Kagib Weteninhethart

Is schoonheid relatief, aangepraat? Volgens mij toch niet, is t afhankelijk van de innerlijke afstemming de innerlijke Verbinding. Dat daarin zichtbaar wordt wat schoonheid is. En hoe dieper die afstemming hoe zuiverder hoe puurder dat wat waarlijk schoonheid is in alles ervaren kan worden.   Die schoonheid zal zich toch vooral openbaren in de natuur omdat die geen masker heeft geen muur, puur is wat het is. Dus daarin kan in alles schoonheid ervaren worden. Maar in de mens afgesloten zich afgesloten hebbende achter n masker achter n muur, is daarin nog schoonheid? Een mens die geen beleving heeft met de Bron met de Liefde, zichzelf opgesloten heeft in eindeloze beelden? Is daarin ook niet sprake dat het gelaat iets zichtbaar maakt, vooral het gezicht? Dat een open gezicht veel meer de schoonheid kan openbaren dan een gesloten gezicht? Of in objecten alles wat gemaakt is vanuit praktisch oogpunt, doelmatig, functioneel, is daarin nog schoonheid? Spreken voorwerpen/objecten...

In potentie is zoveel mogelijk als we er ruimte aan geven. Maar je bent niet zomaar n vlinder, daar gaat zoveel aan vooraf. In eerste instantie blijven de meeste liever gewoon rups. Niet moeilijk doen, er is niet meer dan dat rups zijn. Helaas mag dan de ziel die iets anders wil worden dit niet van de maatschappij, we moeten met z'n allen rups blijven. Als je iets anders wil worden is dit n beetje vreemd. Je voelt je ook vreemd, je voelt je anders je ziet anders, beleeft alles anders. Maar het is zoiets geweldigs als iemand werkelijk deze weg opgaat. Daarin ligt de ware zin van het leven. Niet om rups te blijven maar om het verlangen op te wekken om die vlinder te worden. Die wonderschone totaal vrije vlinder. De Vlinder gedragen door de Liefde van binnenuit. Ook het tussenstadium is heel moeilijk het popstadium. Het werkelijke omzettingsproces waar je niet meer zoveel aan kan doen, slechts er ruimte aan geven, ruimte voor houden. Dit betekent niet geleefd worden maar echt leven...