hoofd en hart
Vaak zitten we zo vol met dat wat we denken te weten, dat het Weten niet meer kan spreken. Van daaruit geven heel veel mensen hun leven vorm, bouwen ze hun leven op, wat ook weer in de maatschappij bekrachtigt wordt. Het intellect neemt een hoge plaats in binnen die structuren, wordt hoog gewaardeerd, ons nuchtere verstand.
En ja, als alles lekker loopt, baan, aanzien, relatie die hier niet aan tornt, zal hier niet snel een bres in komen. Maar als dit allemaal wat begint te haperen, je verliest je baan, alle aanzien hierop gebaseerd verdwenen, of je partner wordt wel wat meer open voor dat Weten in het hart, dan kan de positie van het hoofd wat gaan wankelen.
Of door een stuk loutering, kan het hoofd het allemaal niet meer bij elkaar krijgen. Misschien komt er dan ontvankelijkheid voor dat hart, het Weten in het hart. En uiteindelijk is de verbinding hiermee veel vervullender omdat er dan helemaal geen afhankelijkheid meer is van iets buiten. Het is vervuld binnenin, en dat geeft vervulling aan alles buiten. Zoveel dimensies die dan open kunnen gaan, schakeringen van gevoel en beleven. Zo subtiel, zoveel vreugde en waarlijk genieten in dit Zijn. Waarlijk verbondenheid ervaren met de ander, als dat hoofd meer en meer wil buigen voor het hart. Een geworteld vertrouwen. Werkelijk voelen van elkaar als het hart open hiervoor is. Zo kostbaar en wezenlijk het contact van hart tot hart. Werkelijk meeleven met elkaar, omdat je werkelijk het leven van de ander voelt, beleeft, je niet opgesloten zit in het hoofd.
Kagib
De uitgesproken woorden:
http://we.tl/qzoxXiICMv
Reacties