Het is eigenlijk een beetje dubbel, je kunt t niet doen, en toch kun je t doen. :p Uiteindelijk wil je niets anders dan het doen, dan die ene weg gaan van binnenuit. Verantwoordelijkheid nemend voor je leven, alles wat daarin op je pad komt met een open en ontvankelijk hart. Uiteindelijk wil je niet anders dan in aandacht zijn, en wordt t heel natuurlijk en vanzelfsprekend. Maar als t er tussenin zit, ja dan kan t ego je nog wel s te pakken nemen, je ketenen. Dat je, je verliest in t leven, dat je de Verbinding verliest, geen aandacht meer hebt, dat je niet wil kijken in jezelf, het zelf wil doen. Dan kan t goed zijn jezelf tussendoor terug te roepen, ho stop, terug naar mezelf, terug in de Verbinding. Wat gebeurd er nu werkelijk en wat is de betekenis hiervan? Je kunt niet twee paden gaan, maar ja je kunt ook niks onderdrukken, want dan wordt t ook schijn. Maar je kunt wel de intentie hebben om in die aandacht te zijn, om die verantwoordelijkheid te nemen, om open en ontvankelijk te z...