Thomas 2
Hij heeft de bron geslagen. Hij heeft niet geleerd: ik ben die bron voor u. Hij zegt: ik heb haar uitgemeten. Zij is in u zelf. De bron is het leven zelf, de weg en de waarheid. Niet iets dat men aannemen kan of zo maar een woord voor de vorm. Ieder mens heeft deze bron tot voorwaarde van zijn leven. Maar hij drinkt er niet van. Hij vertroebelt in de regel het water en herkent het niet. Als kinderen zijn de mensen die met kiezels spelen terwijl de boden een goudschat bevat.
Onwetend zijn de discipelen van zich zelf, want zij zeggen, dat ze zonder de meester niet leven kunnen; terwijl de meester in hen zelf is. De bron is hun meester en voedster. Het levend water dat aan hen kan ontstromen. Wat heeft een mens meer nodig dan dat te weten. Jezus heeft de plaats aangewezen waar de bron is uitgemeten. Laat de mens dan toch de afscheiding doorbreken die hem van de bron scheidt. Laat hij zichzelf verliezen met zijn leven van zorgen en moeiten, ziekte, twijfelingen en ongelukkig zijn.
Zou u niet een bres slaan in u zelf? De laatste belemmering die het verhindert te stromen? O zegt u, maar na die laatste belemmering is er weer een belemmering. Het houdt nooit op. Wanneer hebben we de laatste beletselen opzij gezet? Maar het is een kwestie van intensiteit, van grondig aanpakken en opruimen. Het is met recht een doorbraak. En bovendien, het moet van boven komen. Immers: zonder Mij kunt ge niets doen. Het is volkomen waar. Zonder Gods kracht kunt ge niets doen. Zonder het water der bron zelf kunt ge niets beginnen. Maar wanneer u begint te graven en te spitten zal de doorbraak sneller geschieden. De mens heeft geen idee van de kracht der liefde die God hem 'toedraagt' en waarmede Hij hem te hulp snelt indien hij zijn werk met vertrouwen en kracht aanpakt.
Het is nodig te ontdekken datu zelf de scheiwand bent die doorboord moet worden. Er is geen andere mogelijkheid, er is geen andere weg. Ge kunt er niet op een andere wijze inklimmen, ge moet uzelf overwinnen om de bron te vinden die hij heeft uitgemeten. Dat is nu wat de mensen in de regel niet willen. Ze willen zichzelf niet verliezen. Ze durven niet. Ze gaan rekenen. Ze zeggen, dan zou ik dat moeten derven en dit. Dan heb ik niet meer de zekerheid dat ik dit of dat krijgen zal. Dan kan ik immers nergens meer op rekenen. Dan moet ik het leven van de doorbraak accepteren en dat zal al mijn nietige angsten en moeilijkheden en zorgen en ongerustheden en ziekelijkheden meevoeren. Die wil ik behouden en bovendien al het andere.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://media.putfile.com/B-Thomas-2
http://www.megaupload.com/?d=NDC74NTS
Onwetend zijn de discipelen van zich zelf, want zij zeggen, dat ze zonder de meester niet leven kunnen; terwijl de meester in hen zelf is. De bron is hun meester en voedster. Het levend water dat aan hen kan ontstromen. Wat heeft een mens meer nodig dan dat te weten. Jezus heeft de plaats aangewezen waar de bron is uitgemeten. Laat de mens dan toch de afscheiding doorbreken die hem van de bron scheidt. Laat hij zichzelf verliezen met zijn leven van zorgen en moeiten, ziekte, twijfelingen en ongelukkig zijn.
Zou u niet een bres slaan in u zelf? De laatste belemmering die het verhindert te stromen? O zegt u, maar na die laatste belemmering is er weer een belemmering. Het houdt nooit op. Wanneer hebben we de laatste beletselen opzij gezet? Maar het is een kwestie van intensiteit, van grondig aanpakken en opruimen. Het is met recht een doorbraak. En bovendien, het moet van boven komen. Immers: zonder Mij kunt ge niets doen. Het is volkomen waar. Zonder Gods kracht kunt ge niets doen. Zonder het water der bron zelf kunt ge niets beginnen. Maar wanneer u begint te graven en te spitten zal de doorbraak sneller geschieden. De mens heeft geen idee van de kracht der liefde die God hem 'toedraagt' en waarmede Hij hem te hulp snelt indien hij zijn werk met vertrouwen en kracht aanpakt.
Het is nodig te ontdekken datu zelf de scheiwand bent die doorboord moet worden. Er is geen andere mogelijkheid, er is geen andere weg. Ge kunt er niet op een andere wijze inklimmen, ge moet uzelf overwinnen om de bron te vinden die hij heeft uitgemeten. Dat is nu wat de mensen in de regel niet willen. Ze willen zichzelf niet verliezen. Ze durven niet. Ze gaan rekenen. Ze zeggen, dan zou ik dat moeten derven en dit. Dan heb ik niet meer de zekerheid dat ik dit of dat krijgen zal. Dan kan ik immers nergens meer op rekenen. Dan moet ik het leven van de doorbraak accepteren en dat zal al mijn nietige angsten en moeilijkheden en zorgen en ongerustheden en ziekelijkheden meevoeren. Die wil ik behouden en bovendien al het andere.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://media.putfile.com/B-Thomas-2
http://www.megaupload.com/?d=NDC74NTS
Reacties