luisteren
Echt luisteren. Het verbindt zich een beetje met een bezoeker die Krishnamurti bezocht had. Door dat bezoek schudde zijn wereld op zijn grondvesten, werd dat wat hij in 25 jaar opgebouwd had, zijn leven op gebouwd had ontmaskerd. Zo moest hij, durfde hij in zijn wezen toe te geven, ja het was illusie. Dit kon alleen maar gebeuren omdat hij luisterde. Echt totaal luisterde, met zijn hele wezen, zijn totale zijn. Zo kon de aanraking plaatsvinden.
Maar kunnen wij zo luisteren? Willen wij zo luisteren,naar een ander, naar het leven? Willen wij wel echt veranderen? Of uiteindelijk toch vooral liever bekrachtigt worden in ons leven, onze wereld, ons wereldbeeld?
Echt luisteren betekent de ander toelaten, naar binnen laten, er niks tussenin zetten. Het helemaal indrinken tot de laatste druppel, en zo het tot je laten spreken. Dan kan er een verandering optreden waar nodig. Als we werkelijk de ander toelaten, werkelijk tot ons durven laten spreken, tot in ons diepste wezen durven laten raken, dan kan alles zo kostbaar zijn, van zo grote betekenis zijn. Dan kunnen we elkaar waarlijk helpen, stimuleren, inspireren op onze levensweg. Zeker kan dit tussendoor dan een schok betekenen. Maar deze schok kan heel vruchtbaar zijn, als je hem durft toe te laten, bevrijdend en helend. Want ja, woorden kunnen heel helend en transformerend zijn, als ze hun werking kunnen tonen. Als er waarlijk een delen is van hart tot hart, open en eerlijk.
Iedereen kan luisteren, als we willen luisteren, echt willen luisteren, echt willen begrijpen. De ander, met ons hele wezen, met alle Liefde die in ons is werkelijk willen begrijpen. Niets ertussenin, alsof we niets weten indrinken wat is. Als we zo waarlijk kunnen ontvangen, dan kunnen we ook waarlijk geven, weer uitstromen. Dan is er een harmonie tussen dat wat ontvangen is en wat gegeven wordt. Het ene roept het ander op als een vanzelfsprekendheid. Niet als een automatisme, want dat is het als het denken ertussenin zit, maar als één stroom. In deze Stroom kunnen we één Wezen worden, één Wezen zijn, omdat we elkaar mogen raken in Essentie. In diepste Essentie zijn we één. In het Bewustzijn. We stappen hier zelf steeds tussenin.
Als we zo zouden kunnen luisteren naar elkaar, overal, bij iedereen, de ander waarlijk toelaten. Werkelijk met je hele, hele wezen willen begrijpen zijn/haar achtergrond, dan kan het niet anders dan dat de Liefde vrij komt, en zichtbaar wordt tussen elkaar hoezeer er nog verschillen aan de oppervlakte kunnen zijn. Ik hoop en wens dat deze aanraking nog vaak plaats mag vinden.
Kagib
En de uitgesproken woorden:
http://media.putfile.com/luisteren-95
http://www.megaupload.com/?d=06HGFXIR
Maar kunnen wij zo luisteren? Willen wij zo luisteren,naar een ander, naar het leven? Willen wij wel echt veranderen? Of uiteindelijk toch vooral liever bekrachtigt worden in ons leven, onze wereld, ons wereldbeeld?
Echt luisteren betekent de ander toelaten, naar binnen laten, er niks tussenin zetten. Het helemaal indrinken tot de laatste druppel, en zo het tot je laten spreken. Dan kan er een verandering optreden waar nodig. Als we werkelijk de ander toelaten, werkelijk tot ons durven laten spreken, tot in ons diepste wezen durven laten raken, dan kan alles zo kostbaar zijn, van zo grote betekenis zijn. Dan kunnen we elkaar waarlijk helpen, stimuleren, inspireren op onze levensweg. Zeker kan dit tussendoor dan een schok betekenen. Maar deze schok kan heel vruchtbaar zijn, als je hem durft toe te laten, bevrijdend en helend. Want ja, woorden kunnen heel helend en transformerend zijn, als ze hun werking kunnen tonen. Als er waarlijk een delen is van hart tot hart, open en eerlijk.
Iedereen kan luisteren, als we willen luisteren, echt willen luisteren, echt willen begrijpen. De ander, met ons hele wezen, met alle Liefde die in ons is werkelijk willen begrijpen. Niets ertussenin, alsof we niets weten indrinken wat is. Als we zo waarlijk kunnen ontvangen, dan kunnen we ook waarlijk geven, weer uitstromen. Dan is er een harmonie tussen dat wat ontvangen is en wat gegeven wordt. Het ene roept het ander op als een vanzelfsprekendheid. Niet als een automatisme, want dat is het als het denken ertussenin zit, maar als één stroom. In deze Stroom kunnen we één Wezen worden, één Wezen zijn, omdat we elkaar mogen raken in Essentie. In diepste Essentie zijn we één. In het Bewustzijn. We stappen hier zelf steeds tussenin.
Als we zo zouden kunnen luisteren naar elkaar, overal, bij iedereen, de ander waarlijk toelaten. Werkelijk met je hele, hele wezen willen begrijpen zijn/haar achtergrond, dan kan het niet anders dan dat de Liefde vrij komt, en zichtbaar wordt tussen elkaar hoezeer er nog verschillen aan de oppervlakte kunnen zijn. Ik hoop en wens dat deze aanraking nog vaak plaats mag vinden.
Kagib
En de uitgesproken woorden:
http://media.putfile.com/luisteren-95
http://www.megaupload.com/?d=06HGFXIR
Reacties