GELIJKMOEDIGHEID EN DE DOOD



Is t dat, het totaal ten volle uitleven van alles wat is, dat zo de angst voor de dood verdwijnt?


Ik geloof zeker dat t belangrijk is om te zien, te voelen en waar nodig te doorleven dat wat is, wat in je leeft.
Maar kan me ook voorstellen dat t ego steeds weer iets nieuws verzint om te voelen en te proeven en te beleven.

Daarnaast lijkt t me dan ook heel belangrijk om ontvankelijk te worden voor wat ik dan noem dat Andere, voor je Essentie. Ten diepste door je heen te laten gaan wat dit is, wat de betekenis hiervan is. Hoezeer dit alles omvat met Liefde en begrip.

In een dit ervaren gewoon meer en meer voelen en Weten het leven is Eeuwig. Niet als n geloof, niet als n verlangen maar gewoon n echt Weten. Rotsvast en geworteld waardoor alle angst voor de dood verdwijnt.
Het gaat erom dat t een levende ervaring wordt.

Een belangrijk stuk is natuurlijk ook, het moet volbracht zijn.
Dat aan t eind van dit leven er niets meer is wat uitgesproken wil worden wat niet uitgewerkt is, wat niet tot harmonie gebracht is. Als dit nog wel zo is, dan zal er strijd zijn en verkramping aan t eind. Dan zal men zich niet willen overgeven.

Er zal angst zijn als er veel is wat onbewust doorgewerkt heeft in de zin dat t eigenlijk niet goed voelde. Waarin t Geweten sprak maar niet geluisterd werd. Dat zal dan juist aan de oppervlakte komen, alles wat verborgen is geraakt.

Heel belangrijk dat je alles in het reine hebt gekregen zodat je aan t eind met een blij en onbevangen hart, waarin er niets meer is wat stoort vanuit t verleden, jezelf over kunt geven aan dat nieuwe leven, het hierna.


Kagib

En de uitgesproken woorden:

https://we.tl/t-aTO8rmD7zo

Reacties

Populaire posts van deze blog

HET PAD

eigenwilligheid en de Wil

MYSTIEKE WEDERGEBOORTE