Kagib Weteninhethart

  Het leven draait om bewustzijn. Niet om het verstand. Dat is zo beperkt en sluit bijna altijd juist het bewustzijn af. Het kleurt alles in, zet alles vast in beeldjes, in denkbeelden, verstart, dood het leven. Het kan heel praktisch zijn in het hanteren van het wereldse leven maar heeft geen enkele betekenis voor t Eeuwige leven. Nee bewustzijn is uiteindelijk God. En t gaat erom dat we meer en meer van God kunnen bevatten, omvatten, indrinken, uitleven, uitstralen. Dat het bewustzijn groter en groter, ruimer en ruimer wordt. Meer en meer omvattend, totdat het alles omvat. Dan zijn we weer een in alles met God. Maar bijna altijd verliezen we onszelf in wat we buiten ons zelf zien. Leggen daar de prioriteit, geven dat ons vertrouwen. In wat we zien, in ons verstand, in wat we denken te weten, in wat we geleerd hebben. Gevangen in de tegenstellingen, het eindeloze spel van de dualiteit van zwart en wit van haat en liefde. Een groot gevecht. Tussendoor willen we dan verdrinken in elkaar

Stond pas weer s naar kindjes te kijken, doe niets liever. Toen kwam bij mij naar boven, wat n ongelooflijke vitaliteit hebben ze nog. Wat een overgave, een totaal geven, totaal genieten. Ja verwondering, nieuwsgierig zijn naar alles. Alles steeds weer nieuw. En over t algemeen verliezen we dat, die verwondering, die nieuwsgierigheid, die pure onderzoekingsdrang. We denken dat alles wel bekend is. Alles in hokjes ingedeeld en t leven stroomt weg. Alles wordt dof en de behoefte groeit naar tussentijdse kicks. Effe uit die dofheid, terwijl als kind in zijn meest pure vorm het hele leven een kick was een hoogtepunt. Zoveel energie, zoveel genieten. Daar geniet ik ook zo van, en geniet heel graag mee waar mogelijk. Dat ik t kindje weer vrij kan laten in mezelf. Maar dat is toch de levende verbinding, die nieuwsgierigheid, die verwondering, over alles? Als we zo weer alles zouden kunnen bekijken. Alles wat op ons pad komt, als een avontuur, als een ont-dekkingstocht. Zou toch geweldig zijn?