kennis en inzicht

Regens hadden het stof en de hitte van vele maanden weggespoeld, de bladeren aan de bomen glansden stofvrij en jonge blaadjes begonnen voor de dag te komen. Heel de nacht was de lucht vervuld van het sonore gekwaak van de kikkers; even rustten ze en dan begonnen ze weer. de rivier stroomde snel door haar bedding en de lucht was mild. De regenperiode was nog allerminst voorbij.
Donkere wolken stapelden zich op aan de hemel en verborgen de zon. Zowel de aarde als het geboomte, ja heel de natuur leek in afwachting van een nieuw reinigingsbad. Het bruin van de weg was nu donker en kinderen speelden in de plasen; ze bakten modderkoekjes of bouwden forten en huizen met muren eromheen. Na maanden van hitte hing er een sfeer van vreugde; de aarde werd geleidelijk weer met een waas van groen gras bedekt. Alles vernieuwde zich.

Kennis werkt conditionerend. Kennis biedt geen vrijheid. Je weet dan misschien hoe je een vliegtuig moet bouwen om in een paar uur naar het andere eind van de wereld te vliegen, maar dat betekent geen vrijheid. Kennis is nooit de scheppende impuls, want kennis is iets dat continu is, en dat wat continuiteit heeft kan nooit uitmonden in dat wat onvoorwaardelijk, onweegbaar en ongekend is. Kennis staat het opene, het ongekende in de weg.
Het ongekende kan nooit in termen van het gekende worden ingekleed; het gekende verwijst altijd naar het verleden; het verleden werpt steeds zijn schaduw over het heden, over het ongekende. Zonder innerlijke vrijheid, zonder openheid van geest, is inzicht onbestaanbaar. Inzicht is geen begeleidend verschijnsel van kennis. Inzicht komt tot stand in de onderbreking tussen woorden, tussen gedachten; die pauze is een niet door kennis verbroken stilte, ze is het opene, het onweegbare, het onvoorwaardelijke.


Krishnamurti