levenssymfonie
Stel je voor hoe je in een concertzaal naar klanken van de heerlijkste
muziek zit te luisteren als je je opeens herinnert dat je bent vergeten je auto
af te sluiten. Je bent ongerust over de auto, je kunt de zaal niet uitlopen en
je kunt niet van de muziek genieten. Zie daar een volmaakt beeld van het leven
zoals het door de meeste mensen geleefd wordt.
Want het leven is voor wie oren heeft om te horen een symfonie; maar zeer, zeer zeldzaam is de mens die de muziek hoort.
Waarom? Omdat we het zo druk hebben met luisteren naar het lawaai waar onze conditionering en onze programmering ons het hoofd mee volgestopt heeft. Dat en iets anders - onze gehechtheden.
Een gehechtheid is een belangrijke moordenaar. Om de symfonie werkelijk te horen moet je nauwkeurig afgestemd zijn op elk instrument in het orkest. Wanneer je alleen maar plezier hebt in het slagwerk, hoor je de symfonie niet meer, omdat het geluid van de trommels de andere instrumenten heeft uitgewist.
Je hebt misschien je voorkeuren voor de trommel, de viool of de piano; daar schuilt geen kwaad in, want een voorkeur vormt geen belemmering voor je om de andere instrumenten te horen en er van te genieten. Maar zodra je voorkeur een gehechtheid wordt, maakt die je ongevoelig voor de andere geluiden, je kent daar plotseling minder waarde aan toe. En ze verblindt je voor het betreffende instrument, want je geeft het een waarde die volstrekt niet in verhouding staat tot zijn verdienste.
Kijk nu eens naar iemand of iets waaraan bij jou gehechtheid bestaat: iemand die of iets dat jij macht hebt gegeven jou gelukkig of ongelukkig te maken. Observeer nu hoe je, omdat je er zo gefocust op bent deze persoon of dit ding te krijgen en vast te houden en te bezitten, met uitsluiting van andere dingen en personen, en vanwege je obsessie voor deze persoon of dit ding, minder gevoelig bent voor de rest van de wereld. Je bent harder geworden. En heb de moed te zien hoe bevooroordeeld en blind en blind je bent geworden in aanwezigheid van dit voorwerp van je gehechtheid.
Wanneer je dit ziet, zul je het verlangen hebben je van je gehechtheid te bevrijden. Het probleem is, hoe? het helpt niet ze af te zweren en te vermijden, want door de klank van de trommel uit te bannen maak je jezelf weer net zo hard en ongevoelig als wanneer je je alleen op de trommel concentreert. Wat je nodig hebt is niet er afstand van doen, maar inzicht, gewaarzijn. Als je gehechtheden je pijn en verdriet hebben bezorgd, dan helpt dat om inzicht te krijgen. Als je op zijn minst eenmaal in je leven de zoete smaak van vrijheid en het plezier in het leven hebt gehad die onthechting met zich meebrengt, dan helpt dat ook. Het helpt ook de klank van de andere instrumenten in het orkest bewust op te merken. Maar er is geen substituut voor het gewaarzijn dat je laat zien welk verlies je lijdt wanneer je de trommel overwaardeert en wanneer je doof bent voor de rest van het orkest.
Anthony de Mello
Want het leven is voor wie oren heeft om te horen een symfonie; maar zeer, zeer zeldzaam is de mens die de muziek hoort.
Waarom? Omdat we het zo druk hebben met luisteren naar het lawaai waar onze conditionering en onze programmering ons het hoofd mee volgestopt heeft. Dat en iets anders - onze gehechtheden.
Een gehechtheid is een belangrijke moordenaar. Om de symfonie werkelijk te horen moet je nauwkeurig afgestemd zijn op elk instrument in het orkest. Wanneer je alleen maar plezier hebt in het slagwerk, hoor je de symfonie niet meer, omdat het geluid van de trommels de andere instrumenten heeft uitgewist.
Je hebt misschien je voorkeuren voor de trommel, de viool of de piano; daar schuilt geen kwaad in, want een voorkeur vormt geen belemmering voor je om de andere instrumenten te horen en er van te genieten. Maar zodra je voorkeur een gehechtheid wordt, maakt die je ongevoelig voor de andere geluiden, je kent daar plotseling minder waarde aan toe. En ze verblindt je voor het betreffende instrument, want je geeft het een waarde die volstrekt niet in verhouding staat tot zijn verdienste.
Kijk nu eens naar iemand of iets waaraan bij jou gehechtheid bestaat: iemand die of iets dat jij macht hebt gegeven jou gelukkig of ongelukkig te maken. Observeer nu hoe je, omdat je er zo gefocust op bent deze persoon of dit ding te krijgen en vast te houden en te bezitten, met uitsluiting van andere dingen en personen, en vanwege je obsessie voor deze persoon of dit ding, minder gevoelig bent voor de rest van de wereld. Je bent harder geworden. En heb de moed te zien hoe bevooroordeeld en blind en blind je bent geworden in aanwezigheid van dit voorwerp van je gehechtheid.
Wanneer je dit ziet, zul je het verlangen hebben je van je gehechtheid te bevrijden. Het probleem is, hoe? het helpt niet ze af te zweren en te vermijden, want door de klank van de trommel uit te bannen maak je jezelf weer net zo hard en ongevoelig als wanneer je je alleen op de trommel concentreert. Wat je nodig hebt is niet er afstand van doen, maar inzicht, gewaarzijn. Als je gehechtheden je pijn en verdriet hebben bezorgd, dan helpt dat om inzicht te krijgen. Als je op zijn minst eenmaal in je leven de zoete smaak van vrijheid en het plezier in het leven hebt gehad die onthechting met zich meebrengt, dan helpt dat ook. Het helpt ook de klank van de andere instrumenten in het orkest bewust op te merken. Maar er is geen substituut voor het gewaarzijn dat je laat zien welk verlies je lijdt wanneer je de trommel overwaardeert en wanneer je doof bent voor de rest van het orkest.
Anthony de Mello
Reacties