honger 1
Zalig zijn de hongerigen, want de maag van hem die begeert, zal gevuld worden.
En toch zal het niet meevallen tegen de honger te lachen. Want in dat lachen is de zaligheid. Natuurlijk moet je daar bij een arme kerel niet mee aankomen. Die zal zeggen dat je gemakkelijk een blijde kop kunt hebben op een gevulde maag. Maar de hongerkampen en de hongerdorpen en de hongerlanden dan! Het hongeren wordt er bijna een kunst zo goed als het sterven. Zodra er van honger sprake is krijgen vele mensen angst. En als ze angst krijgen, zijn ze niet ver af van kommer, ziekte, ellende en tenslotte de dood.
Werkelijk, er ligt een lach en blijmoedigheid in het hongeren verborgen. Leer derven en u zult het ontdekken. Zo zijn er mensen die hun hele leven naar liefde hunkeren. Zij zijn er niet mee groot gebracht, zoals weer anderen in armoede en gebrek de wereld in gekomen zijn. Bij de laatsten ontstaat een onstilbare dorst naar welvaart en zij zitten op het vinkentouw om toch maar niet weer tot de armzaligheid van de armoede te vervallen. Niettemin komen er genoeg tot grotere armzaligheid, n.l. grotere angst die tot vrekkigheid leidt. En zij die blijven uitzien naar liefde. Naar een beetje meegevoel. Die medelijden met zichzelf hebben gekregen, omdat ze niet aan hun trekken gekomen zijn. Zonder warmte grootgebracht, zonder een beetje geluk, zonder voorzienigheid. En die evenals de hongerigen maar blijven uitkijken naar een almoesje of wat medeleven en wat warmte.
De narigheid is dat door altijd uit te kijken en in verwachting te leven, de tijd verbloedt en de ziel verschraalt en ze een buit zijn geworden van het uitkijken en het wachten. Naast menig mens staat een glimlachende engel, maar hij ziet hem niet. Want hij kijkt maar uit en zegt: wat heb ik aan een glimlachende engel, ik heb honger en dorst en sta te wachten of de hoorn van overvloed niet om de hoek verschijnt. En dat wachten en uitkijken is in werkelijkheid het verbloeden en de grote misleiding.
Natuurlijk is in het woord van Jezus een ander hongeren bedoelt. Een hongeren der ziel. Je vindt het niet zoveel. Want meestal als de zinnen tevreden zijn, de maag gevuld, en het lichaam nog nageniet van allerlei, och, om dan ook nog te luisteren naar de honger der ziel, daar komt niet zo veel van in het lome bed. Want vele mensen leven eigenlijk - zo zouden ze het wel willen - in een voortdurende bedroes.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=ILX52I45
En toch zal het niet meevallen tegen de honger te lachen. Want in dat lachen is de zaligheid. Natuurlijk moet je daar bij een arme kerel niet mee aankomen. Die zal zeggen dat je gemakkelijk een blijde kop kunt hebben op een gevulde maag. Maar de hongerkampen en de hongerdorpen en de hongerlanden dan! Het hongeren wordt er bijna een kunst zo goed als het sterven. Zodra er van honger sprake is krijgen vele mensen angst. En als ze angst krijgen, zijn ze niet ver af van kommer, ziekte, ellende en tenslotte de dood.
Werkelijk, er ligt een lach en blijmoedigheid in het hongeren verborgen. Leer derven en u zult het ontdekken. Zo zijn er mensen die hun hele leven naar liefde hunkeren. Zij zijn er niet mee groot gebracht, zoals weer anderen in armoede en gebrek de wereld in gekomen zijn. Bij de laatsten ontstaat een onstilbare dorst naar welvaart en zij zitten op het vinkentouw om toch maar niet weer tot de armzaligheid van de armoede te vervallen. Niettemin komen er genoeg tot grotere armzaligheid, n.l. grotere angst die tot vrekkigheid leidt. En zij die blijven uitzien naar liefde. Naar een beetje meegevoel. Die medelijden met zichzelf hebben gekregen, omdat ze niet aan hun trekken gekomen zijn. Zonder warmte grootgebracht, zonder een beetje geluk, zonder voorzienigheid. En die evenals de hongerigen maar blijven uitkijken naar een almoesje of wat medeleven en wat warmte.
De narigheid is dat door altijd uit te kijken en in verwachting te leven, de tijd verbloedt en de ziel verschraalt en ze een buit zijn geworden van het uitkijken en het wachten. Naast menig mens staat een glimlachende engel, maar hij ziet hem niet. Want hij kijkt maar uit en zegt: wat heb ik aan een glimlachende engel, ik heb honger en dorst en sta te wachten of de hoorn van overvloed niet om de hoek verschijnt. En dat wachten en uitkijken is in werkelijkheid het verbloeden en de grote misleiding.
Natuurlijk is in het woord van Jezus een ander hongeren bedoelt. Een hongeren der ziel. Je vindt het niet zoveel. Want meestal als de zinnen tevreden zijn, de maag gevuld, en het lichaam nog nageniet van allerlei, och, om dan ook nog te luisteren naar de honger der ziel, daar komt niet zo veel van in het lome bed. Want vele mensen leven eigenlijk - zo zouden ze het wel willen - in een voortdurende bedroes.
Barend van der Meer
De uitgesproken woorden:
http://www.megaupload.com/?d=ILX52I45
Reacties