Kagib Weteninhethart

We volgden het pad omhoog langs een steile beboste bergwand en gingen na een poosje op een bank zitten. Plotseling, volkomen onverwachts, kwam die heilige zegening over ons. Zoals ze verschillende malen eerder een kamer vervulde, leek ze deze keer de bergwand te omvatten, over het wijde, uitgestrekte dal heen en voorbij de bergen. Ze was overal. Alle ruimte leek te verdwijnen; dat wat veraf lag, de wijde kloof, de verre met sneeuw bedekte toppen en degene die op de bank zat vervaagden langzaam. Er waren niet langer één, twee of velen aanwezig, maar alleen deze immensiteit. Het brein had al zijn antwoorden verloren.; het was niet meer dan een instrument tot waarneming; het zag, niet als het brein van een bepaalde persoon, maar als een brein dat niet geconditioneerd is door tijd-ruimte, als de essentie van alle verstand. Bij het ontwaken vanmorgen was er een beleving die misschien een minuut duurde, of een uur, of tijdloos was. Een beleving waarin de tijd een rol gaat ...

Het draait om bewustzijn. Maar eer dat hierin werkelijk iets gaat prikkelen wat bewustzijn zou kunnen zijn gaat veel aan vooraf. De gemiddelde mens die midden in t leven staat, werk, vrouw, kinderen, hobbys, is echt niet bezig met bewustzijn. Die leeft gewoon zijn/haar leven en dat is gewoon helemaal goed. Want echt going with the flow, het echt mee gaan met de Stroom omvat zoveel. Dit kun je pas als je heel veel van jezelf doorzien hebt. Als alles wat relatiever geworden is, je niet meer vastzit in allerlei gewoonten, automatismes. Echt met de flow meegaan, de flow voelen kan pas als meer en meer jouw wil verstild is. Hoe kun je de Stroom ervaren als je helemaal vol van jezelf zit? Dus jij wil links, de Stroom zou eigenlijk rechts willen gaan, maar ja je wil links dus je gaat links en hebt zo je ervaringen. De Stroom Weet de meest harmonieuze weg naar de Oceaan, naar de uiteindelijke eenwording. Het Weet alles wat hierin nodig is, wat je hierin nodig hebt. Maar als er...

Wat je ook doet - lopen, zitten, eten, of als je niets doet, gewoon maar ademen, rusten, ontspannen in het gras - vergeet nooit dat je een waarnemer bent. Je vergeet het steeds weer. Je raakt verwikkeld in een bepaalde gedachte, een gevoel, een emotie, een sentiment - Van alles zal je afleiden van de waarnemer. Onthoud het, en keer terug naar je waarnemingscentrum. Waarnemen is niet iets doen. Net zoals je naar de zonsondergang kijkt of naar de wolken aan de hemel of naar de mensen op straat, kijk zo naar de gedachtestroom en naar dromen en nachtmerries - relevant, niet relevant, samenhangend, onsamenhangend, alles wat er gebeurt. En het is altijd spitsuur. Jij neemt gewoon waar; jij staat niet betrokken aan de kant. Osho Daar issie weer de waarnemer, de Getuige. Maar ja, wat niet is, dat is niet. Maar Het is er wel, altijd. Alleen veruit de meeste ervaren het niet. Als ie er nog niet is, is t enige wat mogelijk is, om de intentie te hebben steeds bewust aanwezig te zijn, bij al...

Waarom word ik zo gevoelig? Waar komt het vandaan en is het mogelijk gevoeligheid te delen? Elk kind wordt sensitief geboren, uiterst gevoelig. De maatschappij wenst echter niet zoveel gevoelige mensen op de wereld; ze wil mensen met een dikke huid. Ze heeft arbeiders nodig, ze heeft soldaten nodig, ze heeft behoefte aan harde mensen die aan hun hart voorbij zijn gegaan. Ze heeft behoefte aan professoren, intellectuelen, ze heeft wetenschappers nodig. Dat zijn mensen die niets van hun eigen hart, van hun eigen sensitiviteit afweten. Vraag niet, waarom word ik zo gevoelig. Gevoelig word je geboren, het is je geboorterecht. Als je niet gevoelig bent, kun je de vraag stellen: "Waarom ben ik niet gevoelig?" Gevoeligheid is een van de mooiste hoedanigheden. Gevoeligheid kan op duizend en een manieren worden gedeeld. De meest elementaire manier is tederheid - geen liefdesrelatie, maar gewoon pure tederheid, volkomen onvoorwaardelijk, zonder er iets voor terug te vragen; alleen maar...

De Liefde is uiteindelijk de enige realiteit. Dat wat overblijft als de rest verdwenen is, als wij verdwenen zijn. Als dat verdwenen is waar we nu zo vol van zijn. Dit diep in jezelf voelen, toelaten, wat is nu werkelijk, werkelijk belangrijk? Alles wat je leven nu bevat, omvat? Wat vervluchtigt niet in de tijd? Wat kun je meenemen als je hier weg gaat, als de dood je begroet? Het gaat er niet om dat je, je leven verwaarloost. Nee helemaal niet, maar dat je jezelf hierin niet verliest, hierin niet verdrinkt. Alleen dit nog maar ziet en dat Eeuwige perspectief uit het oog verliest. Want uiteindelijk gaat t niet om jou. Uiteindelijk gaat het erom dat jij verdwijnt en ruimte schept voor die Liefde. Dat dit vroeg of laat mag gebeuren. En tuurlijk dit kun je niet forceren, het mag een groeiproces zijn. Het mag een ervaren worden. Goh, er is iets in mij wat werkelijk Weet, alles Weet. Er is iets in mij wat onvoorwaardelijk van mij houdt. Er is iets in mij dat onvoorwaardelij...

Een religie moet geen dode organisatie zijn, maar een soort religiositeit, een kwaliteit die tevens oprechtheid inhoudt en eerlijkheid, natuurlijkheid, een intens met de kosmos mee laten gaan, een liefdevol hart, vriendelijkheid jegens het geheel. Ware religiositeit heeft geen behoefte aan heilige boeken, aan kerken, pausen, priesters want religiositeit is het tot bloei komen van je hart. Het is het bereiken van de ware kern van je wezen. En op het ogenblik dat je de ware kern van je wezen bereikt, is er een explosie van schoonheid, van gelukzaligheid, van stilte van licht. Je begint een volstrekt ander mens te worden. Al wat in je leven duister was verdwijnt, en al wat in je leven verkeerd was verdwijnt eveneens. Alles wat je doet wordt gedaan met uiterste intensiteit en in volledig bewustzijn. Als zich over de gehele wereld religiositeit verspreidt, verdwijnen de godsdiensten geleidelijk. En het zal voor de mensheid een enorme zegen zijn wanneer de mens eenvoudigweg mens is, noch chr...