het Niets

De kern van het Niets zijn is, dit waarlijk beleven in jezelf, dat er dan ook geen verwarring meer is mbt tot het spel om je heen. Dat voegt zich daarnaar.
Juist als je tot dit Niets gekomen bent zal die verwarring er niet meer zijn mbt de maatschappij. Je doet wat binnen je mogelijkheden ligt, en als t niet werkt laat je weer los. Ik pas ook niet meer overal, maar kan me wel in heeeel veel voegen. Juist als je in het Niets bent, jezelf als Niets ervaart is er een grote innerlijke Kracht waar je vanuit leeft. Je doet gewoon wat t moment vraagt.
Als je tot Niets geworden bent is de afhankelijkheid verdwenen. Je kunt niet meer klein gemaakt worden, maar ook niet meer groot. Je bent gewoon die je Bent. Je kunt ontvangen zonder je verheven te voelen als mensen blij zijn in wat je doet of bent. Daar zit dan geen dualiteit meer in.
Want als je tot Niets geworden bent kan de ander je geen pijn meer doen. Als je tot Niets geworden bent, wat betekent dat t ego verdwenen is dan doe je in t moment wat nodig is, wat past, wat dat moment vraagt. Of dit bedreigend is of als oordeel beschouwd wordt is dan niet meer belangrijk. Maar jij doet dan niet meer, het Niets door jou heen doet. Het deelt zich, stroomt uit door jou heen.

Jij moet verdwijnen, jouw ego. Niet jouw persoonlijkheid, maar de persoonlijkheid kan dan een uitdrukking worden van je Essentie van het Niets, van de Bron, van de Liefde. Als jij verdwijnt, dan stroom je weer mee met het Al met Alles.
Je kunt uiteindelijk ook vol zitten, het ego kan ook vol zitten met de wereld willen redden, alle problematieken in de wereld op te lossen, ellende te laten verdwijnen, mensen helpen noem maar op. Maar dat ben jij maar het Niets staat zo aan de kant. Het Niets wat uiteindelijk precies Weet wat nodig is, wat t moment vraagt.


Kagib

En de uitgesproken woorden