Kagib Weteninhethart

Een bijzonder grote slang stak vlak voor je het brede bospad over, dik, zwaar, langzaam bewegend; hij kwam uit een tamelijk grote vijver een stukje verder. Hij was bijna zwart en het avondlicht dat op hem viel gaf zijn huid een sterke glans. Hij bewoog zich op zijn gemak voort met vorstelijke waardigheid en macht. Terwijl je stond te kijken, was hij zich niet van je aanwezigheid bewust; je stond vlakbij; hij moet meer dan anderhalve meter lang geweest zijn en was opgezwollen van het genuttigde voedsel. Hij ging een heuveltje over en je liep ernaar toe, op enkele centimeters afstand op hem neerkijkend, terwijl zijn gevorkte zwarte tong van binnen naar buiten schoot en hij zich in de richting van een groot gat bewoog. Je zou hem hebben kunnen aanraken, want hij had een vreemde, aantrekkelijke schoonheid. Verderop aan dezelfde weg stond een struik, hoog en bijna zonder bladeren, die doornen had van bijna vijf centimeter lang, scherp, grijsachtig, en geen enkel dier waagde ...

Verliezen om te winnen. Het lijkt een tegenstelling maar is meer een paradox. Hoemeer we verliezen, achter ons laten wat in het verleden was, hoemeer dat wat niet van de tijd is ons mag/kan vervullen, dragen, inspireren, leiden van binnenuit. Steeds weer jezelf doorzien. Doorzien de illusies, de aannames van waaruit je leeft, van waaruit je, je leven vormgeeft. Heel vaak bepaald en misvormd door andere. Door opvoeding, onze ouders, de maatschappij die t voortzet, de cultuur waar we in leven. Een heel pakket van waarden en normen, van dit is het en niet anders. Dit verleden zet je gevangen, bepaald je. Er is geen vrije dans, je zit vast aan ketens. Eventueel ketens van oordeel, verzet, tegenreactie, of ontkenning. Het Leven is dan nog niet in je wakker geworden. Je wordt geleefd door het verleden. Alles wat zich hierin opgebouwd heeft, en wat vaak zo'n kleine wereld is. Zo'n gefixeerde, vastgelegde wereld van leven en beleven. Het is een proces. Authentiek je...

Zekerheden die men bang is te verliezen, zijn geen zekerheden. Frère Werry Ik weet niet wie Frère Werry is hihihi maar geef hem helemaal gelijk. De ware zekerheid ligt binnenin. Dat wat je onvoorwaardelijk kunt vertrouwen. Dat wat jou onvoorwaardelijk steunt. Dat wat Weet. Dat wat jou algeheel doorziet. Dat wat jou waarlijk liefheeft. En Dat heeft geen stem, het is een af-stemming, een beleven. Een voeling krijgen met. Het Weet wat goed voor jou en iedereen is. Niet wat goed voor jouw ego is. Dat is iets heel anders. Dus dan lijkt t soms dat er helemaal niet goed voor je gezorgd wordt. Wat jou draagt laat jij ook gewoon heel veel doen, totdat je tot bezinning komt. Totdat je jezelf opent voor wat waarlijk te vertrouwen is. Dat waarin je waarlijk zekerheid mag vinden. Waarin je kunt rusten, waarlijk tot rust kunt komen. Dat wat er altijd al was. lieve warme groet Kagib

Ware rust is niet afwezigheid van beweging, het is evenwicht in de bewegingen." - E. Von Feuchtersleben Dit vind ik heel belangrijk om eruit te lichten. Als  je de ware rust, de ware vrede gevonden hebt. Als je rust in de Eeuwige Stilte stopt de Beweging niet. Juist dan kun je mee-bewegen. Dan heb je voeling met de Beweging van de Kosmos, van het geheel. Van dat wat alles draagt. Dan ben je daar weer mee in harmonie. Dit gaat op tot in het kleinste detail, in alles wat je doet en bent, tot in het meest praktische. Zijn op het juiste moment op de juiste plek is zeker geen relatieve waarheid maar is dan de Ultieme Waarheid. Uit die bedding zijn we gestapt, en het gaat erom daar weer in terug te keren. lieve warme groet Kagib

Sterven, overgaan. Daar gaat t toch om, dat allerlaatste moment. Wat is dan in ons verwezenlijkt, werkelijk tot inzicht en begrip geworden, tot innerlijke realiteit? Niet alle gedachtespinsels maar echt wat we dan zijn, onze pure innerlijke waarheid van dat moment. Die afstemming nemen we mee naar de andere kant. Eerst is er nog n voorfase van verwerking, en uiteindelijk ook wel confrontatie met alles wat we hier gedaan hebben. En wat is dan werkelijk belangrijk, van wat we hier gedaan hebben? Wat blijft er over? Is niet vooral belangrijk dat we oprecht waren in ons pad. Ook in onze pijn en verwarring. De durf om te zien te proeven wat is, durven kwetsbaar te zijn, en te veranderen waar nodig. Open zijn voor de inwerking van dat Andere. Durven loslaten, overgeven. Wat als, je ineens uit dit leven wordt weggerukt, door n ongeluk? Wat heb je dan in jezelf verwezenlijkt. Wat is jouw innerlijke levende werkelijkheid in dit nu? Ben je klaar om te gaan, om over te gaan? Be...

De enige manier om te komen waar je wilt zijn, is te zijn waar je bent. Anna Vali Weer een essentiële waarheid op het spirituele Pad, zijn waar je bent. In het nu zijn. Steeds als dit niet zo is, jezelf terug roepen. Terug roepen naar  het nu. Het nu, voelen, wat is, wat in je omgaat, waar je aan denkt. Vanuit het nu het leven ont-moeten. Zeker, in interactie met dat leven. Niet jezelf verliezen in wat je over de ander denkt, over de situatie denkt, wat zou kunnen zijn, wat zou kunnen gebeuren. Of eindeloze gedachten over wat was, dat je het anders had willen doen, waarom het toch zo gelopen is. Allemaal zinloos. Nu is nu. Voelen wat nu is, vanuit het nu, ontvouwt zich het leven. Nu is er alle informatie die je nodig hebt. Nu, in het nu, spreekt zich uit, wat is, wat Wil. Een goed contactpunt hierin is je ademhaling. Als je ontdekt, ik heb  me weer verloren in eindeloze gedachten, in getob, gemijmer, eindeloze verlangens. Wordt bewust van je ademhaling, event...

In de stilte van de diepe nacht en die van een vredige, stille ochtend als de zon de heuvels beroert, schuilt een groot mysterie. Het is in alle levende wezens aanwezig. Als je stil onder een boom zit, kan je de oude aarde met haar ondoorgrondelijke geheimen voelen. Tijdens een stille nacht, toen de sterren helder waren en dichtbij, werd je je bewust van de uitdijende ruimte en de mysterieuze orde die overal aan ten grondslag ligt, van het onmetelijke en het niets, van de beweging van de donkere heuvels en van het gekras van een uil. In die volslagen stilte van de geest breidt dit mysterie zich uit zonder ruimte en tijd. De mythe die in de diepere lagen van de geest verborgen ligt is niet mysterieus, zij is romantisch, traditioneel en geconditioneerd. In de geheime uithoeken van de geest is waarheid verdrongen door symbolen, woorden, voorstellingen; daarin schuilt geen mysterie, zij zijn de produkten van het denken. In kennis en haar handelingen leeft verwondering, begr...