avondsfeer

Boven de rivier begon de volle maan net op te komen en een lichte nevel kleurde haar rood. Uit de vele dorpjes steeg rook op, want het was koud. Het wateroppervlak was rimpelloos, maar in de diepte stond een sterke onderstroom. De zwaluwen vlogen laag over en een paar maal raakte het puntje van een vleugel het water en werd het stille oppervlak heel lichtjes in beweging gebracht.
Verderop de rivier langs, boven een minaret in de verre, drukke stad, was de Avondster net zichtbaar. De papegaaien keerden terug om in de buurt te zijn van een plaats waar mensen woonden; ze vlogen geen ogenblik in een rechte lijn. Telkens lieten ze zich met een kreet vallen, pikten een korreltje op en vlogen naar opzij, maar toch trokken ze aldoor verder naar een bladerrijke boom, waarin ze zich bij honderden verzamelden; dan vlogen ze plotseling weer door naar een andere boom die nog meer beschutting bood, en toen de duisternis inviel waren ze stil.
De maan stond nu een flink eind boven de bomen en tekende een zilverkleurig pad af op het stille wateroppervlak.

Krishnamurti