Kagib Weteninhethart

De kleine trom roffelde een vrolijk ritme en nu zette een herdersfluit in; hun muziek vulde de lucht. De trommel overheerste wel in klank maar voegde zich toch naar de fluit. Als die even zweeg ratelde de kleine trom scherp en helder door, totdat de fluit weer begon te zingen. Het was nog lang voor zonsopgang en de vogels waren nog stil, maar de stilte werd gevuld door de muziek. In het naburige dorpje werd een bruiloftsfeest gevierd. De avond tevoren was het vrolijk toegegaan; tot laat in de nacht had gezang en gelach geklonken en nu werden de feestgangers door dit muziekje gewekt. Langzaamaan begonnen de naakte takken zich tegen de bleke hemel af te tekenen; een voor een verdwenen de sterren en de muziek hield nu op. Hier en daar riepen of schreeuwden kinderen en bij de enige pomp van het dorp werd luidkeels gekibbeld. Al stond de zon nog beneden de horizon, de dag was nu toch begonnen. Liefhebben is alles ervaren, maar wie ervaart zonder liefde leeft tevergeefs. Liefde is kwet...

Stilte is niet leeg, als die door inzicht ontstaan is. Als alles als t ware verstild is. Die stilte is vibrerend met sprankelend leven in vele dimensies. Heel subtiel, maar toch heel vol en heel rijk. In die Stilte kun je ook waarlijk meebewegen met het Leven, wat het Leven vraagt wat het moment vraagt. Als die Stilte ontstaan is, betekent het eigenlijk dat het ego verdwenen is, want het ego kan niet stil zijn. Het ego is vol van zichzelf en moet zichzelf in stand houden. Daarom blijft er gespletenheid/strijd, omdat er iets overeind gehouden moet worden, iets vol gehouden moet worden. Dit betekent vaak dat er iets onderdrukt naar onderen gedrukt moet worden. Dan kan r nog een soort van stilte ontstaan zijn door oefening/techniek. Maar dan is r afhankelijk van iets om die stilte in stand te houden. Die stilte is ook niet vibrerend met het Leven, niet afgestemd, niet verbonden, niet Een met het Leven. In die stilte ben je geïsoleerd, opgesloten in je eigen wereldje. Stilte kun je n...

Zo buiten zo binnen. Dat wat ons werkelijk buiten onszelf kan raken, is binnenin. Wat buiten gezien wordt is de innerlijke werkelijkheid. En zo volgt ieder zijn/haar waarheid. Tot op zekere hoogte zijn al deze waarheden subjectief. Een reflectie van onze innerlijke werkelijkheid. Totdat DE Waarheid aangeraakt kan worden. Er ruimte geschapen is voor deze Waarheid. Alle sluiers weggehaald zijn. Dan kan, als deze Waarheid zich buiten onszelf manifesteert, de her-kenning plaatsvinden. De verbinding gemaakt worden. Geen nieuw denkbeeld. Maar het Weten. Het Weten dat niemand meer van je af kan pakken. Dan is werkelijk de Waarheid buiten onszelf levend geworden. Dan is het werkelijk, zo buiten zo binnen. Dan leven we in deze Waarheid. Maar juist het denken kan dit Weten verbloemen, versluieren. Dan denken we het te weten, maar we weten niets. We gaan leven vanuit dit denken, dit denkbeeld. Maar de Waarheid heeft geen beeld. De Waarheid is. De beelden brengen scheiding, maar de Waarheid br...

Leven beweegt, brengt beweging, beweegt mee. Laat los, en ga het avontuur tegemoet. Een uitdaging. Een aanraking. Een opwekking. Alles is leven. Alles is goed. Het is maar wat je ermee doet. Het is maar wat het jou doet. Ook jouw leven is kans. Ook jouw leven is mogelijkheid. Ook jouw leven is kostbaar. Jouw daden, jouw handelen, jouw stappen, jouw sprongen, jouw vallen en opstaan. Jouw tranen, jouw lachen, jouw proberen, jouw ploeteren, jouw zoeken, jouw vinden en weer verliezen. Ieder gaat zijn/haar weg. De Weg kan nooit doodlopen. De Weg is eeuwig. Een weg kan doodlopen. Maar de Weg gaat door. Het doodlopen is ook de Weg. Het in de put zitten is de Weg. Als de weg doodgelopen is, sterft er misschien iets in jou. Hoop en idealen. Laat het sterven, laat het los. Een nieuwe weg kan zich dan openbaren. Nieuwe hoop, nieuwe idealen. En misschien loopt deze weg ook weer dood. Misschien lopen er nog vele wegen dood. Maar weet dat de Weg door gaat. Weet dat ook al deze doodlopende wegen heel...

Het is niet altijd makkelijk anders te zijn. Anders te zijn in beleven in hoe je in de wereld staat, hoe je dingen ziet. Een periode voel je jezelf daarin onzeker, ga je in de aanval, moet je jezelf bewijzen, is er oordeel.  Maar als t dan meer en meer wortelt in jezelf, dat Andere, kun je meer en meer eenvoudig Zijn die je bent. Als je als t ware iets wakker gemaakt hebt in jezelf wat in potentie in iedereen zit maar bij veruit de meeste nog slapende dan ben je daarin heel kostbaar in wie je bent. Je leeft iets voor, je laat iets zien wat mogelijk is. Je maakt stappen die vaker voor anderen moeilijk zijn te bevatten omdat ze schijnbaar zo'n risico inhouden. Maar je hebt de Zekerheid in jezelf gevonden. Een totaal anders omgaan met het leven, wat belangrijk voor je is. Een heel natuurlijk zijn in wie je bent, je niet verschuilen, kwetsbaar durven zijn. Allemaal hartstikke kostbaar. Soms moet je een lange adem hebben, bv binnen de familie. Wat doet ie wat doet ze allemaal, issie...

Vibreren. Verandering. Voortdurende omschakeling. ONTROERING Een kuiken dat een verwoed gevecht aan gaat met de eierschaal. Een babymensje dat met behulp van de moeder en grote mensenhanden, langzaam ter wereld wordt gebracht. VERBIJSTERING Een insekt. Gevangen in een web. Langzaam omwikkelt door kleverige draden. Een zekere dood tegemoet gaand. Een kind. Gevangen in een web Langzaam omwikkelt door regels, dogma's, waarden en normen. Waarschijnlijk een geestelijke dood tegemoet gaand. ONTROERING Een liefdesdans. Kopjes geven. Lekker bij elkaar liggen. Het speelse spel in de lucht. Liefdesserenade's. Hand in hand. De zonsondergang. Zachte lieve woordjes. Tedere aanrakingen. Innige omhelzingen. Een liefdesspel. VERBIJSTERING Een achtervolging. Gegrepen door de angst. Gegrepen door scherpe klauwen. Een beet in de nek. Uiteengereten. Opgegeten. Een achtervolging. Gegrepen door de angst. Gegrepen door stukken metaal. Het leven doorborend. Een leven vermoordend. Uiteengereten. Achte...

Door een orkaan was de oogst vernield en had de zee het land overspoeld. Langzaam kroop  de trein vooruit, aan beide zijden van de spoorlaan lagen bomen tegen de grond, waren huizen van hun dak beroofd en lagen de akkers er troosteloos en verlaten bij. Kilometers in de omtrek had de storm grote schade aangericht; wat leefde en groeide was vernietigd en de kale grond lag onbeschermd onder de hemel. We zijn eigenlijk nooit alleen; altijd worden we omgeven zowel door andere mensen als door onze gedachten. Zelfs al zijn er geen mensen in de nabijheid, dan zien we de dingen nog door de zeef van onze gedachten. Nooit ofte nimmer - of hoogstens in heel zeldzame gevallen - zijn we zonder gedachten. Wij weten eenvoudig niet wat het is alleen te zijn, vrij van welke associatie ook, vrij van alle continuïteit, van ieder woord of beeld. Eenzaam zijn we wel, maar we weten niet wat het is alleen te zijn. Knagende eenzaamheid vervult ons hart en onze geest bedekt die met een laag angst. Een...