4-12-61 zo binnen zo buiten

Je kunt niet naar het uiterlijke kijken en luisteren zonder verder te dwalen naar het innerlijk. In wezen is het uiterlijke het innerlijke en het innerlijke het uiterlijke; ze zijn moeilijk, bijna onmogelijk van elkaar te scheiden. Je kijkt naar de prachtige boom en je vraagt je af wie wie waarneemt; na een poosje is er helemaal geen waarnemer meer. Alles is zo intens vol leven; er is alleen maar leven en de waarnemer is zo dood als het blad dat daar ligt. Er is geen scheidingslijn meer tussen de boom, de vogels, de man die in de schaduw zit en de aarde vol overvloed.
Er is deugd zonder denken en dus is er orde.

Orde is niet duurzaam. Ze is er slechts van ogenblik tot ogenblik en terwijl de zon ondergaat nadert als vanzelf het oneindige, als een welkom zonder grenzen. De vogels zijn stil geworden, want het wordt donker en alles komt langzaam tot rust, gereed voor de nacht.
Het brein, dat prachtige, gevoelige instrument vol leven leven, is volslagen roerloos. Het kijkt en luistert alleen maar, zonder een ogenblik te reageren, zonder te registreren, zonder te ervaren - er is alleen maar kijken en luisteren. Samen met dat immense is er Liefde en vernietiging; die vernietiging is onbenaderbare kracht.

Krishnamurti