MIJN VERHAAL
Na een lange kindertijd werd ik als het ware wakker in deze wereld.
Een om me heen kijken, en ervaren, jeetje wat n wereld, al die pijn, ellende, oorlogen. Een dieper binnenin voelen er is iets anders, maar hier zie ik t niet, en ik Weet zelf ook nog niet wat dan dat andere is. Ik omschreef t toen wel al met liefde, maar dat had zeker nog geen verbinding met wat ik nu Liefde noem.
Daarvoor moest ik nog n hele weg gaan, door allerlei stadia. Die stadia heb ik al vaker beschreven.
Je kunt t natuurlijk niet forceren.
Na mijn pubertijd ging ik echt nog niet t spirituele pad op, had ik t antwoord op mijn vragen. Het was lang nog een vechten tegen, tegen van alles en nog wat. De wereld op mijn schouders, en de wereld was slecht. Ik wist t antwoord wel, n betere wereld, geen onrecht meer, geen oorlog meer, geen wapens meer. Maar ik wist t antwoord dus helemaal niet. Het antwoord lag in mezelf, maar daar zocht ik t in eerste instantie niet.
Omdat ik t daar niet zocht ging ik hieraan bijna ten onder.
Op t diepste punt, je zou kunnen zeggen een splitsing van wegen, kwam t werkelijke Antwoord op me af, was ik er rijp voor. Toen kon ik dit antwoord ontvangen, en de ware ommekeer kwam. De weg terug naar Huis, in mijn diepste binnenste. Maar ook dit was nog n weg van vallen en opstaan, van desillusie en verwarring, ontmaskering. Een keer op keer sterven aan zoveel.
Ben je tot zo'n weg geboren? Op een bepaalde manier is dit toch wel zo, dat t al in je bloed moet zitten.
Want echt het Pad opgaan is niet vrijblijvend. Dan ligt daarin de diepste betekenis van je leven en wordt de rest bijzaak.
Zolang het Pad bijzaak is ben je nog niet op t Pad. Het Pad wordt pas hoofdzaak als t een kwestie van leven of dood is. Dat het enige verlangen is, antwoorden, inzicht, begrip, Licht, bevrijding, heling, transformatie. De durf hierin jezelf onder de loep te nemen, in het Licht te zetten zodat alle duisternis zichtbaar mag worden.
Kagib
En de uitgesproken woorden:
Reacties