GRONDING VAN DE WIL
De persoonlijkheid moet niet verdwijnen, nee, de persoonlijkheid mag uitdrukking worden van Essentie, en daarin mag zijn, jouw pure eigenheid en kwaliteit.
Maar daarvoor moet verdwijnen wat we niet zijn, wat daar bovenop gekomen is, waarin eigenlijk weinig eigenheid is, weinig oorspronkelijkheid, een geleefd worden door zoveel programma's. Die programma's moeten doorzien worden moeten verdwijnen, zodat het ware Programma zich kan open-baren, wat jij werkelijk Bent.
Het gaat om jezelf te vinden, te her-vinden, te vinden wat je bent verloren wat verloren is geraakt, wat verstopt is geraakt onder, achter zoveel.
Dus om voeling te krijgen met een geheel nieuw Bewustzijnsapparaat, wat echt Weet, wat alles draagt omvat, wat alles draagt in Liefde. Dat kan alleen met je persoonlijkheid maar die is in eerste instantie heel onzeker hierin. Eerst voeling krijgen met wat dat Bewustzijnsapparaat vertegenwoordigd en dan meer en meer erop vertrouwen dat het meer en meer je van binnenuit kan gaan leiden.
Dat is waar het om gaat, het niet mijn wil maar Uw Wil. De Wil van dat Bewustzijnsorgaan. Daarin kan een heel zuivere afstemming ontstaan met het totale leven met de medemens met alles. Hoe meer touwtjes je maar uit handen geeft zodat dit Bewustzijnorgaan zijn werking kan tonen.
Dat ware Bewustzijn heeft zich dus nog minimaal geopenbaard in deze wereld. Het Bewustzijn wat voor alles kan zorgen, wat alle touwtjes in handen heeft. Maar het is dus een heel proces daar op te leren vertrouwen, en vele verklaren je voor gek. We willen alles verzekeren, zeker stellen, beveiligen, controleren. Dus als je een geheel andere houding hierin hebt werkt dit voor andere mensen vaker bevreemdend of is het zelfs bedreigend.
In eerste instantie jezelf hierin staande te houden is niet eenvoudig. Je voelt je onzeker, gaat eventueel in de aanval, of je kruipt in je schulp. De tussenfase is echt niet eenvoudig, je voelt je heel kwetsbaar. Die ware Kracht nog zo pril, die verloochen je tussendoor echt wel, niet er trouw aan zijn. Maar hier is niks mis mee, het is een grondingsproces. Maar als de voeling echt gekomen is zal vroeg of laat alles terug in harmonie gebracht worden.
Kagib
De uitgesproken woorden:
Reacties
In eerste instantie jezelf hierin staande te houden is niet eenvoudig. Je voelt je onzeker, gaat eventueel in de aanval, of je kruipt in je schulp. De tussenfase is echt niet eenvoudig, je voelt je heel kwetsbaar. Die ware Kracht nog zo pril, die verloochen je tussendoor echt wel, niet er trouw aan zijn. Maar hier is niks mis mee, het is een grondingsproces. Maar als de voeling echt gekomen is zal vroeg of laat alles terug in harmonie gebracht worden.
Zou dit grondingsproces niet meer soepel verlopen als verzet wordt opgegeven? Dit nadat diep, diep is beleefd dat de verhoudingen totaal zijn veranderd: Niet mijn wil, maar de Uwe God. En mij niet verschuilen maar stevig accepterend zijn. Dit is iets anders dan stoer zijn he? "Stoer zijn" is voor mij een houding van het ego, iets wat gecompenseerd wil worden en mijn gevoel zegt dat dit best eens angst zou kunnen zijn. Alles aanvaarden wat nu op mijn pad komt, zonder klagen. Bij God (de Essentie) is er geen keuzemenu he? In ieder geval niet in deze fase van gronden. Kan mij voorstellen dat dit in zekere zin kan gaan veranderen, en er als het ware weer een zekere autonomie mogelijk wordt. Maar dan wel stevig ingebed in die andere Orde.
Dus zoveel mogelijk alles open latend, iedere dag weer opnieuw. En blijven reflecteren op alles wat zich aandient, niet in het minst natuurlijk op de eigen houding, gedachten, gedrag etc. Nou, zo sta ik hier momenteel in, wetend dat ook ik nog de nodige fouten zal gaan maken ... Ja, dit is wel zeker! Maar alles in Vertrouwen aanwezig, tot ook dit dan weer is opgelost, niet langer van toepassing is.
Rita
Rita