dorstig zijn 1
Jezus zeide: Ik ging staan in het midden der wereld en ik verscheen hen in het vlees. Ik vond hen allen dronken, ik vond geen onder hen dorstig. En mijn ziel was bekommerd om de zonden der mensen omdat zij blind zijn in hun hart en niet zien, dat zij ledig in de wereld gekomen zijn en zien, dat zij trachten ledig uit de wereld te gaan. Maar nu zijn zij dronken; wanneer zij hun wijn afgescheiden hebben, dan zullen zij zich bekeren.
De mensen in de wereld zien hem niet. De wereldmensen drinken zich vol aan de wijn der wereld. Zij vervullen zich met allerlei zaken die de innerlijke ontplooiing, het innerlijke horen en zien, belemmeren. Toch zullen weer de benevelende wijn die ons bevangt en verduistert moeten afscheiden en weer nuchter worden als pasgeboren kinderen. Nuchterheid is leegheid. Als iemand die nog niets gegeten heeft. Wat zullen we eten, wat tot ons nemen? Welk voedsel zullen we innerlijk nuttigen en daarbij ons onderscheidingsvermogen gebruiken waartoe een ieder voor zich zelve is verplicht. Het gaat toch niet aan een onverteerbare ragout te bereiden en die maar te slikken.
We zullen alleen die spijzen tot ons willen nemen die de binnenste mens bevorderen in zijn groei, waardoor de zin van het hier-zijn ons vanzelf duidelijk wordt. Het kan niet de bedoeling zijn dat we deze wereld verlaten zoals we erin gekomen zijn. Straks leggen we ons vleeslijk omhulsel af en het schijnt voor velen een open vraag te zijn wat er dan verder gebeurt. Indien men de innerlijke mens, de geestelijke mens, leert waarnemen, zijn groei en lichtsubstantie, zijn 'bloed' en werkelijkheid, dan zal meteen, onmiddelijk de open vraag van dood en leven beantwoord worden. Indien we echter in duisternis blijven, niet kennen de innerlijke stilte waarin het milde licht gaat schijnen, hoe zullen we ons dan in die duisternis terug vinden na de dood? Menig mens is bang voor innerlijk licht. Hij vreest gezien en doorzien te worden, niet door zijn buren of zijn vrienden - die zitten met dezelfde problemen - maar door dat wonderlijke innerlijke oog dat gaat ontwaken.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=DLOGC33L
De mensen in de wereld zien hem niet. De wereldmensen drinken zich vol aan de wijn der wereld. Zij vervullen zich met allerlei zaken die de innerlijke ontplooiing, het innerlijke horen en zien, belemmeren. Toch zullen weer de benevelende wijn die ons bevangt en verduistert moeten afscheiden en weer nuchter worden als pasgeboren kinderen. Nuchterheid is leegheid. Als iemand die nog niets gegeten heeft. Wat zullen we eten, wat tot ons nemen? Welk voedsel zullen we innerlijk nuttigen en daarbij ons onderscheidingsvermogen gebruiken waartoe een ieder voor zich zelve is verplicht. Het gaat toch niet aan een onverteerbare ragout te bereiden en die maar te slikken.
We zullen alleen die spijzen tot ons willen nemen die de binnenste mens bevorderen in zijn groei, waardoor de zin van het hier-zijn ons vanzelf duidelijk wordt. Het kan niet de bedoeling zijn dat we deze wereld verlaten zoals we erin gekomen zijn. Straks leggen we ons vleeslijk omhulsel af en het schijnt voor velen een open vraag te zijn wat er dan verder gebeurt. Indien men de innerlijke mens, de geestelijke mens, leert waarnemen, zijn groei en lichtsubstantie, zijn 'bloed' en werkelijkheid, dan zal meteen, onmiddelijk de open vraag van dood en leven beantwoord worden. Indien we echter in duisternis blijven, niet kennen de innerlijke stilte waarin het milde licht gaat schijnen, hoe zullen we ons dan in die duisternis terug vinden na de dood? Menig mens is bang voor innerlijk licht. Hij vreest gezien en doorzien te worden, niet door zijn buren of zijn vrienden - die zitten met dezelfde problemen - maar door dat wonderlijke innerlijke oog dat gaat ontwaken.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=DLOGC33L
Reacties