onthechting

Onthecht zijn.
Het mooie is dat als je zo het leven kunt ondergaan, dat het dan juist een grote dynamiek krijgt. Ja, juist dan kun je genieten van de totale symfonie van het leven. De vibratie, de uitstraling, de uitdrukking die het werkelijk heeft en krijgt, niet wat jij ervan maakt.
Jij geeft niet meer jouw kleur aan t leven, maar het Leven mag/kan je dan die kleur laten zien die het werkelijk heeft. Alle facetten daarvan, alle instrumenten.
Alles roept iets op.
Maar niet jouw ikje reageert dan maar die diepere Essentie in jou. Daar vindt de oproepende Kracht plaats. Die resoneert dan heel zuiver en afgestemd op het totale leven om je heen. Geen enkele wanklank, geen valse noten van jou. Je klinkt mee, vibreert mee met alles.
Een mens kan dan heel diepe lagen in jou wakker maken, diepe klanken, diepe vibraties en een andere mens roept meer oppervlakkige lagen op. Jou maakt t niet uit, al is t altijd heerlijk om vanuit de Essentie samen met iemand te vibreren, uit te wisselen. Want in de Essentie ben je een.

Gehechtheid fixeert, zet vast, waardoor je jouw wereld creeert. Dan zie je alleen nog dat, raak je hierin geïsoleerd. Je hoort alleen maar die trom, je hoort alleen maar dat ene specifieke verlangen, een bepaalde emotie die overheerst. Het Leven kan niet meer raken, niet meer door je heen stromen. Je kunt niet meer resoneren met het concert van het totale Leven.
Geen vrije dans, geen Liefdesdans, maar bepaling, vastzetten, angst van waaruit weer aanval en verdediging ontstaat. Niet gewoon Zijn.
De Liefde is niet gehecht, hecht zich niet. De Liefde heeft lief, en het is aan ons om deze Liefde weer vrij te maken, te bevrijden.


Kagib

De uitgesproken woorden:

http://we.tl/VfZXeoU5gO