Kagib Weteninhethart

Ik vind t een erg mooi beeld een membraan. Het doorlaatbaar zijn, het doorlaatbaar worden. Het membraan raakt verstopt omdat er zoveel is wat we verstoppen. Wat we naar onderen drukken en daardoor een eigen leven gaat leiden, ons leven gaat inkleuren. Van waaruit we gaan reageren en leven. De zuivere boodschap vanuit de Essentie wordt niet meer gehoord, of raakt vervormd, of overstemt. We laten het niet meer door, onze oren verstopt, doof voor de stem van de Eeuwigheid van onze Essentie. Te vol van ons zelf, wat we denken te zijn waardoor dat wat is niet meer ervaren kan worden. Maar als we ons open gaan stellen, ons hart, durven kwetsbaar te zijn, dan kan de Essentie gaan spreken aan de andere kant van t membraan. Meer en meer door ons heen stromen, zich door ons heen openbaren. Meer en meer dat de verstoppingen weggehaald worden, als t verstoppertje spelen voorbij is en we durven toe te laten wat is. Meer en meer dat dan zuiver door ons heen kan stromen wat is, en wat ons kan zui...

Het lijkt heel kwetsbaar he, de Liefde. Want je hebt dan geen enkel verweer meer, geen voorbehoud, geen weerstand, geen beelden ertussenin, geen scheiding. Er zit niks meer tussen jou en de ander, tussen jou en de wereld in. Het komt direct naar binnen, geen gedachte ertussen, dat wat is. Je hebt lief, de ander, het leven, en dat is t dan. In eerste instantie is dit ook heel kwetsbaar, gewoon het leven toelaten, het liefhebben. Maar door groei van begrip, door groei van die Liefde binnenin verdwijnt die kwetsbaarheid meer en meer, omdat er eigenlijk niks meer te kwetsen is, daar komt het op neer. Alleen het ego kan gekwetst worden maar de Liefde niet. Het ego zit vaak vast aan zoveel, kan groot en klein gemaakt worden, maar de Liefde niet. Ja, de Liefde kan zo zacht en teder zijn, als er ruimte voor is, als het opgeroepen wordt maar is nergens afhankelijk van, verwacht er niks in, stroomt zacht en teder uit en laat los. Diepe, diepe lagen kunnen wakker gemaakt worden, kunnen uitgedrukt...