15-7-42 neergeslagen en weer opgestaan

denk dat ik gisterennacht toch nog niet goed genoeg gebeden heb. Toen ik vanochtend zijn briefje gelezen had (vertrek van vriend), toen pas brak het in me los en overstroomde me. Ik was bezig met de ontbijttafel en plotseling moest ik ophouden en m'n handen vouwen, midden in de kamer, en m'n hoofd zo diep buigen en tranen die lang in me opgesloten hadden gezeten overstroomden m'n hart en er was zoveel liefde en zoveel medelijden en zoveel zachtheid en ook zoveel kracht in me, dat het een beetje moet kunnen helpen.

's avonds
En een paar dagen geleden dacht ik dat me niets meer kon gebeuren als mijn oproep zou komen en dat ik het alles van te voren al doorleden en doorleefd had, maar vandaag bleek me plotseling dat alles me toch nog veel nader op het lijf kan drukken dan het al gedaan had. Het was heel zwaar. Ik was je even ontrouw God, maar toch niet helemaal. Het is goed zulke momenten van wanhoop en tijdelijk uitdoven door te maken, die voortdurende rust zou bijna onmenselijk zijn. Maar nu weet ik alweer dat ik iedere wanhoop te boven zal komen. Ik had vanmiddag niet kunnen denken dat ik vanavond alweer zo rustig en geconcentreerd aan dit bureau zou kunnen zitten. Alles was even in me uitgeblust van vertwijfeling, en vele samenhangen waren zoek en zo'n verschrikkelijk groot verdriet. Het is weer over allemaal. Ik weet dat ik nog dikwijls kapot en vernietigd tegen Gods aarde gesmeten zal liggen. Ik geloof wel dat ik heel taai ben en altijd weer op zal kunnen staan.

Etty Hillesum

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

NIETS ZIJN

Afbeelding
Waarom kunnen we vaak niet ontspannen, gewoon zijn? Waarom durven we het niet over te geven? Terwijl we ingebed zijn in de Oceaan. Maar we maken ons eigen eilandje, denken geïsoleerd te zijn, maken een denkeilandje vanuit welke achtergrond dan ook. In dat wat gebeurd is geleerd is in het verleden. We moeten het zelf doen, sterk staan, ons mannetje staan om te overleven in deze harde maatschappij. Ja om te overleven maar leven we dan nog? Als we ons zouden durven overgeven zouden we merken dat alles zich in volledige harmonie kan ontvouwen. Als we ontspannen, gewoon even ontspannen, dan kan er ruimte komen voor diepere lagen, voor stillere lagen. Even gewoon zijn, even ademen, in en uit, en dieper voelen binnenin wat zich daar werkelijk afspeelt. Het antwoord is binnenin, altijd, en in een stuk ontspanning kan het antwoord 'gehoord' worden. Het is zo binnen zo buiten. Als jij waarlijk in harmonie bent met jeZelf straal je die harmonie uit en voegt eigenlijk alles zich naar die h
Meer lezen

KARMA NEMESIS

Afbeelding
We oogsten wat we zaaien of gezaaid hebben in een ander leven. Ja, of r dan uiteindelijk een val aan dit alles is vooraf gegaan, hou ik zelf open, t is een uitdaging zou ik zeggen. Maar uiteindelijk is alles energie. En die energie die heeft gevolgen. Je uitstraling, je gedachten, je emoties, eindeloze schakeringen van energie. Die verbinden zich met andere energietjes waar resonantie is, en dat krijg je weer terug. Zo krijg je van alles weer terug, hoop ellende, misschien ook veel plezier, genieten van je geld, een huwelijk, je bezittingen, macht, seks, noem maar op. Maar zolang niet werkelijk de vervulling binnenin plaatsgevonden heeft. Zolang er geen groei van dat Andere is, er afhankelijkheid is van wat buiten zich afspeelt, zal het vroeg of laat weer van je afgenomen worden, uit je handen geslagen worden. En daarin zit het Plan dan zo goed in elkaar. Omdat vroeg of laat dat moment komt, dat Karma-Nemesis je zozeer verwond heeft, je om de oren heeft geslagen met van alles en nog wa
Meer lezen

BEET VAN BEWUSTZIJN

Afbeelding
Als er iets in jou is dat in de goede richting stroomt, schept het zijn eigen discipline zodra je wordt gebeten door het insect van bewustzijn. Die beet van bewustzijn, een Weten, ja dat is te vertrouwen, daaraan geef ik mijn vertrouwen, daar geef ik me aan over. Zo ontstaat er een innerlijk richtsnoer van waaruit je leven zich vorm geeft, tot uitdrukking komt. Je intuitie die je volgt, je Geweten, het Weten. En dit kan grote gevolgen hebben. Dat je stappen zet die voor andere vaak niet te begrijpen zijn, niet te vatten. Jezelf in het ongewisse storten, schepen achter je verbranden. En toch is t dan de enig juiste keuze, is t het enig juiste om te doen in dat moment wat de gevolgen ook zijn. Wat die gevolgen ook zijn, je blijft in harmonie. Als je dan vaker die keuzes gemaakt hebt dan kan dit vertrouwen rotsvast worden en kan niemand je hier meer uit halen. Dan ben je nog slechts trouw aan die intuitie aan dat Weten. En toch niet in een pantser, niet verstard, niet afgesloten. Juist to
Meer lezen