Kagib Weteninhethart

De brede rivier was zo stil als een molenvijver. Ze was rimpelloos en de ochtendwind was nog niet ontwaakt, want het was vroeg. De sterren werden door het water weerspiegeld, helder en twinkelend en de ochtendster was het meest helder. De bomen aan de overzijde van de rivier waren donker en het dorp ertussen was nog in slaap. Geen blad bewoog en de kleine kerkuiltjes in de oude tamarinde schudden zich uit; het was hun huis en als de zon op de takken scheen, zouden ze zich warmen. De luidruchtige groene papegaaien hielden zich ook in. Alles, zelfs de insecten en cicaden, wachtten ademloos op de zon, vol verering. De rivier bewoog niet en kleine boten met hun donkere lampen waren afwezig. Heel langzaam begon boven de duistere, mysterieuze bomen het ochtendlicht te dagen. Alle schepselen waren nog verzonken in het mysterie van dat moment van meditatie. Er was geen duimstok om te meten hoe lang dat ogenblik duurde. Er was alleen geritsel en ontwaken, de papegaaien en de uil

We proberen het geluk te vinden in de wereld, buiten onszelf, terwijl t geluk en ware vervulling in onszelf ligt. Dat wat niet van de tijd is. We zijn gevangen door de tijd, door alles wat zich binnen die tijd afspeelt. De tijd die ons gegeven is, en zo ontnomen kan worden. Helemaal vol daarvan, vaak helemaal verblind, verdoofd, door alles wat zich in de wereld afspeelt. En de ironie is, het paradijs kan ook op aarde zijn. Maar de sleutel ligt niet buiten maar binnenin onszelf, dat wat dus niet van de tijd is. Dat wat onafhankelijk is van alles wat zich binnen de tijd afspeelt. De Sleutel van dit alles is de Liefde. Maar de Liefde die niet van deze wereld is. Wil die in ons opstaan, dan zullen wij moeten sterven, terwijl we hier nog leven. Als we het toelaten zal de Liefde alles doden met Liefde wat geen Liefde is, zonder belang of verlangen, heel onpersoonlijk. Misschien wordt je hart hierdoor gebroken, ligt je leven aan gruzelementen. Alles totaal illusie. Alles wa

Als Christus duizendmaal geboren zou zijn in de stal van Betlehem, maar niet in ons hart, dan was zijn geboorte waardeloos. Aurlelius Augustinus Een voor jou misschien wel bekende spreuk. Maar zo waar. En wat is de Christus nog weinig in het hart geboren. Wat heeft de Christus zich nog weinig door ons hart heen kunnen openbaren. Wat is er nog weinig werk(ing) zichtbaar van de Christus in de wereld. Als dit wel zo zou zijn zou de wereld er totaal anders uitzien. Zouden we totaal anders met elkaar omgaan. Na tweeduizend jaar, eigenlijk nog weinig nieuws onder de zon. Alleen andere cultuurtjes, andere jasjes andere modeverschijnselen maar in Essentie geen verschil. Al denken we het zo goed te weten. Maar het echte Weten is hierin minimaal aanwezig. De Christus Weet, het Christusbewustzijn. Het Licht in de duisternis. Maar de duisternis wil er nog steeds niet van weten. lieve warme groet Kagib

Wie in begeerten leeft, ziet slechts de buitenkant der wereld. Lao Tse Ja, heel simpel dan wordt je geleefd door je begeerten en leef jij zelf niet. Je begeerten kunnen doen wat ze maar willen ondersteund door het denken. Zo wordt je gevangen, bevangen, heen en weer gegooid. Welke begeerten? Mag je zelf invullen, is een heel uitgebreid scala. En zo zul je nooit voeling krijgen met wat daaronder zit. Waar de Stilte is. Waar puur Zijn is. Waar waarlijk voeling is met het Leven, met alles en iedereen. Maar onderdrukken werkt niet. Nee, t gaat om ze te doorvoelen, te doorZien. Waar komen ze vandaan? En maakt dit je echt gelukkig? Wil je hier de rest van je leven mee doorgaan? De Bevrijding ligt in de Stilte die eronder ligt. Open je hart en Het kan je gaan helpen. lieve warme groet Kagib

Openheid is voorwaarde voor alles, open zijn. Openstaan, het leven toelaten, met alles erop en eraan. Het tot je laten spreken, je laten raken. Niet jezelf beschermen achter mooie denkbeelden, overlevingsmechanismen. Van alles wat je moet verdedigen, of waardoor je, je zelf nooit zeker voelt, en je zo vaak aangevallen voelt. Groot, sterk zijn, zelfverzekerdheid, actief, wat al niet. Zoveel voorwaarden vaak waaraan we onbewust in ons innerlijk moeten voldoen voordat we er mogen zijn. Niet gewoon jezelf zijn, niet gewoon Zijn, puur en eerlijk zonder houding en facade of masker of muur. En tuurlijk ook dit mag er allemaal zijn, maar zo zal de verandering stoppen en alles kristalliseren. Dan ga je eigenlijk dood, leef je niet meer maar overleef je. Dus open zijn. Zo kan alles meer en meer verruimen, tot eenheid worden. Meer en meer omvat en bevat worden, alles wat is, zodat je uiteindelijk één met alles bent. All-een. En dan stroom je uit, zonder eigenbelang, zonder eigenw

Ruimte is orde. Ruimte is tijd, lengte, breedte en inhoud. Vanmorgen zijn de zee en de hemel immens; de horizon waar die met gele bloemen bezaaide heuvels zich met de verre zee verenigen, is de orde van hemel en aarde; het is kosmisch. Er is een ruimte van volslagen leegte, waarvan het volume niet aan tijd, de maatstaf van denken, gebonden is. Deze ruimte kan de geest niet betreden; ze kan alleen observeren. In deze observatie is er niemand die ervaart. De waarnemer heeft geen geschiedenis, geen associaties, geen mythe en daarom is de waarnemer datgene wat is. Kennis omvat veel maar bezit geen ruimte, want door haar gewicht en volume raakt die ruimte bedorven en verstikt. Er is geen kennis van het zelf, hoger of lager; er is alleen een verbale structuur van het zelf, een skelet, door gedachten aangekleed. Het denken kan niet in zijn eigen structuur doordringen. Als de tijd van het zelf er niet is, is er de ruimte die geen maat heeft. Deze maat is de beweging van straf en beloning,