worden. Als je dit wil toelaten. Alles zal in het Licht gebracht worde

Slechts dat kan ons raken, pijn doen, wat verbinding met ons heeft, wat nog gezien wil worden, zichtbaar wil worden, opgelost wil worden. Verdriet kan heel louterend zijn, als je het toelaat, al zijn er natuurlijk ook vele vormen van verdriet. Het kan ook wakker worden als het ego niet krijgt wat ie wil, teleurgesteld is, verwachtingen had etc. Maar hoe dan ook, verdriet onderdrukken heeft geen zin. Het gaat om bewust hierin te zijn. Het toelaten, tot je laten spreken, in het uiten, wat de grond, wat de wortel is van dit verdriet. Van waaruit is dit verdriet ontstaan, van waaruit wordt t wakker? Uiteindelijk kan t ongelooflijk bevrijdend worden, als er een intens verdriet komt om deze wereld. Dat je in niets meer kunt vluchten, alle vluchtwegen afgesloten zijn. Dan kun je eigenlijk in dit verdriet de uitkomst, de uitweg aanroepen, oproepen. Van daaruit tot overgave komen, in een het echt niet meer weten. Totaal machteloos en wanhopig in de situatie staan. Een oproepen van iets wat veel

Het Al ligt in ons besloten. Alles ligt in ons besloten. Hoe ruim willen we worden, wat willen we omvatten. Uiteindelijk zouden we het Al kunnen omvatten. Als we ruimte bieden, ruimte scheppen voor/aan dat Al. In eindeloze stadia kan dit proces plaatsvinden. Maar dan zullen wij moeten verdwijnen, dat is en blijft het kernpunt. Willen we dat mensje blijven dat het denkt te weten, zich daaraan vasthoudt, hiervoor vecht, voor zijn/haar kleine stukje, of willen we waarlijk Mens worden die alles omvat met het Weten met de Liefde? Er wil een Goddelijke Kracht in ons neerdalen, ons transformeren, ons omzetten, ons tot een ander mens maken, ons tot uitdrukking van de Eeuwige Liefde maken. Willen we dat? Of willen we toch iets anders, willen we liever blijven? We kunnen uiteindelijk weer waarlijk in harmonie komen met het Plan met het eeuwige Plan van ontvouwing. Dan zullen we een vrij instrument zijn, een vrije uitdrukking van dit Plan, onze bijdrage hierin kunnen leveren. Willen we dat, of to

De Waarheid wint. Hoopvol toch. De Waarheid zal altijd winnen, omdat de Waarheid heel is, niet gespleten. De waan is altijd gespleten en zal daar vroeg of laat aan ten onder gaan. De waan is ook afhankelijk van zoveel buiten, in de wereld. De Waarheid is. Dus wat de Waarheid schijnbaar ook aangedaan wordt uiteindelijk is de Waarheid onaantastbaar. In de voortdurende verandering van/in het leven, het leven dat we leiden/lijden, waarin steeds weer alles anders is wordt, blijft de Waarheid spreken. En eens zal er ontvankelijkheid zijn, er geluisterd kunnen worden. Dan begint het pas, de weg terug naar Huis. Het is dus zeker een weg, een hele weg, van vallen en opstaan, om tot de Waarheid te komen. Het is een gaan van waarheid tot waarheid, van ontluistering en verbijstering, jeetje is t toch weer anders. Het gaat hierbij om je intentie. Wil je werkelijk, met je hele wezen, de Waarheid vrijmaken, dat die zich kan openbaren? Dan zal de Waarheid er ook alles aan doen dat alle schijnwaarheden

Hoe meer dat de Ziel in jou ruimte krijgt, je het spel doorzien hebt, kan het je niet meer gevangen nemen, kun je er niet meer bevangen door raken.. Het doet je allemaal niet zoveel meer, het gevecht is voorbij. Je hebt gevonden wat alles omvat. Alles omvat met begrip met Liefde en niemand kan je daar dan meer uithalen. Dan ben je niet geïsoleerd van die wereld, juist niet. Je bent verbonden met alles en iedereen in die Liefde. Het komt eropneer, alles is dan recht gemaakt en daardoor is er ware recht-vaardigheid. Je Liefde is voor iedereen, als een vanzelfsprekendheid. Overal waar ontvankelijkheid is stroom je uit, en waar geen ontvankelijkheid is. Ook hen omvat je met Liefde met begrip. Er is geen oordeel meer, geen vijand, geen voor of afkeur. Je hebt in alle eenvoud lief. Dit kan nog confronteren, in wie je bent. En alles wat nog niet recht in jouzelf gemaakt is zal intens oplichten, zichtbaar worden totdat het gezien is en oplost in het Licht. Je Ziet wat is, doorziet wat is en do

Het gaat heel ver de Gnostieke bewustwording. Zelfs het neutraliseren, reinigen van de zintuigen. Dus dat wat we zien, horen, proeven, tasten. Dat we hier niet meer vol mee zijn, ons niet meer gevangen kan nemen, dat we er niet meer bevangen door raken. Want er is zoveel waar we in de ban van kunnen raken, en zo vrijblijvend lijkt. En toch kunnen we daardoor t omzettingsproces tegenhouden. Eigenlijk betekent dit het onthecht worden van alles. Dan kun je er nog vrijblijvend van genieten, van dat wat je ziet, hoort, proeft maar je Weet/ervaart dat t allemaal heel vluchtig is. Je speelt het spel nog zo goed mogelijk mee maar je zit er niet meer aan vast, je hoeft er niks meer mee. Radicaal gezien als een zintuig uitvalt, je ziet niet meer, je hoort niks meer, je proeft niks meer, zelfs dan kan er niks van je afgenomen worden, je blijft die je Bent. Dat is dan onaantastbaar. Het frappante is dat de energie wegvalt om je zintuigen te laden, de behoefte valt weg. In wat je hoort, in wat je z

De kern van het Niets zijn is, dit waarlijk beleven in jezelf, dat er dan ook geen verwarring meer is mbt tot het leven om je heen. Dat voegt zich daarnaar. Juist als je tot dit Niets gekomen bent zal die verwarring er niet meer zijn mbt de maatschappij. Je doet wat binnen je mogelijkheden ligt, en als t niet werkt laat je weer los. Juist als je in het Niets bent, jezelf als Niets ervaart is er een grote innerlijke Kracht waar je vanuit leeft. Je doet gewoon wat t moment vraagt. Als je tot Niets geworden bent is de afhankelijkheid verdwenen. Je kunt niet meer klein gemaakt worden, maar ook niet meer groot. Je bent gewoon die je Bent. Je kunt ontvangen zonder je verheven te voelen als mensen blij zijn in wat je doet of bent. Daar zit dan geen dualiteit meer in. Want als je tot Niets geworden bent kan de ander je geen pijn meer doen. Als je tot Niets geworden bent, wat betekent dat t ego verdwenen is dan doe je in t moment wat nodig is, wat past, wat dat moment vraagt. Of dit bedreigend

Wel een heel belangrijk thema waar we misschien vaker aan voorbij gaan. De uitwerking van onze gedachten, van de woorden die we uitspreken. Het kan goed zijn om jezelf hierover te bezinnen, hier bij stil te staan. Stil staan bij wat je uitspreekt, van waaruit je spreekt, waarom je spreekt. Wat wil je ermee? Ook je gedachten, wat je denkt, hier bij stilstaan. Wat de gevolgen zijn, vooral als je lang achter elkaar hetzelfde blijft denken, in een patroon. Dan zet t zich vast, wordt t een levend wezen waar jij door geleefd wordt. Dan ben je niet meer vrij. Dan raak je hierin gevangen, door bevangen. Onderdrukken werkt natuurlijk niet, in wat je denkt, of wat je zegt. Maar t draait uiteindelijk om bewustzijn, om hierin bewust aanwezig te zijn. Stil te staan bij je gedachten, de betekenis daarvan, wat ze je willen zeggen, wat ze zeggen. Stil te staan bij wat jij zegt, al die woorden die je uitspreekt. Van waaruit? Alles is energie, alles heeft gevolg. Is er een grote behoefte tot praten, waa

Mbt het Geweten. Aan het begin van mijn bewustzijnsweg was het een zeer intense tijd, waarin het Geweten elk moment sprak, in alles wat ik deed. Me terugriep, me confronteerde met mezelf. Slechts klaarhelder het Licht over dat wat was. Het viel niet te ontkennen, te verloochenen. In korte tijd ben ik toen door heel veel heen gegaan. Ik moest er wel doorheen want anders kon ik niet verder, dan stopte alles. Naarmate het proces vorderde sprak het Geweten minder en minder want het hoefde niet meer te spreken, het was in harmonie gebracht, in het Licht gebracht. Uiteindelijk breekt een ander Krachtveld je leven in en haalt daarin alles overhoop. Als je daartegen gaat vechten ja dan wordt t nog erger, wat dan natuurlijk vroeg of laat niet meer lukt, je wel tot overgave moet komen. Als die Kracht nog niet in je kan werken, kun je een relatief rustig leventje leiden, tuurlijk met zijn ups en downs. Die ups en downs hebben dan te maken met dat er iets tegen zit, dat je teleurgesteld bent, verl

Het gaat erom dat uiteindelijk waarlijk dat heilbegeren in jezelf vrijkomt. Dat is het enig waarlijk bevrijdende begeren waardoor de Ommekeer kan komen, de Verbinding gemaakt kan worden. Dan begint een totaal nieuw leven, breekt er een aspect in je Wezen in wat er eerst niet was. Je roept het op, als het enige verlangen is om te begrijpen. De reactie zal komen. De Geest zal je aan de hand nemen, en alles maar dan ook alles zal anders zijn. De Geest strijdt natuurlijk niet, de Geest is Licht en schijnt gewoon. Wij strijden in het blootgesteld worden aan dit Licht. Dat kan heel erg pijn doen, confronteren. Maar het is een louteringsbrand en je zult een Vrij mens worden, een waarlijk Liefdevol mens, vol Liefde, vervuld door de Liefde. Het is een loskomen van de dualiteit en ingaan in de Eeuwigheid. Het kan al heel vroeg beginnen. Wat geef je als ouder je kind mee? Wat leef je voor, wat laat je zien? Geef je ruimte in dit kind aan zijn ware ont-wikkeling, het vrijmaken en houden van die Es

Het pure intense verlangen naar Licht, naar inzicht naar begrip roept de Heiligende Geest op. En ja, dat heeft gevolgen, die gooit alles overhoop, brengt de onderste steen boven. Een louteringsbrand ontvlamd en brand alles weg wat tussen jou en de Geest in staat. Je kunt dit niet ontstijgen. Je kunt je lijden wel doorzien, de betekenis ervan, het teken wat erin gegeven wordt. Zo mag t oplossen, verdwijnen in het Licht in het inzicht. Minder en minder kan je uit de basis van vrede, geluk, blijmoedigheid en Liefde brengen. Het is erg belangrijk in dit proces dat je aangereikt wordt de betekenis van alles wat er gebeurd. Dat het allemaal vol zin is, een reden heeft, een achtergrond. Dat de Liefde dit alles leidt. Zo kun je het makkelijker dragen alles wat op je pad komt. Dan durf je t aan te gaan, als je t voelt, echt voelt dat de Liefde je draagt, beschermd, inspireert, je heel wil maken. Want dat is heiligen uiteindelijk, heel maken wat gespleten is geraakt. Dan blijf je open, en mag je

De twee funeste eigenschappen van uw natuurgeboren staat zijn levenskracht of levensdrift en begeerte. Je zou kunnen zeggen dat je daardoor dan tijdelijk bezeten bent, in de ban bent, van wat dit dan ook is. Dan is er niets meer wat je tegen kan houden. Je wordt gedreven door wat in je bloed zit, waardoor je vaak blind wordt voor wat is. Voor wat om je heen is, mensen je aanreiken. Slecht die drift, die begeerte bestaat nog. De oplossing, of n kans ligt dan in: De overgave aan de Ziel dus. Die kan op die momenten tot bezinning brengen. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Er wordt getoond wat is, wat er aan de hand is, wat er speelt. Kan fiks confronteren maar is wel Waarheid. Het kan ook een stuk rust geven, dat de intense energie van die drift van de begeerte verdwijnt, de ban verdwijnt. Je bent weer vrij. Uiteindelijk, als je vanuit de Ziel leeft, daar verbinding mee houdt, dan krijg je alle energie die je nodig hebt in t moment. Soms wordt ie wat terug getrokken als t de bedoeling is,

Echte Liefde, de liefde Gods is niet alleen lief. Is niet alleen meepraten of vergoelijken. De Liefde kan heel erg confronteren. Overal waar de Liefde zich kan openbaren, in jezelf. Overal waar die Liefde door een mens heen kan stralen. In woorden in zijn, in daden, in alles. Het is vaak het tegenovergestelde van wat wij over t algemeen als liefde beschouwen. Heel belangrijk hierbij is dat hierin dan geen persoonlijkheids voor of afkeur is. Dat is goed om in jezelf te toetsen in je reageren op de wereld op je medemens. Is het onpersoonlijk? Als er beladenheid is, oordeel, geladenheid, bepaalde emotionaliteit, dan is er zeker geen sprake van de Liefde, dan ben jij aan t woord. De Liefde ziet wat is en doet wat nodig is, wat t gevolg ook is. Wat t in de ander ook teweeg brengt of raakt. Maar alleen als t nodig is. Niet zomaar lukraak een reageren op dat wat gezien en ervaren wordt. Kagib De uitgesproken woorden: https://we.tl/t-zzHrFBU1zj

Dit is en blijft de kern, overgave, alles overgeven. Dat je van binnenuit, na een lange, lange ervaringsweg tot deze diep beleefde, doorleefde conclusie komt. Ik geef me over. Niet mijn wil geschiede maar Uw wil. Laat me zien waar ik belemmer dat t Licht, de Liefde vrij door kan stromen, zich vrij door me heen kan openbaren, uitdrukken. Laat me zien waar mijn ikje aanwezig is, waar mijn ikje vol van is. Ik durf de Ziel, als die wakker geworden is, te laten spreken. Ik durf geconfronteerd te worden met t Licht, wat t gevolg ook is. Ik geef me over. Ik durf kwetsbaar te zijn, open en ontvankelijk te zijn, het Geweten te laten spreken. Ik wil mijn leven verliezen, zodat het ware Leven in me op kan staan. Het Eeuwige leven, de Eeuwige Liefde. Ik wil hierin op lossen, hierin verdwijnen. Dat is en blijft de Weg die tijdloos en universeel is. De Weg waar ieder mens ooit in de tijd op gaat. De Weg, waarlijk terug naar Huis. Naar het diepste binnenste, de diepste Essentie die is was en altijd z

Het ontwikkelen van gaven via technieken methoden etc. is gewoon te vroeg. Te vroeg om de heel eenvoudige reden dat jij er dan nog bent, jouw ego. De ware gaven zullen geheel natuurlijk tot ontplooiing komen als jij verdwenen bent. Daar hoef je niets voor te doen, alleen de voorwaarden scheppen dat dit proces plaats mag vinden. Het omzettingsproces, het transformatieproces, het totaal leeg worden van alles wat je dacht te zijn. Alles laten verstillen, tot stilte laten worden, alle fixatie, vaak frustratie, de bezetenheid door zoveel. Pas als dit proces plaatsgevonden heeft in alle dimensies van zijn. Als alle emoties verstild zijn, alle denken doorzien is, jezelf doorzien bent, jezelf ontmaskert hebt. Pas als je eigenlijk heel onpersoonlijk geworden bent, niet meer om t minste of geringste in opwinding geraakt, er een gelijkmoedigheid ontstaan is. Pas als je helemaal je hart gereinigd hebt van zoveel wat het 'vervuild' had. Pas dan kunnen nieuwe deuren opengaan, nieuwe vormen v

Het kan zo'n mooie gedaanten en uitdrukkingen krijgen, het aurische zelf, het hogere zelf, alles wat hierin opgeslagen ligt. Maar uiteindelijk is de kern bijna altijd dat het ik onaangetast blijft, in allerlei vermommingen toch aanwezig blijft, het ego. Dat zich van daaruit vaak opblaast door eventuele gaven die openbaar worden door oefening, technieken. Het is juist de bedoeling dat wij verdwijnen, tot niets worden, waardoor Alles mag/kan Zijn. Dat de Liefde vrijkomt. Dat is en blijft de kern waar je de ware Kracht in/aan kan her-kennen de Liefde. De Liefde die gewoon is, die gewoon liefheeft, onafhankelijk van wat de buitenwereld hiervan vindt hierover zegt. De Liefde die niet zozeer de wereld hoeft te redden, maar overal waar ontvankelijkheid is zal uitstromen. Het staat ook zo mooi in de bijbel, al sprak ik met de tongen der engelen enz. maar ik had de Liefde niet, ik was niets. Dat is en blijft de kern. Iedereen krijgt de verzoeking in de woestijn, ik heb m ook gehad. Van alle

Als het Licht kan gaan spreken, je Ziel, je Essentie, dan blijven we vrij in het antwoord tot op zekere hoogte. Je kunt Weten wat is en toch niet luisteren naar wat t Geweten zegt. Zo blijf je rondcirkelen en kom je nooit echt verder. Krachtiger en krachtiger kan t Geweten gaan spreken, het Licht gaan schijnen. Dan is er ook minder mogelijkheid tot ontkenning. Dan wordt je ook meer en meer verscheurd als je niet luistert, want je Weet maar luistert niet. Dit verscheurde gevoel kun je pas laten verdwijnen door wel te luisteren. Zo kun je weer terugkeren tot de harmonie, in de Stroom en hoeft t Geweten niet meer te spreken. Uiteindelijk heb je alleen nog maar dat Weten, dat Geweten, in de weg die je gaat. Maar als je dit Licht toelaat kan dit grote gevolgen hebben, fiks confronteren, in alles wat je doet, in alles wat je zegt. In de keuzes die je maakt. Niemand kan je zeggen wat te doen, want je Weet het uiteindelijk zelf. Al kan iemand wel dat Weten, dat Geweten triggeren. Dat is dus he

Eigenlijk gaat het er om, dat we steeds meer aspecten van God in ons wezen integreren, hiervoor ruimte maken, door zelf te verdwijnen. Dit is het innerlijke pad gaan. Het pad van zelfautoriteit. Niet het volgen van enige autoriteit buiten jezelf, maar slechts je eigen autoriteit volgen, wat voor jou goed is goed voelt. Dan kan er een instroming komen vanuit de Gnosis als t hart hiervoor ontvankelijk is. Dat is geen verstandskennis, dat is levend Weten, en jij zult het Weten als je t tot je laat spreken. Het kan een brandend verterend vuur zijn, een warme deken, een bron van Kracht, wat maar nodig is. In ontvankelijkheid in een open zijn wordt je zo van binnenuit geleid. Zo kan alles opgeruimd worden wat tussen het Eeuwige Licht in is komen te staan, aan denkbeelden, ideeën over het leven, verwrongen emoties. Alles kan hier in een proces opgelost worden in de Liefde zolang de ontvankelijkheid blijft. Zo zal meer en meer waarlijk het alleen-Goede zich door jou heen kunnen openbaren. Dan

Het Pad gaan heeft grote gevolgen. Ja je leven verliezen, alles wat je denkt te zijn, denkt wat is, denkt wat je moet doen. Alles waar je vol van bent in emoties en gedachten. Het moet allemaal verdwijnen. En de Kracht zal er alles aan doen dat het verdwijnt. Er gaat meestal heel veel vooraf voordat je werkelijk je over geeft aan dat Andere. Zonder voorbehoud, zonder terughouding. Je bent daarin dan al tot een beleven gekomen hoe onvoorstelbaar wijs het Plan is, hoe alles in elkaar past, hoeveel Liefde in dit Plan is. In dit beleven van die Liefde kom je dan tot de overgave en je wil niets liever dan alles overgeven aan deze Liefde. Dat alles op mag lossen in deze Liefde. Je wil dan niets liever dan je leven geven zodat het Leven in je op mag staan. Maar je kunt dit niet doen, niet met je ikje. Je kunt wel het toelaten dat het gebeurd, open zijn, in die overgave. Jezelf durven laten raken, durven laten veranderen, durven inzicht toe te laten hoe t spreekt. Durven kwetsbaar zijn. Durven

Geloof je, beleef je, met je hele wezen, dat er een onaantastbaar Goddelijk Plan is? Dat het uiteindelijk mogelijk is om daarin mee te resoneren? Steeds in jezelf toetsen, voelen, vibreer ik nu echt mee, ben ik nu echt afgestemd op dat wat mij omvat of zet ik mezelf vast in mijn ikje, in wat ik wil, wat ik denk dat er is en moet gebeuren? Uiteindelijk draait het in het leven om, om tot meebewegen te komen. Vele levens zitten we op wat voor manier dan ook in het tegen-bewegen, eigenwilligheid, het zelf willen bepalen, het zelf willen doen, vol blijven van jezelf, je talenten je emoties wat dan ook, helemaal vol. Dan kan er geen afstemming zijn met het mee-bewegen, het meeresoneren. Maar het Plan voorziet daarin, wacht rustig af, blijft rustig stralen, Weet dat eens t moment komt....... Eens het moment komt dat er geluisterd gaat worden, vrijwillig, zonder voorbehoud naar dat wat is was en altijd zal Zijn. Hier gaat meestal heeeeeeeeeel veel aan vooraf. Bv al het centrale thema van niet

Das t mooie uiteindelijk is het de allergrootste Kracht waar alles voor moet wijken, en waar uiteindelijk alles in oplost, de Liefde. De Liefde die niet van deze wereld is. In eerste instantie lijkt die heel kwetsbaar maar uiteindelijk is Het onoverwinnelijk. Het is niet het Licht wat lijdt, wat strijd, wat een gevecht moet voeren. Nee het Licht is. Het Licht dat ingebroken is Ziet. Het Licht Weet. En heel eenvoudig dat Licht kent geen emotie, doorziet, begrijpt alles. Maar dit Licht is wel heel confronterend voor de duisternis, voor dat wat nog in het duister is. Voor alles wat van de dialectiek is. Daarin kan het Licht meer en meer gaan drukken. Zien kan heel erg confronteren, het Geweten dat spreekt, spreekt over alles, elk moment. Niet het geweten gevormd door de wereld, cultuur, religie, etc. maar het tijdloze Weten, Geweten. Dat vormt een brand, dat gaat in je branden, dat doet pijn. Maar daardoor kan t ook alle illusie wegbranden, op laten lossen. Het zal verdwijnen als je dit p

Niet het wroeten in je verleden, je persoonlijke verleden werkt bevrijdend, maar veel meer het tot inzicht en begrip komen over het totale leven, de zin van het leven. Meer het algemene plaatje. Waarom mensen dingen doen. Dat we uiteindelijk allemaal verwond zijn, getraumatiseerd zijn, verdwaald zijn. Dat we vaak gewoon niet weten wat we doen, ook maar doen wat ons aangegeven is, voorgeleefd is, aangeleerd is. Daardoor vaak misvormd geraakt, onszelf kwijt geraakt zijn. In het hart is een levende bron van wijsheid die Weet. Alles Weet, over alles. In ontvankelijkheid hiervoor, in het jezelf openen voor deze Bron zul jij het ook Weten en alles zal anders zijn. Dat ben je dan, geen speculatie, maar een doorleefd inzicht waardoor het leven waardoor de wereld een totaal ander aanzicht heeft gekregen. Dan komt meer en meer waarlijk Liefde vrij voor je medemens vanuit dit begrip. Je voelt je ook meer en meer heel nederig tov dat wat jou omvat. Zoveel dimensies die nog gesloten zijn, zoveel da

We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa

Jezus zegt het in vrij krasse termen: 'Iemand die tot Mij komt en niet haat zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broeders en zusters, ja ook zelfs zijn eigen leven, die kan mijn discipel niet zijn'. Ok wat dat woord betreft, nee daar stem ik zeker niet mee in. Maar op zich proef ik wel de betekenis waardoor t toch weer samenkomt, en uiteindelijk zeker elkaar niet zal bijten. Hij zegt t vaker ook nog wel anders he, in de betekenis van dat wil waarlijk de Liefde vrijkomen dan zal er openheid moeten komen voor deze Liefde, de alomvattende Liefde, de Christusliefde. Als dit niet gebeurd dan zullen we altijd gespleten blijven, gefragmenteerd, vol angst, inderdaad voor ons kind voor de familie voor onze vrienden etc. Dan vechten we hiervoor ten koste van de Liefde. Dan sluiten we ons op in een hokje, ontstaat snel haat en nijd en verwijt en wrok en dus angst in vele jasjes. Dus de Oplossing ligt dan toch in het vrijmaken van die Liefde. Omdat de angst dan verdwijnt want waar

Hoe doe je dat, stilmaken van het hart? Je kunt het ook niet echt doen, het heeft verbinding met reinmaken van het hart. Dat betekent open en ontvankelijk zijn voor het Licht, voor jezelf, wat er in je omgaat, de betekenis hiervan. Alles wat woelt en kolkt in jou wat je steeds weer op en neer gooit. Waardoor je nooit in vrede in rust in stilte kunt zijn. Zoveel triggers die je hieruit halen. Het gaat erom met t bewustzijn daar de wortel van uit te trekken, alles wat maar aan emoties in je omgaat, en wat t denken weer verder uitbouwt. Zo kan dan meer en meer die stilte van het hart in het hart groeien. Minder en minder kan je hier meer uithalen omdat er geen aanrakingspunten meer zijn, geen triggers. En vanuit die stilte, vanuit die vrede, ja dan zie je helder, dan ervaar je helder wat is. Geen inkleuring, geen beeld. Dan kun je ook zuiverder en zuiverder de Stem van dat Andere horen, van je Essentie. Het komt eropneer dan is alles een. Dan zijn er geen verschillende stemmen meer die in

Geweldig he, er is iets in ons en om ons, dat wat alles doorstraalt wat puur Liefde is. Echt puur Liefde. En die pure Liefde kunnen wij worden, daarmee kunnen wij één worden als we ons voor dit proces, dit omzettingsproces van sterven en geboren worden openstellen. Het proces van ondergaan en opstaan, van verdwijnen en verschijnen, van leeggemaakt worden en weer gevuld, vervuld worden. Het is was en zal altijd Zijn. Geen tijdelijke illusie maar Eeuwige Waarheid. Met deze Waarheid zullen en kunnen wij versmelten als dit ons diepste verlangen is. Deze Liefde wil door ons heen de wereld instromen, en alles bevruchten wat van deze wereld is. Zo kan waarlijk het paradijs terug op aarde komen. In deze Liefde zijn we één zijn we verbonden. Deze Liefde is universeel, kijkt niet naar nationaliteiten of kleurtjes, zelfs uiteindelijk niet naar familie of kennissen of vrienden/vriendinnen. Deze Liefde heeft alles en iedereen lief. In deze Liefde zal uiteindelijk alles oplossen, waar we ons dan ook

Als er mogelijkheid zou zijn in jezelf te voelen, meer en meer in jezelf te voelen, hoe groots in potentie dat is wat binnenin is. Dat wat jij uiteindelijk Bent. Dat wat pure, pure Liefde is. Dat wat alles Weet. Dat wat alles Kan. Dat is uiteindelijk in jou en in iedereen. Dat door je heen laten dringen, door je heen laten zinderen de betekenis hiervan. De diepe betekenis hiervan. Als je een sprankje hiervan zou kunnen beleven, hoe kostbaar jij bent. Dat ook jij een mogelijkheid bent om dat Andere vrij te maken, te bevrijden. Dan kan toch niet anders dat een intens verlangen in je vrijkomt om alles eraan te doen om dit vrij te maken. Als dit innerlijke Vuur van beleven vrijkomt dan verbrandt t zoveel nietszeggende dingen waarom we ons druk maken in t dagelijkse leven. Dan verbrandt t al die routines, de tredmolen waarin we vaak leven, waarvoor we vechten om t te behouden. Zekerheden, die bijna altijd schijnzekerheden zijn. Alles wat we willen hebben, alles waar t om zou gaan in dit lev

In eerste instantie zijn we veel te eigenwillig. We willen het zelf weten, we denken het te weten, zelf te kunnen. We willen het zelf doen. Geen overgave, geen leeg worden, maar vol blijven van dat wat we denken te zijn, denken te weten. Vol met gedachten hierover en emoties vanuit het verleden. Dit als er geen loutering heeft plaatsgevonden door het Bewustzijn. Zolang wij het zelf blijven doen, willen doen, zonder ontvankelijkheid voor het Andere, voor de Essentie zullen we daar ook de vruchten van blijven plukken en nooit kunnen terugkeren in het paradijs. Dan zullen we nooit waarlijk weer aan de hand van God lopen. Maar t leven zit dan zo mooi in elkaar dat uiteindelijk of de kracht vervliegt om dit te blijven doen, dat alles grijs wordt en leeg. Of dat er grote tegenslagen komen, dat je jezelf totaal ontworteld voelt, niets meer zin heeft, je totaal instort door ziekte of wat dan ook. Dat kan het begin zijn. Dan kan er enige ontvankelijkheid komen voor dat wat waarlijk Weet en Is.

Het is een heel proces wat in gang gaat, als echt dat Andere ingang gevonden heeft. Nee, dan ben je er nog niet, zeker niet. Dan begint t pas. Tijd van ontmaskering, muren omlaag, beelden opruimen. Steeds weer sterven en opstaan, sterven en opstaan. Hee de wereld is weer anders, alles is weer anders, en weer. Jeetje alsof je een nieuwe wereld ingestapt bent, alsof de mensen nieuw zijn. Keer op keer op keer. Zoveel dat er vrij komt aan emotie. De ware Liefde, kan meer en meer vrij komen naarmate het begrip groeit over de mens, de betekenis van het leven hier, het Plan. Maar je hebt hier het Bewustzijn voor nodig, het omvatten, begrijpen van het leven in dit Bewustzijn, dat meer en meer omvattend kan worden. Je zou kunnen zeggen, dat dit het reinigen van het hart is. Alles wat beladen is, geladen is, met beelden, verlangens, verwachtingen, angsten, boosheid, verdriet, noem maar op. Dit allemaal op laten lossen in de Liefde. Hoe leger je wordt, hoe meer je waarlijk zachtmoedig, gelijkmoed

Oorspronkelijk was/is het de bedoeling dat het denken, het voelen en het doen, de wil onafhankelijk van elkaar kunnen werken. Waar is dit nog zo? Neemt bv het denken niet meteen het voelen mee, of de wil, zonder dat we er iets aan kunnen doen? Dat we hier meteen door meegevoerd worden? Of kunnen we niet pas iets willen als we eraan denken, of het voelen? En heeft het voelen/emoties toch niet bijna altijd verbinding met het denken? Is t niet heel herkenbaar mensen die vooral helemaal geleefd worden door hun wil. Dat alles daardoor bepaald wordt. Dat hun leven helemaal ingevuld wordt door dat willen, gevoed door t denken? Of mensen die het totale leven benaderen vanuit het denken, alles beredeneren en van daaruit hun wil zich ontplooid, ze tot daden komen? Of mensen die vol zitten met hun gevoel, maar dit zonder werkelijk begrip, begrijpen. Dus ja is t dan niet n geweldig perspectief dat dit ooit weer mogelijk zal zijn, vrij kunnen denken, voelen en willen. Meester zijn over je gedachten

De Ommekeer heeft wel gevolgen. Je zou kunnen zeggen dat alles wat in de duisternis is door het Eeuwige Licht in het Licht gezet wordt, belicht wordt. Dat je ingelicht, doorlicht wordt. Das fiks confronterend voor t ego, het kan niet meer vluchten. Steeds wordt gezien wat is. Dit betekent dus zeker niet dat je iets moet onderdrukken, maar gewoon het durven zien en de verantwoordelijkheid hiervoor nemen. In jezelf kijken wat de betekenis is van alles wat op je pad komt, wat in interactie met het leven in je wakker wordt. Overal waar eigenwilligheid is, het zelf willen weten, het zelf willen doen. Het dagelijkse gevecht vaak in t leven, meer n overleven. Het verlangen om t uiteindelijk toch buiten te vinden in wat je doet in wat je kunt. Je ego wordt ontmaskerd. Zo verdwijnt dit alles meer en meer in dit Licht in dit inzicht in begrip in dit Bewustzijn. Waardoor er meer en meer waarlijk rust op je neerdaalt, vrede, gewoon Zijn. Het leven kan je niet zoveel meer doen, het is wat het is. V

Eigenlijk gaat het erom dat je op n punt komt dat je totaal met lege handen staat. Dat alles uit je handen geslagen is. Van daaruit geef je dan alles uit handen, geef je jezelf over. Het is een periode van helemaal op jezelf teruggeworpen worden. Het echt niet meer weten, en t ook niet meer geforceerd willen weten, een verwoed vechten om eruit te komen. Nee t is eerder een verstillen, tot stilte komen, tot rust komen. Alles losgelaten hebben, dan kan de Verbinding gemaakt worden, de aanraking plaatsvinden, waarna alles anders is. Je Weet dit dan. Er is iets in je wakker geworden wat je eigenlijk allang wist maar nu tot leven gekomen is. Een nieuwe weg ben je opgegaan. Een weg waar geen terugkeer meer op mogelijk is. Je enige verlangen is, in deze Verbinding, om verder te gaan. Eigenlijk is en blijft dit de voorwaarde. Daarom zeggen de Rozenkruisers ook altijd dat je pas bij de School komt als je ervaringsvol bent, alles geprobeerd hebt, maar dat dit vruchteloos was. Is dit Pad dan niet