Kagib Weteninhethart

Er is iets in ons wat de toekomst weet. Maar dat geeft die niet prijs. Het zal zich in volledige harmonie ontvouwen als we willen luisteren vanuit het moment, levend in het eeuwige moment. Uiteindelijk kunnen we niks versnellen of tegenhouden, al denken we dit vaak wel. In de grote lijnen bestaat toeval gewoon niet. Maar als we die Verbinding gemaakt hebben dan zijn we een harmonieus deeltje van het spel, en zal alles zich steeds precies op het juiste moment openbaren. Dan is er vaker sprake van synchroniciteit. Dan hoeven we slechts mee te gaan, luisterend naar ons hart en voor alles wordt gezorgd. Van binnenuit voelen we ons gedragen. Zo kan het leven een groots, een geweldig avontuur worden, als er niks moet. Als je niks wil vasthouden, je nergens aan vastklampt. Dan kan het een ont-dekkingstocht worden en wordt t zeker nooit saai als elk moment gewoon vol leven is, vibrerend en stralend. Als steeds alles nieuw en in verandering is. Het gaat niet om buiten, het gaat om wat binnenin

Een belangrijk verschil tussen het kind en het Kind terugvinden is bewustzijn, is Zien, is Weten. Een kind doet gewoon, weet niet beter, maar heeft daarbij bv echt niet altijd voeling met de medemens, de gevolgen van zijn daden. Hij leeft zich gewoon uit in dat vrijheidsgevoel, in die verwondering. Als je het Kind terug vindt is juist een heel belangrijk stuk die voeling, die afstemming met de omgeving, met de medemens. Wat er speelt, de energie die er hangt, wat dat moment vraagt. Door de weg die je gegaan bent is door de loutering waarlijk begrip ontstaan voor die medemens voor al die werelden waar mensen in zitten, hun binnenwerelden. Dus je bent wel weer onbevangen, spontaan, puur en echt maar wel in die afstemming. En daarnaast natuurlijk de verwondering, de eindeloze verwondering voor alles wat is. Alles vrij stromend, zonder invulling, alles steeds in verandering. Daarin kunnen genieten van alles omdat alles leeft, alles in beweging is. Steeds weer nieuwe verrassingen en schatte