de Werkelijkheid

Er is de Werkelijkheid. Ook de subjectieve werkelijkheid van waaruit mensen leven, en het beleven en bekijken.
Uiteindelijk is dat ook werkelijkheid, hoe subjectief die bij de ander ook is. Maar we kunnen die werkelijkheid heel objectief zien voor wat het is, zonder invulling.
Als de Werkelijkheid door ons heen kan kijken, Ziet wat is.
Die Werkelijkheid beziet alles zonder emotie, zonder kleuring, zonder invulling, zonder beladen of geladenheid, en zal van daaruit ook handelen. De enig juiste handeling die in dat moment past. Dat kan ook zijn, niet reageren, niets zeggen. Dat bepaal jij dan niet, maar de Werkelijkheid, die Weet precies wat nodig is.
Dus de uitdaging ligt er dan in, in wat op je pad komt, in de interactie met het leven, met mensen, dat die Werkelijkheid door jou heen zich kan uitdrukken, kan reageren. Dat niet jij reageert vanuit een bepaalde achtergrond, beleven, het verleden, maar eigenlijk iets wat niet van de tijd is. Het gaat erom zicht te krijgen op waar jij wel reageert, waar beladenheid is, emotie, en wat hiervan de betekenis is zodat t mag/kan verdwijnen.

Is niet een belangrijke natuurwet, zo binnen zo buiten, dat de wereld een spiegel biedt van onszelf?
Wil de wereld om ons heen ons niet iets tonen? Zodat steeds zichtbaar mag worden waar wij nog aanwezig zijn, waar nog emotie en beladenheid is. Zodat je er vrij van mag komen, het mag oplossen in begrip, in inzicht, en jij eigenlijk daardoor verdwijnt?
Ligt juist niet in de disharmonie de kans om tot harmonie te komen, als je de tekens, de betekenis van die disharmonie oppakt?
Na vrijmaking door de Werkelijkheid kun je dus geheel objectief de subjectiviteit van de ander zien, zonder invulling, zonder kleuring vanuit jou. Dat t bv anders moet, gewoon zien wat is. Als je dit kunt zien, Ziet, wat een waarlijk helderZien is, dan zal ook de enig juiste reactie plaatsvinden.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/5g1d2kFzWk