ceremonieel en ervaring

Op een groot omheind stuk land stond tussen dicht geboomte een kerk. Er gingen mensen binnen, blank en bruin. Vanbinnen was het er lichter dan in de kerken van Europa, maar de indeling was dezelfde. De plechtigheid was aan de gang en er hing een sfeer van schoonheid. Na afloop was er maar heel weinig onderling contact tussen de gekleurde mensen en de blanken; ieder ging zijn eigen weg.
Op een ander continent stond een tempel, waar een gezang in het Sanskriet gezongen werd. De puja, een hindoeceremonie, werd er uitgevoerd. De bijeenkomst volgde een ander cultureel patroon. De toonaard van Sanskriet woorden is doordringend en krachtig, met een eigenaardige nadruk en diepte.

Je kunt bekeerd worden van het ene geloof tot het andere, van het ene dogma tot het andere, maar je kunt niet bekeerd worden tot inzicht in de werkelijkheid. Geloof is geen werkelijkheid. Je kunt van mening of van opinie veranderen, maar Waarheid, of God, is geen overtuiging: het is een ervaring die niet berust op een geloof, een dogma, of een eerdere ervaring. Als je een ervaring hebt die uit geloof voortkomt, is je ervaring de geconditioneerde reflex van dat geloof. Als je onverwacht, spontaan, een ervaring hebt en je latere ervaringen op die oorspronkelijke baseert, dan is je ervaring alleen maar een voortduren van de herinnering die reageert op het contact met het heden. Herinnering is altijd iets doods en komt alleen tot leven in het contact met het levende heden.

Krishnamurti

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE