geloof

We waren in het hooggebergte, waar het heel droog was. Het had al vele maanden niet geregend en er was geen beekje te horen. De dennen begonnen bruin te worden en er waren er al een paar dood, maar ze vingen nog wind. De bergen strekten zich uit van dal tot dal, tot aan de horizon. Het meeste wild was weggetrokken naar koelere en meer geschikte weideplaatsen; alleen de eekhoorns en een paar Vlaamse gaaien waren gebleven. Er waren ook nog kleinere vogels, maar die hielden zich overdag stil.
Er stond een dode den, die na een lange reeks van zomers wit verbleekt was. Zelfs in de dood was hij mooi, sierlijk en krachtig, zonder een waas van sentiment. De grond was hard; de paden waren rotsachtig en stoffig.

Wat is er toch weinig voor nodig om de broze sensitiviteit van ons leven kapot te maken! De aanhoudende strijd en conflicten, en het vluchten voor moeilijkheden en angsten, stompen brein en hart snel af en het geslepen brein vindt algauw vervangingsmiddelen voor de sensitiviteit van het leven. Amusement, gezin, politiek, geloof en goden nemen de plaats in van klaarheid en Liefde. De klaarheid gaat verloren in kennis en geloof, de Liefde in zintuiglijke gewaarwordingen.
Brengt geloof tot klaarheid? Brengt die muur van geloof, die ons zo nauw omringt, ons tot inzicht? Waarom is geloof eigenlijk nodig? Leidt het niet tot vertroebeling van de toch al overladen geest? Om inzicht te krijgen in wat is, hebben we geen geloof nodig, maar een rechtstreeks onderkennen van de feiten, dat wil zeggen: de feiten rechtstreeks bewust zijn, zonder dat begeerte zich erin mengt. Begeerte leidt tot verwarring en geloof ligt in het verlengde van de begeerte. Begeerte volgt verborgen wegen en als we daar geen zicht op krijgen, zal geloof de conflicten, de verwarring en de onenigheid alleen maar aanwakkeren.


Krishnamurti