strijd in het hart 3
Hoelang kan het duren voordat de kruisiging in het hart een einde neemt? Mensen kruisigen elkander in hun oordeel. Want wie eens steelt, is voor altijd een dief. En ieder woord is een slag op de nagel. En ook denkt men: wat niet weet, wat niet deert. Maar het hart heeft er weet van. En dit weten wordt vergezeld van bijtende afgunst, van haat en jaloezie, een dodelijk vergif, met gedachten en 'harts'-tochten van een martelende kwaliteit, zo dat de vervolging buiten het hart de vergelijking ermede in de verste verte niet kan doorstaan.
Hier is sprake van de machten der lucht waarvoor Paulus waarschuwt. Het is wel niet de bedoeling dat de mens zich aan die ervaringen zou onttrekken, maar de strijd die hij te voeren heeft, kan wel zo heet worden dat hij het in zijn stand niet meer aan kan en een beroep gaat doen op hogere krachten en hij dus uit zijn nood geholpen worden wil, hoezeer dat dan ook in strijd is met zijn hoogmoedigheid en trots. Men weet nu eenmaal niet wat men doet, voordat het ons zelf geschiedt, wat men anderen aandoet. Men zal steeds vroeg of laat het leed te verwerken krijgen dat men anderen, hetzij wetend of onwetend, heeft berokkend. Het ligt hier geheel aan de reserve der geestkracht die men zich eigen heeft gemaakt om daaruit vereffenend werkzaam te zijn, d.i. de vraatzuchtige slang van de wet van oorzaak en gevolg tot stervens toe te verzadigen.
Het is waar dat iemand die de weg ter overwinning wil betreden, eigenlijk geen recht meer heeft op een klacht. Klachten ontkrachten. Er is een spreekwoord dat zegt: hij die zich maakt tot blatend schaap, wordt door de wolf opgegeten. Het betekent dat de klimmer maar moet zorgen, dat niemand hem leed kan veroorzaken, wie het dan ook is. En naarmate hij verder komt, is het verlossende inzicht dat nooit iemand anders hem leed bezorgde, hij alleen deed het zich zelf. Wat doet hij zich zelf aan door zich te bemoeien met zaken van de diabolos (= de doorelkanderwerper)? Als hij tenminste de koninklijke weg bewandelen wil.
Het is beslist niet gering wanneer ge tot deze wil en dit machtige geloof besloten bent. Er is geen blijder, geen gelukkiger, geen liefdevoller besluit dan die weg te kiezen, zelfs al geeft hij de vernietigende krachten die er legio zijn een vrijbrief hem de voet dwars te zetten zoveel zij kunnen. Ook betekent dit niet dat dit tot een hoogmoedige uitdaging leidt. Integendeel, men kan zich niet genoeg onzichtbaar maken.
Maar kleinmoedig vertrouwen en bleuheid zijn er in geen geval op hun plaats. Ook de gelatenheid en de lankmoedigheid zijn zonder een blijmoedige instelling niet voldoende. De heerschappij van de geest is van oneindig meer vermogen dan het geweld 'dat een stad inneemt'. Zich, in overeenstemming met de wet der traagheid, in een maalstroom van vernietiging mee te laten voeren en de beestenhorde op het oorlogsslagveld te beleven, is gemakkelijker dan overwinnaar te blijven temidden van de drommen die elkander in het hart kunnen ontmoeten (als op de heilige vlakte van Kurukshetra in de Gîthâ).
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=ZTJ6RTF3
Hier is sprake van de machten der lucht waarvoor Paulus waarschuwt. Het is wel niet de bedoeling dat de mens zich aan die ervaringen zou onttrekken, maar de strijd die hij te voeren heeft, kan wel zo heet worden dat hij het in zijn stand niet meer aan kan en een beroep gaat doen op hogere krachten en hij dus uit zijn nood geholpen worden wil, hoezeer dat dan ook in strijd is met zijn hoogmoedigheid en trots. Men weet nu eenmaal niet wat men doet, voordat het ons zelf geschiedt, wat men anderen aandoet. Men zal steeds vroeg of laat het leed te verwerken krijgen dat men anderen, hetzij wetend of onwetend, heeft berokkend. Het ligt hier geheel aan de reserve der geestkracht die men zich eigen heeft gemaakt om daaruit vereffenend werkzaam te zijn, d.i. de vraatzuchtige slang van de wet van oorzaak en gevolg tot stervens toe te verzadigen.
Het is waar dat iemand die de weg ter overwinning wil betreden, eigenlijk geen recht meer heeft op een klacht. Klachten ontkrachten. Er is een spreekwoord dat zegt: hij die zich maakt tot blatend schaap, wordt door de wolf opgegeten. Het betekent dat de klimmer maar moet zorgen, dat niemand hem leed kan veroorzaken, wie het dan ook is. En naarmate hij verder komt, is het verlossende inzicht dat nooit iemand anders hem leed bezorgde, hij alleen deed het zich zelf. Wat doet hij zich zelf aan door zich te bemoeien met zaken van de diabolos (= de doorelkanderwerper)? Als hij tenminste de koninklijke weg bewandelen wil.
Het is beslist niet gering wanneer ge tot deze wil en dit machtige geloof besloten bent. Er is geen blijder, geen gelukkiger, geen liefdevoller besluit dan die weg te kiezen, zelfs al geeft hij de vernietigende krachten die er legio zijn een vrijbrief hem de voet dwars te zetten zoveel zij kunnen. Ook betekent dit niet dat dit tot een hoogmoedige uitdaging leidt. Integendeel, men kan zich niet genoeg onzichtbaar maken.
Maar kleinmoedig vertrouwen en bleuheid zijn er in geen geval op hun plaats. Ook de gelatenheid en de lankmoedigheid zijn zonder een blijmoedige instelling niet voldoende. De heerschappij van de geest is van oneindig meer vermogen dan het geweld 'dat een stad inneemt'. Zich, in overeenstemming met de wet der traagheid, in een maalstroom van vernietiging mee te laten voeren en de beestenhorde op het oorlogsslagveld te beleven, is gemakkelijker dan overwinnaar te blijven temidden van de drommen die elkander in het hart kunnen ontmoeten (als op de heilige vlakte van Kurukshetra in de Gîthâ).
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=ZTJ6RTF3
Reacties