een val

Instorten. Omlaag storten. Neergeslagen.
Schichtige blikken. Wegkruipen.
Elke beweging, elk woord, gooit me omver.
Angst om te leven. Angst om te sterven.
Verlamd, opgesloten. Afgesloten voor de buitenwereld.
Gevangen in de duisternis. Machteloosheid.
gevangen in een draaikolk. Een draaikolk van negatieve gedachten.

Dan........ Hysterie.
Een kopje slaat te pletter tegen de muur.
Een oerschreeuw breekt naar buiten.
Krachteloos zak ik in elkaar, over geleverd aan terneerdrukkende gevoelens.
Mezelf niets voelend.
Nog minder dan een pluisje meegevoerd door de wind.

Ik ben van mijn eigen voetstuk gestoten.
Ik wist het allemaal. Niets kon meer fout gaan.
Iets zat er scheef. Maar ik liet dit niet tot me doordringen.
Niemand sprak me meer aan. Voortdurend gespannen sfeer.
Hun probleem, niet het mijne.
Ik was losgekomen van de aarde.
Stroomde mee met mijn vreugdestroom, maar zag de andere stromingen niet meer.
Ik was alles. Onaanraakbaar.
Niets kon me meer kapot maken.

Nu ben ik niets.
Mensen torenen boven me uit als reuzen.
Ik weet niets. Ik ben niets. Ik kan niets.
Ik stroomde langs alles en iedereen heen.
Niemand vermengde zich meer met mijn stroming.
De pijn. De onvrede. Het lijden van de ander.
Het raakte me niet meer. Het gleed langs me af.

Nu ben ik niets meer.
Nu ben ik een slaaf.
Een slaaf van mijn angst.
Een slaaf van mijn verdriet. Mijn onzekerheid.
Mijn minderwaardigheid.
Een slaaf van alles en iedereen.
Ik ben gevangen.

Een vogel gevangen in de lucht,
door twee fixerende ogen.
Dan neergehaald door een gerichte kogel.
Ik............ Neergehaald door een gerichte opmerking,
die me recht in het hart raakte.
Ik moet weer sterven om te verrijzen.

Kagib

Reacties

Populaire posts van deze blog

de golf en de oceaan

NIETS ZIJN

KARMA NEMESIS