kalverliefde

De koe zou weldra kalven en de twee of drie mensen die haar geregeld molken en voor haar voer en de reiniging van haar stal zorgden, stonden om haar heen. Ze hield een oogje op hen en zodra er een zich om de een of andere reden even verwijderde, gaf ze een zacht geluidje om hem terug te roepen. In dit kritieke ogenblik wilde ze al haar vrienden om zich heen hebben; ze waren er ook en dat vond ze prettig, maar de weeën waren zwaar.
Toen werd het kalfje geboren - het was een mooi diertje, een vaars. Het moederdier kwam overeind, liep telkens weer om haar jonggeborene heen en gaf haar af en toe een zacht duwtje met de neus; ze was er zo blij mee dat ze ons meermalen opzij duwde.

Ze hield dit lang vol tot ze eindelijk moe werd. We reikten haar het jong aan om het te zogen, maar daarvoor was de moeder nog te opgewonden. Tenslotte kalmeerde ze en op dat moment wilde ze ons niet meer laten gaan.
een van de vrouwen zat op de grond en nu ging de jonge moeder liggen en legde de kop in haar schoot. Opeens had ze alle belangstelling voor haar kalf verloren en betekenden haar vrienden meer voor haar. Het was tot dan toe behoorlijk kou geweest, maar eindelijk kwam nu achter de heuvels de zon op en werd het wat warmer.

Krishnamurti