normalisering
Kun jij uitleggen waarom iemand altijd aangepast gedrag vertoont?
Is het een uiting van angst? Emotioneel misbruik zit bijna altijd verstopt onder het mom van leren, familiebanden, gezag en gehoorzaamheid.
Wat leren kinderen eigenlijk? Maak jij je zorgen als je iets fout doet of anderen hebt teleurgesteld? Ben je bang op je kop te krijgen, of afgekeurd te worden? Dan ben je, ook wat al je geconditioneerde angsten betreft, een goed voorbeeld van onze soort. Realiseer je je wel hoe je altijd maar probeert in overeenstemming te leven met de verwachtingen van anderen?
Wie heeft jou ooit geleerd om je gevoelens te uiten en vrij en gelukkig te leven? En aan de andere kant, wie heeft jou geleerd dat de weg naar geluk geplaveid is met lof en goedkeuring van de maatschappij?
Denk aan de gelukkigste momenten van je leven. Wat deed je toen? Ongetwijfeld zul je je herinneren dat je in ieder geval toen gewoon zei wat je dacht, zonder erbij stil te staan wat anderen wel zouden denken. Je was vrij en vol zelfvertrouwen in al je doen en laten. Je was er niet in geïnteresseerd om het anderen naar de zin te maken.
We zijn zodanig opgevoed dat we allemaal ongelukkig zijn. Al vroeg kregen we 'denk na voordat je iets zegt!' te horen. Ze hebben ons geleerd om uit te blinken in het verwerven van goedkeuring en onszelf in bedwang te houden: 'Draai je tong twee keer rond, voordat je iets zegt; laat niet merken wat je voelt; zeg wat andere mensen willen horen; wat zullen de mensen wel niet denken?' Conclusie: iedereen zegt 'wat de mensen misschien wel zullen denken' . Hoe zou iemand zich dan nog spontaan kunnen uiten in het leven?
Anthony de Mello
Is het een uiting van angst? Emotioneel misbruik zit bijna altijd verstopt onder het mom van leren, familiebanden, gezag en gehoorzaamheid.
Wat leren kinderen eigenlijk? Maak jij je zorgen als je iets fout doet of anderen hebt teleurgesteld? Ben je bang op je kop te krijgen, of afgekeurd te worden? Dan ben je, ook wat al je geconditioneerde angsten betreft, een goed voorbeeld van onze soort. Realiseer je je wel hoe je altijd maar probeert in overeenstemming te leven met de verwachtingen van anderen?
Wie heeft jou ooit geleerd om je gevoelens te uiten en vrij en gelukkig te leven? En aan de andere kant, wie heeft jou geleerd dat de weg naar geluk geplaveid is met lof en goedkeuring van de maatschappij?
Denk aan de gelukkigste momenten van je leven. Wat deed je toen? Ongetwijfeld zul je je herinneren dat je in ieder geval toen gewoon zei wat je dacht, zonder erbij stil te staan wat anderen wel zouden denken. Je was vrij en vol zelfvertrouwen in al je doen en laten. Je was er niet in geïnteresseerd om het anderen naar de zin te maken.
We zijn zodanig opgevoed dat we allemaal ongelukkig zijn. Al vroeg kregen we 'denk na voordat je iets zegt!' te horen. Ze hebben ons geleerd om uit te blinken in het verwerven van goedkeuring en onszelf in bedwang te houden: 'Draai je tong twee keer rond, voordat je iets zegt; laat niet merken wat je voelt; zeg wat andere mensen willen horen; wat zullen de mensen wel niet denken?' Conclusie: iedereen zegt 'wat de mensen misschien wel zullen denken' . Hoe zou iemand zich dan nog spontaan kunnen uiten in het leven?
Anthony de Mello
Reacties