Kagib Weteninhethart

Het was een mooie avond. Er hadden zich enkele wolken verzameld om de ondergaande zon; er dreven een paar wolken, brandend van kleur en de jonge maan zat daartussen gevangen. Het gebulder van de zee drong door de palmen heen, die de woede temperden. De hoge, rechte palmen stonden zwart afgetekend tegen het felle, vlammende roze van de hemel en een vlucht witte watervogels trok groep na groep naar het noorden, hun dunnen poten achter zich gestrekt en hun vleugels langzaam bewegend. Op het moment dat de zon ondergaat nadert zachtjes over het land een ongewoon besef van vrede, een tederheid, een reiniging. Het is geen reactie; het is aanwezig in die stad met al zijn lawaai, zijn vuil, zijn drukte en zijn krioelende mensenmenigte; het is er op dat kleine plekje verwaarloosde aarde; het is waar die boom staat waarin een gekleurde vlieger is blijven hangen; het is er in die lege straat, voorbij de tempel; het is overal. Naarmate het donkerder werd, werd het steeds intenser ...

Kijk alles is nieuw. Open je ogen maar. Alles is nieuw geworden. Ogen die Zien. Waarlijk open en zacht. Voelend. Alles als nieuw aanraken. Iedereen als nieuw ont-moeten. Jezelf als nieuw ont-moeten. Ont-dekken. Kijk  je hand. Kijk maar naar je hand. Hij is nieuw. En elk volgend moment weer nieuw Voel maar de huid. Zo zacht, helemaal nieuw. Je wang nog zachter. Raak  je wang maar teder aan. Nieuwe blozende wangen. Kijk maar in de spiegel. Je bent nieuw. Alsof je jezelf nog nooit gezien hebt. Kijk die lach die glimlach, alsof je nog nooit geglimlacht hebt. Je hebt een nieuwe kans gekregen. Het leven als nieuw ont-moeten. Nieuwe stappen om te zetten. Het nieuwe jaar in. Lichte onbevangen tred. Er is geen zwaarte, gedragen door Licht. Ware Lichtvoetigheid. Innerlijke blijheid. Alles is leeg wat zo vol was. En je voelt je gevuld met wat je liefheeft. Altijd lief heeft. Dit moment en elk volgend moment. Gevuld met wat elk moment weer nieuw is. Zich elk moment ...

Afscheid nemen. Niet altijd makkelijk. Zoveel dat was. zoveel dat zo mooi was zo lief was zo fijn was. Zo intens en vreugdevol. Zoveel dat pijn was dat verdriet was dat verwarring was dat boosheid was. Ook dat is vaak niet makkelijk los te laten. Afscheid nemen van de tijd. Afscheid nemen van wat binnen de tijd plaats heeft gevonden. Is dat mogelijk? Afscheid nemen van n jaar. Een vol jaar van leven en beleven van emoties en verlangens. Een vol jaar van ontmoetingen en moetingen. Vol van werk en leven. Vol van kinderen en relaties. Vol van bezig zijn met zoveel. Zo vol hiervan zijn. Zoveel dat zich opgebouwd heeft binnen situaties waar verwarringen ontstaan zijn in intermenselijke relaties, spraakverwarring. Niet meer tot elkaar kunnen komen. Een jaar vol met zoveel. En nu mag je afscheid nemen. Een kans. Alsof er niets was. Afscheid nemen met n hart van liefde. Dat t toch goed was. Dat t was wat t was. Er werd iets zichtbaar, er werd iets getoond, In dat wat was. Alles ...

Eigenlijk is t te laat als je het nu nog wil doen, iets wel of niet wil doen, of hoe je t doet. Dat nu is een vrucht van het verleden. Van daaruit ga je om met dingen zoals ze gevormd zijn door dat verleden. Bewustzijn gaat om het vrijmaken, vrijworden van dat verleden. Jezelf doorzien. Zo kun je vele krachten vrijmaken die in het nu 'gebruikt' kunnen worden. Dus door dingen te onderdrukken, weg te drukken, of iets anders ervan te maken, dat werkt niet. Allerlei emoties die je hebt, hoe je naar dingen, naar mensen kijkt. Maar pas door dit te zien, door je heen te laten gaan, dat wat is kun je de emotie bevrijden. Zo kun je de kracht vrijmaken die erin verborgen zit. Bv agressiviteit, kan assertiviteit worden. Een grote kracht die soms nodig is, helder en direct zijn. Koppigheid kan vastberadenheid worden, een rots zijn. Staan voor je innerlijke Kracht waar nodig. Verdriet, kan zachtmoedigheid worden, medeleven, compassie. En zo verder. En het moment is dan h...

Liefde schept om de ander heen een veilige ruimte, waarin die ander zichzelf kan worden. Romano Guardini Ja, bij mij roept het twee dingen op. Ten eerste, de ware Liefde die geeft ons alle ruimte, die is er onvoorwaardelijk voor ons, in onszelf, in alles dat is. Die heeft ons onvoorwaardelijk lief. Daarin mogen we alles doen wat we maar willen. Het dwingt ons tot niks. Het geeft ons alle ruimte om onszelf te ont-wikkelen. Ja, daarin mogen we onszelf zijn, wie we maar zijn. Als we ons hiervoor openen, dan zal het ons gaan helpen gewoon omdat het niet anders kan, omdat het echt Weet wat goed voor ons is. Jijzelf kan ook die ruimte geven aan de ander als jij ruimte hebt voor jouzelf. Als jij mag zijn wie jij bent, mag de ander ook zijn wie hij/zij is. Eigenlijk kan dit pas echt als je voeling hebt gekregen met die Liefde die jou draagt. Dat je jezelf daarin ingebed voelt, gedragen door voelt. Dat je daarin niet zoveel meer hoeft. Je hebt als het ware ruimte gemaakt voo...