over het kwaad

Toch wel n interessant thema het kwaad, wat is het kwaad, wat is de betekenis van het kwaad?
Komt niet juist het waarlijk Goede vrij door het kwaad, komt niet juist daardoor inzicht vrij en begrip in confrontatie met t kwaad?
Uiteindelijk is t illusie zal het weer verdwijnen als t zijn functie vervuld heeft. De Waarheid blijft over, het Licht blijft over de Liefde blijft over.
Heb r nog s verder naar gekeken van waaruit mensen handelen, want er zijn hierin natuurlijk nog allerlei stadia.
In eerste instantie is er niet zo'n gespletenheid in uitdrukking van wat wij kwaad noemen, het is een soort natuurlijke reactie, een soort dierlijke reactie zonder veel bewustzijn. Dat is als een ziel nog heel jong is, die leeft zich uit, en komt zo tot bepaalde ontdekkingen eventueel tot bezinning. Er zijn allerlei emoties die zich gewoon uit willen leven, nog beleefd willen worden. Daarin zal dan ook nog niet zo snel een Geweten spreken, dat moet dan eigenlijk nog geïnternaliseerd worden.

Voor zielen in andere stadia ligt dan de uitdaging het begrip hiervoor vrij te maken, want het Bewustzijn, de Liefde omvat ook dit met begrip. Dat t is zoals t is en deze mensen eigenlijk nog niet beter weten. Bepaalde manier is t nog heel puur niet gespleten wat niet betekent dat t niet grote gevolgen kan hebben. Het zijn veel meer primaire instinctieve reacties op t leven. Je zou kunnen zeggen, deze mensen zijn nog minimaal voor rede vatbaar, dus nog minimaal aanspreekbaar op dat Geweten.
Wil niet zeggen dat je dan zomaar alles hierin moet goedkeuren. Je kunt dan ook heel primair duidelijk maken dat t je pijn gedaan heeft, dat t niet fijn was wat dan ook, in wat er gebeurd is. Maar beschuldigingen, dat zal niet echt werken.
Nouja beschuldigen zal nooit werken.

Ook niet bij mensen die weer in een ander stadium zitten, die wel voor rede vatbaar zijn. Mensen die hun daden ontplooien vanuit ontstane trauma's. Deze mensen komen echt niet zomaar tot hun daden, daar gaat veel aan vooraf. Wonden die geslagen zijn, pijn die ontstaan is. Onbewust werkt dit allemaal door, en werkt dan ook vaker naar buiten uit tot soms zeer extreme daden.
Hierin ligt weer de uitdaging om tot begrip te komen, om zo cirkels te doorbreken. Begrip voor die ondergronden achtergronden, de wonden van waaruit daden ontstaan.
Dit wil niet zeggen dat je dan de daden goed moet keuren. De daden mag je afkeuren, mag je heel duidelijk in zijn, krachtig en eerlijk. Maar daarin hoef je de persoon niet helemaal af te keuren, te veroordelen. Die hoef je niet te beschuldigen.
Daarin is de Liefde die van binnenuit vrij kan komen de allergrootste Kracht die bestaat. Dat zal de ander voelen, er komt misschien berouw of niet. Daar gaat t ook niet om, er ligt in ieder geval een kans een mogelijkheid.

Er is natuurlijk ook een groep mensen die zozeer verduisterd zijn door het 'kwaad' Mensen die niet onbewust zijn maar die ook op dat moment niet meer gevoelig zijn voor berouw voor het Geweten. Voor die mensen is een heel krachtige aanpak nodig, een heel duidelijke aanpak. Een aanduiding dat daden gevolgen hebben.
Maar ook voor hen ligt de uitdaging dat voor hen ook de Liefde blijft, al zal dit echt niet makkelijk zijn, als er geen greintje zachtheid en gevoeligheid zichtbaar wordt. Maar eens zullen ze tot bezinning komen, al is t niet dit leven dan n volgend.

De Sleutel blijft in de Liefde liggen. Dat die vanuit begrip voor wat is vrijkomt. Daar ligt de uitdaging, daar ligt de mogelijkheid tot doorbreken van cirkels. In die Liefde Weet je precies wat nodig is, wat een mens vraagt in dat wat plaatsvindt, wat die daad ook is. Er is een afstemming op de ander, de ziel van de ander en het enig juiste zal gebeuren.
Het hele spel van het leven draait erom dat we door interactie met t leven, met de dualiteit binnen dat leven de Liefde in ons vrijmaken die niet van deze dualiteit is die alles en iedereen omvat met Liefde en begrip. De 'duivel' het 'kwaad' geeft hierin juist de mogelijkheden en kansen.
Het absolute kwaad bestaat dat?
Hmmmm absoluut misschien niet, ooit zal iemand wel weer tot bezinning komen, maar zeker zijn er mensen die dit leven niet meer te bereiken zijn. Hoeveel Liefde, echte liefde er ook is.
Maar de Liefde heeft iedereen lief dus die Liefde mag zich binnenin vrijmaken, dat mag je ervaarbaar maken bij de ander. Dat zal juist heel erg confronteren, als je dit uitstraalt. En dan kun je iemand nog confronteren met de daad.

In t dagelijks leven wat daarin gebeurd in de interactie met elkaar is er tuurlijk nog n ander aspect. Projectie. Vaak veroordelen we in de ander wat in onszelf is. Wat we in de ander zien, onze emoties wakker maakt, dingen die getriggerd worden zijn vaak aspecten die we niet in onszelf willen zien. De splinter en de balk. Dus de ander daagt ons hierbij uit om die balk in onze eigen ogen te zien.
Er moet natuurlijk niets. Maar het mag een uitdaging zijn om tot dit beleven te komen. Dat je waarlijk toe kunt laten wat in je is, wat daar ook voor 'kwaad' huist, duisternis is, minder mooie gevoelens zijn. Niet dat je jezelf hiervoor de grond in boort, een schuldcomplex aanpraat. Het is wat t is en als je t toelaat en van daaruit het Licht erop laat schijnen, dat er begrip over mag komen dan mag het verdwijnen.
En andersom ook, dat de ander je uitdaagt in wat de ander in je opwekt, in wie op je pad komt, in de ervaringen die je krijgt dat je begrip hiervoor krijgt, de betekenis hiervan. Dat de ander uiteindelijk ook maar een rol speelt. Die rol die jij nodig hebt, de spiegel die jij nodig hebt om tot inzicht en begrip te komen. Niets gebeurd voor niets, de ander is precies op de juiste plek, hoe pijnlijk de ervaring ook kan zijn in wat op je afgekomen is, wat je aangetrokken hebt. De uitdaging blijft liggen in tot begrip komen en zo tot heling tot genezing.


Kagib