over Integratie

Verliezen om te winnen.
Het lijkt een tegenstelling maar is meer een paradox.
Hoemeer we verliezen, achter ons laten wat in het verleden was, hoemeer dat wat niet van de tijd is ons mag/kan vervullen, dragen, inspireren, leiden van binnenuit.
Steeds weer jezelf doorzien. Doorzien de illusies, de aannames van waaruit je leeft, van waaruit je, je leven vormgeeft. Heel vaak bepaald en misvormd door andere. Door opvoeding, onze ouders, de maatschappij die t voortzet, de cultuur waar we in leven. Een heel pakket van waarden en normen, van dit is het en niet anders.
Dit verleden zet je gevangen, bepaald je. Er is geen vrije dans, je zit vast aan ketens. Eventueel ketens van oordeel, verzet, tegenreactie, of ontkenning.
Het Leven is dan nog niet in je wakker geworden.
Je wordt geleefd door het verleden. Alles wat zich hierin opgebouwd heeft, en wat vaak zo'n kleine wereld is. Zo'n gefixeerde, vastgelegde wereld van leven en beleven.

Het is een proces.
Authentiek jezelf zijn, met alles erop en eraan.
Geen schijn, geen houdingen en maniertjes. Puur durven zijn wat is, wat je bent, met alles erop en eraan. Bij jezelf zijn, echt zijn, geen maskers en muren, kwetsbaar durven zijn.
Zo jouw waarheid leven, binnen jouw bewustzijn, wat nu voor jou waarheid is. Daar helemaal voor gaan.
Maar open blijven. Dat die waarheid misschien kan veranderen, zich mag/kan verruimen, verdiepen, meer facetten mag/kan krijgen.
Durven weer los te laten als het leven dit vraagt, als alles toch weer anders is.
Dat is geïntegreerd zijn.
Zo kan meer en meer werkelijk door jou heen tot leven komen. De Essentiële waarden, de tijdloze waarden, het tijdloze beleven, het doorleefde Weten en Zijn. Dit proces houdt nooit op, zolang je ontvankelijk blijft, open blijft, voor de verandering. Voor die innerlijke ontvouwing, uitbouwing, verruiming. Steeds wil zich weer iets nieuws laten zien, als jij er klaar voor bent.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/lKRvt39la8