liefde
Liefde betekent niet dat je van iemand of iets afhankelijk bent. Begrijp me
goed, het is natuurlijk uitstekend dat mensen afhankelijk van elkaar zijn. Als
we niet op elkaar zouden zijn aangewezen, dan zou de maatschappij niet kunnen
functioneren. We zijn allemaal afhankelijk van elkaar: van de slager, de bakker,
de fietsenmaker, de piloot, de taxichauffeur, noem maar op. Maar als je van
anderen afhankelijk bent om gelukkig te worden, dan klopt er iets niet.
Wie kent ze niet: twee mensen die helemaal leeg zijn van binnen en die totaal van elkaar afhankelijk zijn; twee incomplete figuren die elkaar overeind proberen te houden. Net twee dominostenen: als er eentje beweegt, valt de andere om. Is dat liefde?
Liefde betekent niet dat je elkaars eenzaamheid draaglijk maakt. Zodra mensen zich innerlijk leeg voelen, gaan ze zo snel als ze kunnen achter iemand aan om die leegte op te vullen. Dat is geen liefde. Om aan de leegte en aan hun eenzaamheid te ontsnappen, vluchten mensen in allerlei bezigheden: in hun werk of in de armen van iemand anders. Maar je geneest je eenzaamheid niet door contact met andere mensen te hebben. Die genees je door contact te hebben met de werkelijkheid.
Als we onze eenzaamheid onder ogen zien, ontdekken we dat ze helemaal niet bestaat. Er is nergens leegte te vinden! Knoop dit voor eens en voor altijd in je oren: dat wat we zoeken zit in onszelf. Als we alles wat er in onszelf zit met open visier tegemoet treden, dan zal datgene waar we voor op de vlucht zijn verdwijnen en datgene waar we naar op zoek zijn tevoorschijn komen.
Liefde kent geen begeerte. Eeuwen geleden zei de Boeddha al dat het leven een en al lijden is. De oorzaak van alle lijden is begeerte. Een einde maken aan lijden betekent een einde maken aan begeerte. Met begeerte bedoelde Boeddha dat mijn geluk afhankelijk is van dingen die mij voldoening geven. Onze maatschappij en onze cultuur doen er alles aan, om onze begeerte aan te wakkeren. We worden voortdurend zodanig geprogrammeerd dat geluk en liefde totaal aan ons voorbij gaan.
Anthony de Mello
Wie kent ze niet: twee mensen die helemaal leeg zijn van binnen en die totaal van elkaar afhankelijk zijn; twee incomplete figuren die elkaar overeind proberen te houden. Net twee dominostenen: als er eentje beweegt, valt de andere om. Is dat liefde?
Liefde betekent niet dat je elkaars eenzaamheid draaglijk maakt. Zodra mensen zich innerlijk leeg voelen, gaan ze zo snel als ze kunnen achter iemand aan om die leegte op te vullen. Dat is geen liefde. Om aan de leegte en aan hun eenzaamheid te ontsnappen, vluchten mensen in allerlei bezigheden: in hun werk of in de armen van iemand anders. Maar je geneest je eenzaamheid niet door contact met andere mensen te hebben. Die genees je door contact te hebben met de werkelijkheid.
Als we onze eenzaamheid onder ogen zien, ontdekken we dat ze helemaal niet bestaat. Er is nergens leegte te vinden! Knoop dit voor eens en voor altijd in je oren: dat wat we zoeken zit in onszelf. Als we alles wat er in onszelf zit met open visier tegemoet treden, dan zal datgene waar we voor op de vlucht zijn verdwijnen en datgene waar we naar op zoek zijn tevoorschijn komen.
Liefde kent geen begeerte. Eeuwen geleden zei de Boeddha al dat het leven een en al lijden is. De oorzaak van alle lijden is begeerte. Een einde maken aan lijden betekent een einde maken aan begeerte. Met begeerte bedoelde Boeddha dat mijn geluk afhankelijk is van dingen die mij voldoening geven. Onze maatschappij en onze cultuur doen er alles aan, om onze begeerte aan te wakkeren. We worden voortdurend zodanig geprogrammeerd dat geluk en liefde totaal aan ons voorbij gaan.
Anthony de Mello
Reacties
En hij was n priester, nou van zo'n priesters mogen er wel meer zijn hihihi :)))