Kagib Weteninhethart

Barmhartig zijn.... Het is eigenlijk een woord waar de werkelijke betekenis van verloren is geraakt, eigenlijk een verouderd woord. Erbarmen hebben, mededogen, compassie. Die barmhartigheid kan van binnenuit vrijkomen naar de medemens na een weg van ontsluiering, ontmaskering, vrijmaking, van alle beelden die je over de mens had. Daardoor kan waarlijk mededogen, Liefde vrijkomen voor die mens. Gewoon in dat wat ze zijn, zonder dat ze er iets voor hoeven te doen. Eigenlijk kan God zich dan door ons heen uitdrukken, tot uitdrukking komen, omdat wij verdwenen zijn, en God puur erbarmen, mededogen is. En daarin is een gelukzaligheid, God te mogen ervaren binnenin. Gewoon gelukkig zijn, zonder reden, gewoon omdat er mededogen is, gewoon omdat je liefhebt, gewoon omdat er Liefde is. Hoe kan hierin dan nog wrok of hardheid tevoorschijn komen? Je bent Heel, vervuld van dat Goddelijke, het mannelijke en vrouwelijke in balans. Zonder dat je er iets speciaal voor hoeft te doen, stroomt het er...

Wat verlang je in het leven? Wat verlang je werkelijk? Uiteindelijk komt er een verlangen vrij om helemaal puur te zijn. Niet om je beter te voelen dan anderen, niet uit schuldgevoel maar gewoon uit liefde. Er is een liefde vrijgekomen voor dat Andere voor je Essentie voor het Licht waardoor je niet anders meer wil dan om zuiver te zijn, puur en oprecht. Niet om een resultaat, niet om een beloning. Dit ervaren is vrijgekomen na alle ervaringen die je gehad hebt, waarin zichtbaar geworden is hoe onvoorstelbaar het Levensplan is. Hoeveel Liefde en begrip en mededogen en wijsheid hieruit spreekt. Hoe alles in elkaar past en uiteindelijk alles helemaal rechtvaardig is. Niets liever wil je dan dat het Licht alles in je blootlegt, zichtbaar maakt wat geen Liefde is, wat tussen jou en dit Licht staat. Niets liever wil je dan keer op keer sterven, verdwijnen. Dat alles mag verdwijnen wat jij opgebouwd hebt wat je dacht te zijn, de beelden over het leven. Dit wil je vanuit een ontzag v...