Kagib Weteninhethart

Wat zijn dat nou ziele-gevoelens, gevoelens van de ziel? Is dat hetzelfde als hij is zielig, of dat je jezelf zielig vindt? Of je doet iets met hart en ziel. Is dit dezelfde ziel? Ziele-gevoelens. Is er daarbij nog een verschil tussen emoties en gevoelens? Meestal zitten we boordevol emoties, worden deze emoties steeds weer wakker gemaakt door wat voor omstandigheid dan ook, om wat voor reden dan ook, opgewekt, wakker gemaakt. Daarbij ook nog gevoed en uitgebouwd door de gedachten. Zoveel waar we door aangeraakt kunnen worden, vol van kunnen schieten, vol van zijn. Vol van emoties. Is dit dan hetzelfde als gevoelens, of is het gevoel toch iets anders? Misschien iets subtielers, stillers? Meestal worden we geleefd door onze emoties. We zien het als een vanzelfsprekendheid, zo ben ik nu eenmaal, je moet me maar nemen zoals ik ben, dit is mijn karakter. De emoties worden dan als een automatisme opgewekt, en er veranderd hierin niets. En zolang we deze autom...

We worden geboren met een programma wat ons nooit het ultieme geluk zal geven. We gaan er bijna altijd weer mee dood en nemen t mee en worden weer geboren enz. Want ja je wordt niet als een onbeschreven blad geboren. Dat programma is er al. Dit wordt als t normale leven beschouwd. Hoe zou je anders kunnen leven? Ongeveer iedereen op deze hele aardbol zit gevangen in dit programma. We houden elkaar daarin gevangen, bevestigen elkaar in deze gevangenis, zijn daardoor bevangen. Maar waarom daarmee doorgaan? Als je ten diepste in jezelf voelt dat dit zo is. Dat het programma waarmee we opgevoed zijn waanzin is, gaten vullen. Waarom jezelf daar dan niet vrij van maken? Kweet t t is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar uiteindelijk is t ook jouw keus om door te gaan. Terwijl er alleen maar nu is, dit moment? En dit moment is die Essentie in jou. Die Essentie steunt jou onvoorwaardelijk, heeft jou onvoorwaardelijk lief. Er is onvoorwaardelijk begrip voor jou wat er ook in het ...

Het arbeidsethos is een kater uit het verleden, het dient losgelaten te worden. En op het gebied van het onderwijs moet zich een ware revolutie voltrekken. Je mag mensen geen dwang opleggen; kinderen mogen niet in telkens terugkerende patronen worden geperst. Waaruit bestond je onderwijs? Heb je daar ooit goed naar gekeken? Heb je daar ooit goed over nagedacht? Het kwam gewoon neer op geheugentraining. Je wordt er niet intelligent van, je wordt er steeds onintelligenter door. Je wordt dom! Ieder kind komt heel intelligent de school binnen, maar het komt zelden voor dat iemand van de universiteit afkomt en nog steeds intelligent is; dat gebeurt bij hoge uitzondering. De universiteit komt bijna altijd als overwinnaar uit de bus. Inderdaad, je komt er met een titel vandaan maar je verwierf die titel tegen een hoge prijs: je verloor je intelligentie, je raakte je vreugde kwijt, je gaf je leven eraan want je bent het functioneren van je rechterhersenhelft kwijtgeraakt. En wat heb je nu eige...

Het leven bestaat uit kleine dingen. Ze worden groot als je liefdevol bent. Dan wordt alles groots. Ben je niet liefdevol, dan zegt je ego: 'Dit is jou onwaardig. Schoonmaken? Dat is niets voor jou. Doe iets groots - word een Jeanne d' Arc!' Allemaal nonsens. Alle Jeanne d'Arcs zijn nonsens. Schoonmaken is heerlijk. Maak er geen egotrip van. wees onmiddelijk op je qui vive zodra het ego de kop opsteekt en je iets belangrijkers wil laten doen. Laat het ego voor wat het is en gaandeweg zul je ontdekken dat het onbeduidende heilig is. Niets is profaan; alles is heilig en gewijd. Je leven is niet religieus als je niet in alles het heilige kunt zien. Een heilig mens is niet wat je voor een heilige aanziet. Een heilige is misschien gewoon aan het egotrippen, maar jij ziet hem voor een heilige aan omdat je denkt dat hij grote daden verricht. Een heilig mens is een gewoon mens die van het gewone leven houdt. Houthakken, water putten, koken - wat hij ook aanraakt wordt heilig. H...

Zijn we daar niet n heel leven mee bezig, als je die intentie hebt, om echt vrij te worden? Maar ja, alles is meegenomen. Elk stapje, elk stukje meer ruimte, alles waarin de Essentie meer vrij kan komen. Het zou de bedoeling moeten/mogen zijn om nog wel op de aarde te zijn maar niet meer van de aarde. Dan zijn we vrij. Dan leven we vanuit onze Essentie. Maar we leven bijna altijd andersom. We zijn van de wereld. De wereld heeft bezit van ons genomen. We worden geleefd door zo ontzettend veel, zijn daar vol van, vullen van daaruit ons leven in. Dit is wat normaal is, zegt men. Maar is dit wel normaal? Ieder mag natuurlijk doen wat hij/zij wil. We zijn nu eenmaal zo geprogrammeerd. We weten niet anders, het is met de paplepel ingegoten. En dat is weer t mooie van Essentie, die heeft daar dus ook echt alle, alle begrip voor. Maar toch Weet de Essentie ook dat zo nooit het ware geluk gevonden kan worden. Diep binnenin Weet jij dat ook, maar er iets mee gaan doen is nog n a...

Ons leefklimaat is van dien aard dat ons wordt voorgehouden dat wij niemand zijn, dat wij waardeloos zijn tenzij er sprake is van erkenning. Niet het werk maar de erkenning telt. Dit zet de dingen op zijn kop. Het werk zou belangrijk en een vreugde op zich moeten zijn. Je moet niet werken omdat je uit bent op erkenning, maar omdat je ervan geniet creatief te zijn. Je houdt van je werk om het werk zelf. Zo zou je dingen moeten zien - werken omdat je het leuk vindt, zonder uit te zijn op erkenning. Komt die toch, ga er dan ongedwongen mee om; komt die niet, stoor je daar niet aan. Je vervulling moet in het werk zelf zitten. Als iedereen zich deze eenvoudige kunst eigen zou maken, de kunst van je werk te houden, wat het ook is, en ervan te kunnen genieten zonder om erkenning te vragen, zou ons dat een mooiere, vrolijker wereld opleveren. Zoals het nu is, zet de wereld je in een akelig patroon vast. Wat je doet is niet goed omdat je het leuk vindt, omdat je het uitstekend doet, maar omdat ...

In deze aandacht kunnen geweldige mogelijkheden zichtbaar worden. Kan er rust in je komen, stilte, vrede, die rust, vrede, stilte, kun je diep in jezelf vinden. Die is daar altijd. Als we niet altijd zo vol zitten van onszelf, kunnen we vervuld raken door die stilte. Als we ruimte maken voor deze stilte, deze Eeuwige vrede in onszelf. Als we meer en meer leeg worden van alles dat buiten onszelf is. Dan kunnen we meer en meer van deze stilte vervuld raken en kan de aandacht, het in het moment zijn een vanzelfsprekendheid worden. En alles wat zo belangrijk leek, buiten jezelf, zo groot leek, zo moeilijk leek, zo verwarrend, valt langzaamaan weg. Meer en meer zal het fundament in jouzelf komen te liggen. In die aandacht, kan waarlijk nieuw Leven opstaan, in jouzelf. Het zal je helemaal Levend maken, werkelijk Levend, vibrerend, stromend van binnenuit. Dus laat je niet leven door alles wat buiten jezelf is, maar kom waarlijk tot Leven. Vanuit deze Verbinding kun je nog vee...