sterven

Sterven, overgaan.
Daar gaat t toch om, dat allerlaatste moment. Wat is dan in ons verwezenlijkt, werkelijk tot inzicht en begrip geworden, tot innerlijke realiteit? Niet alle gedachtespinsels maar echt wat we dan zijn, onze pure innerlijke waarheid van dat moment.
Die afstemming nemen we mee naar de andere kant. Eerst is er nog n voorfase van verwerking, en uiteindelijk ook wel confrontatie met alles wat we hier gedaan hebben.
En wat is dan werkelijk belangrijk, van wat we hier gedaan hebben?
Wat blijft er over?
Is niet vooral belangrijk dat we oprecht waren in ons pad. Ook in onze pijn en verwarring. De durf om te zien te proeven wat is, durven kwetsbaar te zijn, en te veranderen waar nodig.
Open zijn voor de inwerking van dat Andere. Durven loslaten, overgeven.

Wat als, je ineens uit dit leven wordt weggerukt, door n ongeluk?
Wat heb je dan in jezelf verwezenlijkt. Wat is jouw innerlijke levende werkelijkheid in dit nu?
Ben je klaar om te gaan, om over te gaan?
Ben je klaar voor de dood?
Is t niet belangrijk om er elk moment voor klaar te zijn. Te weten dat je alles gedaan hebt om puur te zijn, eerlijk te zijn. Durven te zien/voelen wat is. Durven verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf. Durven te luisteren naar t Geweten, het Eeuwige Weten.
Dat je echt alles in t reine hebt met wat gebeurde in t verleden. Of alles binnen je mogelijkheden gedaan hebt om dit in het reine te brengen.
Dat er niets meer leeft aan onuitgesproken woorden, verwijten, oordeel, verzet naar wie dan ook.
Dat je echt vrij staat, in dit nu. vrij bent van het verleden en elk moment kunt gaan, als je tijd gekomen is.

Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/1LFFn4hzA7