van een en twee 1
Jezus zeide: De hemel zal voorbijgaan en die welke boven hem is, zal voorbij gaan. En de doden leven niet en de levenden zullen niet sterven. Ten dage dat gij het dode at, maakte ge het levend; wanneer ge komt tot het licht, wat zult ge doen? Ten dage dat ge een waart, werd ge twee. Maar wanneer ge twee wordt, wat zult gij doen?
Eens zal de hemel voorbijgaan. En de hemel boven de hemel. Er zijn zovele hemelen. Als een mens sterft gaat een wereld onder. Zoals de kust verdwijnt aan de einder wanneer het grote schip de oceaan opstoomt. De buitenste wereld gaat onder. De onzichtbaar-buitenste wereld die wel eens de binnenste genoemd wordt, gaat ook onder. Niet ineens, maar geleidelijk. En de kringen die de mens doordalen en doorstijgen moet. Ze gaan alle voorbij. In welke kring zal hij blijven hangen? Waar zal zijn geestelijk soortgelijk gewicht in overeenstemming met de sfeer, hem binden? Welke wereld zal hem opnemen? Wat is de kwaliteit van zijn impulsen? In welk licht kan hij verwijlen? Wat is het trillingsgetal van zijn geestelijke gesteldheid? Naarmate het hoger ligt kan hij dieper in de binnenste landen gaan. Altijd tot aan de grens van zijn eigen levenskwaliteit. Heeft hij de weg gekozen naar het allerbinnenste leven, dan zal hij, ook als deze hemel en aarde er niet meer voor hem zijn, verder geleid worden op zijn weg. Kleur naar kleur, vuur naar vuur en licht naar licht.
En de doden leven niet. Zij slapen en dromen. Ze zijn ingesponnen en bevangen. Toegedekt. Zoals een ei uit moet komen zo moet een mens 'uitkomen'. Een bijzonder beeld is het zaad van de lotos, dat in het slijk van de vijverbodem ligt. Daarom zo treffend, omdat het zaad een miniatuur lotosje bevat. Het was een heilig teken. Het licht zoekt verbinding met het zaad. In de ingesponnen mens ligt het prototype van de levende mens besloten.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden
Reacties