Kagib Weteninhethart

Als je aan allerlei voorschriften moet voldoen van mensen om je heen of van jezelf, allerlei regels die in jezelf ontstaan zijn waar je aan moet voldoen. Dan kun je nooit ontspannen, is er altijd geladenheid, afhankelijkheid, ben je nooit vrij. Eigenlijk leef je dan niet meer. Je leeft in een gevangenis van regels, voorschriften, en als je er niet aan voldoet krijg je straf. Dus het is  beter om toe te laten wat is, wat leeft, wat in je leeft. Om ernaar te kijken, ze te voelen/doorvoelen. Zo kun je jezelf ervan bevrijden, er inzicht in krijgen, begrip voor krijgen.  Zo leef je zonder voorschriften, regels toch volgens die regels, maar zonder verkramping, heel natuurlijk. Geen geboden en verboden maar ze vervullen. Heb God lief? Hoe kun je God liefhebben als je God nooit ervaren hebt. Heb de ander lief? Hoe kun je de ander liefhebben als je jezelf niet liefhebt? En zo verder. Tuurlijk zijn er in de maatschappij regels om die maatschappij draaiende te houden maar zo, zoveel innerlijke be

Het ego is ons overlevingsmechanisme, alles wat ontstaan, opgebouwd is, door ervaringen uit het verleden. Dus als we zo eens naar het leven zouden kijken..... Alles wat ons triggert, alles wat emoties wakker maakt, dingen beladen, geladen maakt, is geen werkelijkheid. Het is de werkelijkheid die wij hebben gemaakt. Zo heeft iedereen allerlei triggers waardoor we opspringen, de vlam in de pan schiet, opwinding ontstaat. Maar de Werkelijkheid zit daaronder. Als we het daarbij laten, zo ben ik nu eenmaal, laat me nu maar, dan zal er ook nooit iets veranderen. De uitdaging ligt erin om juist wel, overal waar beladenheid, geladenheid is, daar waar door interactie emoties wakker worden, om jezelf af te vragen, wat wil mij dit zeggen? Niet ze onderdrukken, maar ze gewoon voelen en dan doorvoelen wat de grond van die emotie is. Welk teken, welke aanduiding hierin gegeven wordt. Waarom wordt je boos, verdrietig, bang. Waarom is alles ineens geladen, beladen? Dat is leven, dat is de bevrijdingsw