ont-dekkingstocht

Je hoort wel s mensen die zeggen, je moet me maar nemen zoals ik ben.
Als t daarbij blijft verandert er natuurlijk niks. Dan blijf je blind en doof voor wat het leven je wil zeggen.
Maar als je jezelf als werkmateriaal ziet, dan wordt t al heel anders.
Dan kan t leven een avontuur worden, een ont-dekkingstocht.
Gewoon onder ogen zien wat is, wat in je is, wat daar leeft. Wat wakker wordt door het leven om je heen.
Wat dit ook is. Niet alleen de mooie verheven gevoelens, maar zonder schuldgevoel of oordeel ook de minder mooie gevoelens. Je woede, je verwijt, je verzet, je angst, je twijfel, je vooroordelen, je verdriet. Alles wat maar in jezelf zit, wat het spel door je heen speelt.
Dit is het materiaal, jouw materiaal om mee te werken.
Om naar te kijken.
Om te proeven, te doorvoelen. Wat het wil zeggen, wat het je wil zeggen.
Hier je Bewustzijn op laten schijnen.

Niets is slecht, niemand is slecht. Alles en iedereen is materiaal tot zien, tot inzien, tot begrip.
Hoe jij op iemand reageert, hoe iemand op jou reageert. Wat wordt wederzijds wakker?
Zo binnen zo buiten.
Niets is toevallig, alles een teken, een aanreiking heeft betekenis.
Dus druk niks naar onder. Het zal weer vechten om boven te komen. Zie mij, zie mij, dat is wat het vraagt.
Als je het naar onderen drukt raak je gespleten, verkrampt, ben je niet meer heel. Dan is er een deel wat een heel eigen leven gaat leiden, en alleen maar voor verwarring zal zorgen.
Zie wat is.
Wat dit ook is.
En alles wat is, is helemaal goed.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/mZTgToRvXv