Kagib Weteninhethart

Terugkomend van het vliegveld over een schaduwrijke weg met rode en groene papegaaien krijsend in de bomen, zag men op de weg iets dat leek op een groot pak. Toen de auto dichterbij kwam bleek het pak een man te zijn, die bijna naakt op de weg lag. De auto stopte en wij stapten uit. Zijn lichaam was groot en zijn hoofd erg klein; hij staarde door de bladeren naar de verbazingwekkend blauwe hemel. We keken omhoog om te zien waar hij naar staarde en de hemel boven de weg was werkelijk blauw en de bladeren waren werkelijk groen. Hij was misvormd en men beweerde dat hij een van de dorpsgekken was. Hij bewoog zich nooit en de auto moest voorzichtig om hem heen gereden worden. De kamelen met hun bepakking en de schreeuwende kinderen passeerden hem zonder de minste aandacht aan hem te schenken. Een hond kwam langs, maakte een grote boog. De droge velden, de dorpelingen, de bomen, de gele bloemen werden in beslag genomen door hun eigen bestaan. Wat is normaal en wat is abnormaal? Wie is

Als we meer en meer onze eigenwilligheid, het zelf willen doen, het hart gesloten willen houden, achter ons laten, kan het Licht binnenstromen. Dan kan dit Licht dat in de duisternis schijnt de duisternis laten oplossen. Als we tot overgave willen komen. Als we met lege handen durven staan. Als we alles durven overgeven. Alles wat we denken te zijn, denken te moeten doen. Als we durven geconfronteerd te worden met alle illusies die we opgebouwd hebben over het leven. dan kan Zijn overnemen. Dit is niet voorbehouden aan bepaalde inspiratoren, Jezus, Boeddha, noem maar op. Daar mogen we ons niet meer achter verschuilen. Het gaat nu om ons allemaal. De ruimte is geschapen. De kerken zijn ingestort. Meer en meer storten alle starre systemen in of worden ontmaskert. Alles wordt blootgelegd, en nu is het aan ons om te antwoorden. Om die Vrijmakingsweg, Bevrijdingsweg te gaan, onder leiding van Zijn, onder leiding van het Licht, onder leiding van de Liefde, onder leiding van Dat wat alle

De geïntegreerde mens is zichzelf genoeg. Hij is heel. En dat maakt hem heilig voor mij - omdat hij heel is. Hij is zo vervuld dat er geen psychologische behoefte bestaat aan een vaderfiguur, een God ergens in de hemel die voor je zorgt. Hij voelt zich van moment tot moment zo gelukzalig, dat je hem niet bang kunt maken voor de dag van morgen. De dag van morgen bestaat niet voor de geïntegreerde mens. Alleen dit moment is alles - er zijn noch voorbije dagen noch komende dagen. Osho Ja, heb er niets aan toe te voegen. Kan uit de praktijk zeggen dat t zo is. Heilig betekent natuurlijk gewoon heel. Maar wat meestal als een heilige beschouwd wordt is vaak helemaal geen heilige. Een heilige heeft zichzelf geheeld, is weer heel geworden, een met alles en iedereen. Daarin hoeft niets meer, daarin is het vervuld. Van daaruit kan in alle natuurlijkheid, onbevangenheid in ware Vrijheid, de wereld ont-moet worden. lieve warme groet Kagib

De mens van bewustzijn is onvoorspelbaar omdat hij nooit reactief is. Je kunt niet van tevoren bepalen wat hij zal gaan doen. En elk moment is hij anders. Hij kan op een bepaald moment op een bepaalde manier hebben gehandeld. Het volgende moment handelt hij misschien niet op dezelfde manier, omdat in het volgende moment alles is veranderd. Het leven is elk moment voortdurend aan het veranderen; het is een voortbewegende rivier; niets is statisch, behalve je onbewustheid en zijn reacties die zijn statisch. Osho Ja, het Bewustzijn bepaald wat Wil in het moment. En daarin is geen wispelturigheid. Is tuurlijk niet de bedoeling dat je je achter zo'n uitspraak verschuild. Maar, ik Weet echt niet wat ik vantevoren doe, dat bepaald echt dat moment. Elk moment proef ik doorvoel ik en van daaruit ontvouwt mijn leven zich. Soms kijkt mijn persoonlijkheid met verwondering hierna en toch Weet ik dan dat t het enig juiste is wat Wil. Ja, elk moment is weer nieuw. En waar ik die Verb

Wat is je diepste intentie... Wil je je gelijk, ten koste van vaak zoveel, waardoor conflict op conflict zal volgen. Of ga je in jezelf zoeken wat de betekenis is van dit conflict, wat in jou dit conflict, deze verwijdering, dit meningsverschil, deze afscheiding, veroorzaakt heeft? Daar ligt het verschil. Wil je, is het je diepste intentie om steeds weer tot begrip te komen. Om te zien wat de betekenis, wat het teken is wat het leven je aanreikt? Hoemeer die Kracht der Krachten vrijkomt, kan spreken binnenin, hoemeer het natuurlijk en vanzelfsprekend wordt, je enige verlangen wordt, om in jezelf te kijken wat jouw deel is in t conflict, in de verwijdering. Wat de reden is van de emotie die wakker wordt door de ander. Wat jouw bijdrage hierin is. En dan kan het bewustzijn ook spreken, het Licht ook schijnen op de situatie. Het Geweten spreken. Dan is er ontvankelijkheid, is er de nederigheid hiervoor. De overgave, het open zijn, het kwetsbaar durven zijn. Geen muren om het hart

In het bestaan is gewoon zijn het meest buitengewone. Iedereen wil buitengewoon zijn, dat is heel gebruikelijk. Maar gewoon zijn en gewoon ontspannen in gewoon zijn, dat is prachtig buitengewoon. Van iemand die zijn gewoonheid zonder grief en zonder enig morren kan accepteren - met vreugde, want zo is het hele bestaan - kan niemand het geluk teniet doen. Niemand kan het stelen, niemand kan het wegnemen. Waar je dan ook bent, verkeer je in gelukzaligheid. Osho Ja, het is niks. Als het vervuld is, is er niks meer. Het is gewoon vervuld, heel gewoon. Achteraf alles zo eenvoudig en natuurlijk. Dat proces is dan gewoon voorbij. Die hele drive om buitengewoon te zijn van alles te moeten doen is verdwenen. Er hoeft dan niets meer. En vanuit dat gewoon jezelf zijn ga je dan de wereld in. Zal t weer in de ikvorm zetten. Op plekken waar geen ruimte is voor dit thema om hierover te delen, ben ik geheel onzichtbaar. Ieder kan maken van mij wat ze willen. Een vriendelijke aardige man,

Het is goed om alleen te zijn. Ver van de wereld verwijderd zijn en toch door haar straten lopen, is alleen zijn. Alleen wandelen over het pad langs de razende bergstroom vol voorjaarsregen en smeltende sneeuw, is je bewust zijn van die eenzame boom, alleen in zijn schoonheid. De eenzaamheid van een man op straat is de pijn van het leven; hij is nooit alleen, ver weg, onaangeraakt en kwetsbaar. Boordevol kennis zitten kweekt eindeloze ellende. Het verlangen naar expressie, met zijn frustraties en pijn, dat is de man die daar op straat loopt; hij is nooit alleen. Smart is de beweging van die eenzaamheid. Die bergstroom was vol en gezwollen door de smeltende sneeuw en regen van het vroege voorjaar. Je kon horen hoe grote keien door de kracht van het voortrazende water werden weggeduwd. Een grote den, een jaar of vijftig oud, stortte in het water, de weg werd door het water overspoeld. De stroom was modderig, eikkleurig. De velden erboven stonden vol wilde bloemen. De lucht was zui